Kunststoffenkeizer Theo Roussis (CEO Ravago) bouwt zijn plasticsimperium verder uit

Met de overname van het Amerikaanse Bamberger Polymers bouwt Theo Roussis, de CEO van de Kempense miljardengroep Ravago, zijn plasticsimperium verder uit. “Hij heeft moedige stappen gedaan in een zeer volatiele business. Knap gedaan”, klinkt het.

Wie, zoals ondergetekende, in Arendonk op visite is geweest bij Theo Roussis, weet dat over de business van de familie enkel informeel wordt gepraat. Officieel wordt erover gezwegen als vermoord. Bescheidenheid siert, is de huisregel bij Roussis en zijn echtgenote, Gunhilde Van Gorp. Zij is een dochter van Raf Van Gorp, die Ravago in 1961 heeft gesticht en het bedrijf naar zichzelf heeft vernoemd.

Roussis is geboren in West-Griekenland als zoon van olijfhandelaars. Hij studeerde biochemie en volgde een specialisatieopleiding in Madrid, waar hij Gunhilde leerde kennen, die daar haar talenkennis opvijzelde.

Roussis begon zijn carrière bij Synfina, een isolatiedivisie van Ravago die later werd verkocht. Toen Raf Van Gorp in 1992 overleed, volgde hij zijn schoonvader op en bouwde hij Ravago uit tot een wereldleider in de productie, de recyclage en de distributie van kunststoffen. Maar het discrete pad van Roussis en Ravago liep niet altijd over rozen.

“In de jaren 2000 was er een periode dat het niet Ravago Plastics was, maar eerder Ravage Plastics”, stelt een welingelichte bron.

“Ze hadden zo veel geleend dat de banken er buikpijn van kregen, zeker toen de dollar en de grondstoffenprijzen de verkeerde kant uitgingen. Ze konden gelukkig rekenen op een groep trouwe bankiers. Maar het moet gezegd: Roussis heeft moedige stappen gezet in een zeer volatiele business. Knap gedaan.”

“Dat het niet gemakkelijk is geweest, is juist”, beaamt Philippe Vlerick, een intieme vriend van Roussis. “Maar Theo kan standhouden in moeilijke omstandigheden. Als alles goed gaat, heb je veel winnaars. Maar als het stormt, moet je tonen dat je een goede zeiler bent.”

Zeilen is overigens een geliefd tijdverdrijf van Roussis, die net zoals Vlerick bestuurder is bij KBC. De bank financierde in 2006 mee de gedurfde overname van de Amerikaanse plasticsproducent Muehlstein, waardoor Ravago nagenoeg verdubbelde in omvang.

Meneer en mevrouw

De relatie van Roussis met KBC staat als een huis. Roussis heeft zowat 1 procent van KBC in handen. Toen die bank tijdens de financiële crisis onder druk stond, was Roussis een steunpilaar.

“In crisismomenten geeft Theo altijd thuis. Het is een standvastige man op wie je altijd kunt rekenen”, zegt Vlerick, die Roussis ook binnenloodste bij de investeringsvennootschap Pentahold.

Ravago, dat eind jaren negentig zijn maatschappelijke zetel verhuisde naar Luxemburg, draait een omzet van zowat 7 miljard euro en heeft dertig fabrieken en ruim 5500 werknemers. Met de door De Tijd aangekondigde overname van Bamberger, een van de belangrijkste distributeurs van kunststofharsen, bouwt Roussis zijn imperium verder uit. Al staat hij er zeker niet alleen voor.

“Hij is goed omringd”, zegt Piet Vanthemsche, ex-voorzitter van de Boerenbond en voormalig bestuurder bij KBC. “Dat hij zo menselijk is, is zijn sterke kant. Hij kan met iedereen overweg.” Het maakt dat Roussis kan terugvallen op een sterk wereldwijd netwerk. Maar ook de rol van Gunhilde, met wie Roussis vier kinderen heeft, mag niet worden onderschat, klinkt het. “Meneer en mevrouw doen het samen”, zegt een bron.

I love the guy

Ook in bestuursvergaderingen laat Roussis zich opmerken. “Hij bekijkt alles met een entrepreneursblik en met een logica die lang niet iedereen heeft”, zegt Vanthemsche. “Al spreekt hij alleen als hij iets te zeggen heeft. Het is geen praatvaar.” Roussis staat daarnaast bekend als een rechtlijnige en harde werker.

“Het is geen doetje, maar wel een innemende, bescheiden en heel sociaal voelende man die ook veel aan mecenaat doet”, zegt Vic Swerts, de eigenaar van de lijmenproducent Soudal.

“Hij heeft wel een zuiders temperament, en is ook wel een levensgenieter, tot op zekere hoogte”, vult Vlerick aan. “En zoals velen werd hij ook getroffen door tegenslagen in zijn leven (zo is Roussis zwaar ziek geweest, nvdr).

Mee daardoor is hij in staat het belangrijke in het leven van het onbelangrijke te onderscheiden. Hij hecht waarde aan zaken waar je waarde aan moet geven, of dat nu gaat over vriendschap, het zakenleven of het leven zelf. Ik ben dankbaar dat ik me zijn goede vriend mag noemen. I love the guy.”