De industriële holding Ackermans & van Haaren is een team van honkvaste medewerkers. Een van de oudgedienden is Jan Suykens.
Luc Huysmans illustratie Daan Rosseels of Jens Claessens
Ackermans & van Haaren (AvH) heeft de macht gegrepen bij de baggergroep Deme en bij de bouwgroep CFE. Met die dubbelslag plaatst niet alleen de industriële holding, maar ook Jan Suykens – de rechterhand van topman Luc Bertrand – zich in de schijnwerpers.
Hij is bij AvH verantwoordelijk voor de investor relations.
“Jan Suykens is een charmante, zeer eerlijke man, die veel karaktertrekken heeft van zijn vader, Fernand Suykens (de voormalige directeur-generaal van de Haven van Antwerpen, nvdr)”, vindt Marc Stordiau, de ex-topman van Deme en managing director van Rent-A-Port. “Het was heel slim van Bertrand om hem destijds binnen te halen. Ze hebben beiden ook dezelfde evolutie doorgemaakt: van bankier naar industrieel.”
Die ontwikkeling is ook te zien in de aanpak van AvH. De groep had begin jaren negentig nog veel kleine belangen, maar de focus werd al een aantal jaren verlegd naar grotere participaties in minder bedrijven.
Openbaar bod
De recentste operatie past perfect in dat plaatje. In een eerste fase brengt AvH zijn belang van 50 procent in Deme in bij de bouwgroep CFE, waarmee het de controle over de baggergroep deelde. Zodra die fusie een feit is, bezit AvH 48,3 procent van de aandelen in het beursgenoteerde CFE; de Franse bouwreus Vinci heeft dan nog 24,2 procent. Voor 45 euro per aandeel, of 138 miljoen euro, koopt AvH de helft van het Vinci-belang in CFE. Daardoor komen de Antwerpenaars uit op 60,4 procent. AvH is dan verplicht een openbaar bod uit te brengen op de resterende aandelen.
“Een groter belang mag, maar hoeft niet voor ons”, zegt Suykens. “Wie belegde in CFE, investeerde vooral in een baggerbedrijf. Nu bieden we de belegger een stabiel aandeelhouderschap aan.” Niet dat die stabiliteit onder vuur lag: ondanks het verschil in omvang tussen AvH en Vinci hield hun baggerhuwelijk bijna vier decennia stand.
In de bouwsector wordt de deal “een schitterende zet” genoemd. “In één klap wordt AvH de grootste Belgische aannemersgroep, bovendien met een uitgesproken Vlaams karakter. Dat zal hen wellicht geen windeieren leggen bij grote werken, bijvoorbeeld in de Vlaamse havens.”
Oudgediende
De rijzige Suykens is een van de oudgedienden in het executief comité van AvH. Nadat hij een licentiaatsdiploma toegepaste economische wetenschappen aan de Ufsia en in 1984 een MBA aan Colombia University had behaald, ging hij aan de slag bij de Generale Bank, waar hij actief was in corporate en investment banking. Als corporate banker begeleidde hij onder meer de beursgangen van Ter Beke, Barco en vooral Delen en Creyf’s. Via die laatste twee bedrijven kwam hij in contact met Luc Bertrand.
Intussen werkt Suykens al 23 jaar bij de Antwerpse holding. Toch wordt niet verwacht dat hij de 62-jarige Luc Bertrand zal opvolgen. Daarvoor wordt vooral financieel directeur Tom Bamelis getipt. Maar dat hoeft niet tot onvrede te leiden bij de top van AvH. Het executief comité staat bekend als een zeer complementair team, waar de continuïteit hoogtij viert: Piet Bevernage en Piet Dejonghe zijn sinds 1995 aan boord, Bamelis sinds 1999. De junior is Koen Janssen: hij is pas anderhalf jaar lid is van het directiecomité, maar werkt intussen wel al twaalf jaar bij AvH.
Door enkele van zijn naaste contacten wordt Suykens omschreven als veeleisend, maar ook zeer menselijk. Een perfectionist, maar zonder de negatieve associaties die dat woord soms oproept. Het enige minpuntje dat naar voren komt, is dat hij door zijn doorgedreven discretie soms wat afstandelijk overkomt. “Zelfs in privégesprekken zal hij amper iets lossen over zijn bedrijf.”
Bovenal wordt hij geroemd om zijn dossierkennis en nauwgezetheid. “Hij neemt alle informatie door die hij krijgt en stelt de juiste vragen”, getuigt Carlo Henriksen, de voorzitter van het directiecomité van AvH-dochter Bank J. Van Breda & Co. “Ook als bestuurder (Suykens is voorzitter van Bank J. van Breda en van Bank Delen, nvdr.) kent hij perfect het evenwicht tussen uitdagen en begrijpen: hij stelt de juiste vragen om het management te doen nadenken, maar kan ook zeer goed luisteren naar wat wij zeggen.” (LH)
