Marc Midas

Dat er de voorbije week zo veel ophef is ontstaan over de mogelijke verkoop van Omega Pharma, zal grote baas Marc Coucke ongetwijfeld plezieren.

Zo ijdel is hij wellicht wel, en mag hij ook zijn. Coucke heeft een indrukwekkend parcours afgelegd, en heeft zowaar de allure gekregen van een koning Midas. De legende wil dat alles wat die aanraakte, in goud veranderde. Lefgozer Coucke bouwde Omega Pharma uit tot een forse multinational in voorschriftvrije apotheekproducten, kortweg OTC-producten. Zo succesvol dat de groep plots miljarden euro’s waard blijkt te zijn. Dat klinkt als muziek in de oren van Coucke en van de Nederlandse durfkapitaalgroep Waterland, die Omega Pharma samen met Coucke van de beurs haalde.

Maar de vraag is of Coucke Omega Pharma echt van de hand wil doen, of eerder wil uitzoeken wie Waterland kan vervangen als partner. De optie van een terugkeer naar de beurs zou verbazen, gezien de haat-liefdeverhouding die Coucke met de markt had.

Een verkoop heet het meest plausibele scenario te zijn. Vooral omdat het momentum goed is nu onlangs enkele grote deals in de sector zijn geslaagd, heet het. Die redenering gaat voorbij aan het feit dat de farmareuzen OTC almaar aantrekkelijker zullen vinden, naarmate hun pijplijn van eigen producten opdroogt. Dat zal de overnameprijzen voor OTC de komende jaren verder de hoogte injagen. Coucke kan met andere woorden nog jaren geduldig wachten vooraleer te rentenieren.

Voor zijn drieduizend werknemers is het ook het beste dat Coucke als baas aan boord blijft. Als Omega Pharma overgaat in vreemde handen, is synergie en banenverlies een realistisch gevolg. Her en der valt ook de suggestie dat Coucke na een verkoop als instantmiljardair vele andere bedrijven kan steunen. Maar Coucke die niet langer op het voorplan kan acteren als grote CEO? We zien het zo gauw nog niet gebeuren