Jarenlang was hij het gezicht van VLM Airlines, vooral in Antwerpen een wereldberoemde luchtvaartmaatschappij. Tegenwoordig werkt Johan Vanneste aan de andere kant van de taalgrens.
Op 1 april ging hij aan de slag op de luchthaven van Luik, als COO van TNT Airways. “Nee, ik kreeg geen negatieve reacties en ik ben hier evenmin onthaald als le sale Flamand.” Trends interviewt deze week Johan Vanneste over een kwarteeuw luchtvaart.
Hoe bent u bij TNT terecht gekomen? Een headhunter? Vanneste: “Ik ken Niky Terzakis, de CEO van TNT Airways al heel lang. We zitten ook samen in het bestuur van BATA (Belgian Air Transport Association). We hadden al contact toen ik in 2002 wegging bij Brussels Airlines. Maar toen kon ik ook bij VLM beginnen, als CEO. Toen bekend werd dat ik bij VLM vertrok, heeft Niky me opnieuw gecontacteerd.”
Moest u weg bij VLM? Vanneste: “Ik wil niet rond de pot draaien. Ik heb mijn ontslag gekregen, maar dat is in goed overleg gebeurd. VLM was ook van een zelfstandige maatschappij geëvolueerd naar een leverancier van vlieguren. Mijn functie werd compleet uitgehold. Ik vond mij niet meer terug in de nieuwe structuur. Op zeker moment was dat niet meer houdbaar.”
U zei altijd dat VLM uw droomjob was. En dit? Vanneste: “Bij VLM hebben we fantastische dingen gedaan, tot aan de overname (in december 2007 werd VLM Airlines gekocht door Air France KLM, nvdr). VLM bestaat niet meer. Het is uit het straatbeeld verdwenen. Dat is jammer en dat is emotioneel geweest. Maar ik vind het werk dat ik doe, in de positie die ik heb in de luchtvaart, nog altijd een droomjob.”
Kreeg u vanuit Vlaanderen negatieve reacties, omdat u in Wallonië ging werken? Vanneste: “Ik heb niets dan positieve berichten gehad. En ik ben hier evenmin onthaald als le sale Flamand. Het is allemaal heel positief, gemoedelijk. Op het terrein gaat iedereen ervoor.”
U ging relatief snel weer aan het werk. Nooit gedacht aan een sabbatjaar? Vanneste: “Nee. Maar ik wou wel enkele maanden uitrusten, lezen, met mijn vrouw op vakantie gaan. En ik wou een marathon lopen. Na een kwetsuur moest ik er helaas mee stoppen. Maar ik had ook veel momenten van twijfel. Ik ben vijftig. Zou ik wel nog een baan vinden op hoog niveau? Het moeilijkste is het wachten.”
B.L/ W.R.
