Dat zegt Rik Torfs, rector van de KU Leuven, in Z-Talk Goossens.
Rik Torfs stelt vast dat er een verschil bestaat tussen de oproep bij de meeste journalisten om volstrekt solidair te zijn met de vluchtelingen, terwijl een groot deel van de publieke opinie daar niet zo voor te vinden is. ‘Het is spannend en interessant om te zien hoe journalisten zich als moraalridder opwerpen.’
Volgens hem is het duidelijk dat de pers op zoek is naar een nieuwe plaats in de samenleving. ‘Ze zijn niet meer de verstrekker van dringende berichten, ze kunnen nu gedegen stukken uitschrijven. Ze kunnen natuurlijk ook een morele rol proberen te spelen, wat ik hen gun. Maar ze zijn meer spelers geworden dan voorheen. Er is een tijd geweest dat je duidelijke afgescheiden kranten had met verschillende meningen. Vandaag zie ik eerder een gilde van journalisten die eenzijdig denken, net zoals de bedrijfsleiders en de vakbonden.’
Torfs vindt dat journalisten vandaag emotioneel en sentimenteel zijn, zoals de samenleving op zich. ‘Grote ideologieën zijn in elkaar gestort, religiositeit is niet erg aanwezig en dus krijg je een soort gevoel van compassie in het algemeen. Dat zogenaamde mededogen is overigens soms het tegendeel van échte solidariteit. Voor mij is solidariteit gericht tot ieder die het nodig heeft, hoe gruwelijk of onaantrekkelijk die persoon ook is. Zo zijn er onder de vluchtelingen een aantal alleenstaande mannen, maar toch gaat de pers vooral inzoomen op lieve kinderen, lieftallige vrouwen. Terwijl echte solidariteit er is voor iedereen, of die het nu verdient of niet.’
