Balta Group gaat naar de beurs. Met de verkoop van de West-Vlaamse tapijtenreus houdt de Amerikaanse eigenaar, het investeringsfonds Lone Star van John Grayken, zijn reputatie op. “Investeren voor de lange termijn is voor idioten.”
” Investeren voor de lange termijn is voor idioten”, is een uitspraak die aan John Grayken wordt toegeschreven. De Amerikaan is de enige aandeelhouder van Lone Star, een investeringsfonds uit het Texaanse Dallas. Sinds zijn start in 1995 zamelde het fonds 70 miljard dollar in bij investeerders. Dat geld heeft Lone Star met veel succes belegd. Het gemiddelde rendement bedroeg 20 procent per jaar, en er was geen enkel jaar met rode cijfers, berekende het Amerikaanse zakenblad Forbes in maart vorig jaar, toen het een uitvoerig portret van Grayken maakte.
Volgens de rijkenlijst van Forbes heeft Grayken een geschat vermogen van 6,3 miljard dollar. Daarmee is de Amerikaan de rijkste eigenaar van een durfkapitaalfonds, na Stephen Schwarzman van Blackstone. Grayken werd wel geboren in Cohasset in Massachusetts, en Lone Star heeft zijn hoofdkantoor in Dallas, maar toch is hij niet echt een Amerikaan. Sinds 1999 heeft hij om fiscale redenen de Ierse nationaliteit. Dat maakt dat de Amerikaanse Ier slechts 120 dagen per jaar in de Verenigde Staten mag zijn. Anders krijgt hij problemen met de fiscus.
Grayken startte in 1995 zijn fonds op met een initieel bedrag van 400 miljoen dollar, nadat hij enkele jaren voor de Texaanse oliemiljardair Robert Bass had gewerkt. Grayken zorgde daar voor riante winsten met vastgoedtransacties. Maar die vloeiden vooral in de zakken van Bass. Daarom begon Grayken zijn eigen fonds. Doordat hij voortaan de winsten opstreek, gaven de topmedewerkers van Grayken er één voor één de brui aan, temeer omdat het topmanagement – ondanks de miljoenenbonussen – geen aandeelhouder van Lone Star kan worden. Bovendien leidt Grayken zijn bedrijf met een ijzeren vuist. Fouten straft hij onverbiddelijk af. Zelfs het nummer twee van Lone Star, de medeoprichter van het fonds, is vertrokken. Ellis Short kocht met zijn bonussen de Britse voetbalclub Sunderland.
Hemels geschenk
Wij, aasgieren? Dat wij onredelijk zijn en mensen belazeren? Dat is onzin
De praktijken van sommige durfkapitaalfondsen hebben geen al te beste reputatie. Lone Star is zelfs een geval apart. Grayken kocht de voorbije decennia ondergewaardeerde bedrijven in landen die door een recessie worden getroffen. Na twee à drie jaar verpatst hij die belangen doorgaans met een forse winst. Vooral vastgoed werd een specialiteit. Toen de vastgoedcrisis in de Verenigde Staten in 2007 losbarstte, was dat voor hem een hemels geschenk. Met een nietsontziende brutaliteit liet hij eigenaars die moeilijkheden hadden om hun hypotheeklening af te betalen, uit hun woonst zetten. In New York startte een openbare aanklager een onderzoek naar de praktijken van Lone Star.
In Duitsland kreeg het fonds de bijnaam ‘de beul van Texas’, nadat het in drie jaar 800 onroerende goederen van de overheid in Oost-Duitsland met een forse winst had verkocht. Graykens reputatie was in dat land zo slecht, dat hij in de zomer van 2008 een zeldzaam interview gaf aan het weekblad Die Zeit. “Wij, aasgieren? Dat wij onredelijk zijn en mensen belazeren? Dat is onzin”, zei hij. In Zuid-Korea werd de lokale directeur van Lone Star veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf voor financiële onregelmatigheden.
The Omen
Ook in België dook Lone Star op. In 2013 kocht het de kredietportefeuille – met vooral Amerikaans vastgoed – van Royal Park Investments, de bad bank van het voormalige Fortis. In juni 2015 werd Lone Star de eigenaar van Balta Group. De tapijtenreus uit Sint-Baafs-Vijve was toen al een decennium op de sukkel. Lone Star pompte 140 miljoen euro eigen middelen in Balta Group. Twee jaar later wenkt de beurs en wordt de onderneming op een half miljard euro gewaardeerd. Lone Star verkoopt in een eerste fase ruim de helft van zijn aandelen, wat alvast 90 miljoen euro zou opleveren.
Misschien kan Grayken met de opbrengst zijn vastgoedcollectie aandikken. Aan beide kanten van de Atlantische Oceaan heeft hij stulpjes. Aan het meer van Genève bijvoorbeeld, en in de buurt van Londen kocht hij het riante kasteel uit de griezelfilm The Omen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier