Jan Michielsen (Miko): ‘We willen geen cowboys zijn’

Via een joint venture met sectorgenoot Innoware in Jakarta zet Jan Michielsen de kroon op het werk bij de uitbouw van de kunststofafdeling bij Miko. “Ook al heeft me dat zweet, bloed en tranen gekost.”

‘In een familiebedrijf treedt de nieuwe generatie niet in de voetsporen van de vader. Ze start al in de onderneming van haar kinderen.’ De boutade van Dominique Moorkens, voorzitter van het netwerk van grote familiale ondernemingen FBNet, is volkomen toepasbaar op Jan Michielsen. Wanneer de telg van de vijfde generatie aan het einde van dit jaar als 65-jarige met pensioen gaat, wordt zijn taak overgedragen aan de zevende generatie van het familiale Miko, opgericht in 1801.

“De nieuwe generatie familiale opvolgers staat klaar”, zegt de gedelegeerd bestuurder van de kunststofverpakkingenafdeling van de beursgenoteerde onderneming uit Turnhout. “Ik wist dat zij op een bepaald moment zouden overnemen. Maar zolang ik er plezier in had, deed ik voort.”

Steentje bijgedragen

‘Plezier’ is een bescheiden omschrijving voor zijn verwezenlijkingen. Het kenmerkt Jan Michielsen, en ook de volledige onderneming, die baadt in een no-nonsense cultuur met familieleden die steevast met beide voeten op de grond blijven. Op de werkvloer wordt iedereen met de voornaam aangesproken: ook ‘Jan’, die niet ‘meneer’ heet. Het maakte van Miko een bijzonder gewaardeerd aandeel op de beurs. De wat merkwaardige combinatie van koffieproductie en -verkoop, en kunststofverpakkingen (vooral roomijsdoosjes), zorgde voor een onderneming met een solide balans en een dito verzekerd aandeelhoudersrendement. “We willen een goed huisvaderaandeel zijn”, stelt Jan Michielsen. “Wie onze aandelen koopt, moet die in zijn kluis kunnen steken en op beide oren slapen. We willen geen cowboys zijn.”

Jan Michielsen, die samen met zijn 49-jarige neef Frans Van Tilborg (zesde generatie, CEO en ook gedelegeerd bestuurder) de onderneming stuurt, heeft daar zeker zijn steentje toe bijgedragen. Wanneer hij aan het einde van 2014 met pensioen gaat, zal ‘Jan’ bijna veertig jaar bij Miko actief zijn geweest. Ook al wou hij aanvankelijk niet eens in het familiebedrijf terechtkomen. “Mijn vader daagde me uit om het toch te doen. Ik heb sindsdien nooit elders gewerkt.” Zijn carrière omschreef hij in Trends in 2010 al grappend als ‘van af naar af’: “Ik begon als afleveraar van koffie en ben nu afgevaardigd bestuurder.”

Dat werd hij in mei 2010 op zestigjarige leeftijd. Maar hij doorliep de hele hiërarchie bij Miko. “Ik wou steeds meer verantwoordelijkheid en heb die ook gekregen.” Het moeilijkste moment was de plotse switch van koffie naar kunststof. “Ik wist niets over plastic. Het heeft me de eerste maanden bloed, zweet en tranen gekost om me in te werken. Maar ik heb verbeten gevochten om de plasticafdeling van de Miko Groep te krijgen waar ze nu staat. Toen ik begon, was die verwaarloosbaar klein in vergelijking met de omzet uit koffie. Vandaag staat ze voor de helft van de geconsolideerde omzet.” Of toch 48 procent, goed voor 72 miljoen euro van de 149 miljoen euro geconsolideerde omzet.

Kroon op het werk

Jan Michielsen stak onmiskenbaar zijn schouders onder de dynamiek van de afdeling. De fabriek in Turnhout barst uit haar voegen, en door fysieke belemmeringen is uitbreiding niet mogelijk. Toch blijft de kunststofafdeling groeien, want Miko heeft sinds 1999 een tweede productievestiging in het Poolse Bydgoszcz. Van daaruit wordt heel Midden- en Oost-Europa bediend. De omvang van de verpakkingen maakt dat de leveringen beperkt blijven tot een straal van maximaal 700 kilometer. Die fabriek wordt nu opnieuw uitgebreid, door een recent reuzenorder voor een Duitse roomijsfabrikant. Miko mag liefst 100 miljoen roomijsverpakkingen leveren (op een totale huidige productie van 800 miljoen stuks per jaar).

En nu is er die kroon op het werk: een joint venture in Jakarta met de Indonesische sectorgenoot Innoware. Miko en de Indonesische partner gaan samen een nieuwe fabriek bouwen op een markt met 250 miljoen inwoners en een snel groeiende middenklasse. “We stootten toevallig op het bedrijf”, verklaart Jan Michielsen vanuit Jakarta aan Trends. “We waren op prospectie in Azië, maar deze tip kregen we via een klant. Innoware is ook een familiebedrijf. Dat is belangrijk. We voelden meteen de chemie tussen de twee ondernemingen. We hebben dezelfde pragmatische manier van werken.”

Nu mag generatie nummer zeven de activiteiten in Indonesië mee gaan beheren. Dat zullen de neven Kristof Michielsen (technisch directeur) en Karl Hermans (directeur marketing en verkoop) voor hun rekening nemen.