Het Saeftinghedok, de vierde Scheldeverdieping, de omvorming van het Havenbedrijf tot een nv, de samenwerking met Zeebrugge… Eddy Bruyninckx weet waarom zijn pensionering als CEO van het Antwerps Havenbedrijf acht maanden werd uitgesteld.
Nee, een afscheidsinterview wordt het niet. Zijn pensionering, gepland voor 1 april 2016, werd uitgesteld tot eind volgend jaar. Onder andere om de verhuizing van de containerrederij MSC van het Delwaide- naar het Deurganckdok te begeleiden. “De verhuizing van MSC naar het Deurganckdok, en de concentratie daar van ongeveer 11 miljoen TEU (twintigvoetcontainers, nvdr) bieden een unieke kans om het aandeel van het spoor in onze trafieken op te krikken. Nu is dat 7 procent, maar 10 procent moet binnen drie jaar zeker mogelijk zijn.”
De Antwerpse haven kwam enkele weken geleden in het nieuws met de plannen van het Saoudische ERS om 3,7 miljard te investeren in een fabriek om van afval ammoniak en ureum te maken. “Een jaar geleden zou ik het project 10 procent kans op slagen hebben gegeven. Nu aanzienlijk meer, maar nog geen 100 procent”, vat Eddy Bruyninckx samen.
“Zij hadden behoefte aan de bekendmaking dat wij, indien ze aan de voorwaarden voldoen, een concessie willen geven. Nu kunnen ze kosten maken: alleen al om de engineering uit te tekenen spreken we over 300 miljoen euro. Als zij hun financiering rondkrijgen, kunnen we dit najaar mogelijk de concessie verlenen.”
Bruyninckx hoopt dat de Vlaamse regering nog voor het zomerreces een princiepsbeslissing neemt over het Saeftinghedok. Al hoopt hij dat de Raad van State, die zich moet uitspreken over een aanvraag tot schorsing van het GRUP (gewestelijk ruimtelijk uitvoeringsplan, nvdr), oog heeft voor de meest efficiënte manier om aan de milieuverplichtingen te voldoen.”
Ook over de gezamenlijke ontwikkelingsmaatschappij voor de containeractiviteiten in Zeebrugge is hij voorzichtig optimistisch. “Ik denk dat, zoals Antwerpen de eerste Franse haven is, Zeebrugge kan uitgroeien tot de eerste Engelse haven. We gaan als havenbesturen bekijken hoe we er samen het beste van kunnen maken. Maar wat het zal opleveren, weet ik niet.”
De Antwerpse haventopman sluit ook een nieuwe, vierde Scheldeverdieping niet uit. “Indien nodig moeten we een verdieping bekijken. Maar misschien kunnen we andere middelen gebruiken om een verdieping te vermijden. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan een reductie van de kielspeling. Daarmee kan je diepgang winnen, zonder de veiligheid in het gedrang te brengen. De Vlaamse administratie overlegt daarover met de Nederlandse, maar dat duurt lang.”
Een dossier dat hem zo mogelijk nog meer hoofdbrekens bezorgt, is de achteruitgang van de stukgoedtrafieken (goederen die niet in containers worden vervoerd, nvdr). Die staat in schril contrast met het overslagrecord van meer dan 200 miljoen ton waar Antwerpen dit jaar op afstevent. “We hebben hard gewerkt aan twee van de drie hoofdoorzaken: de hoge aanloopkosten en verouderde infrastructuur. De enige factor waar we geen stappen vooruit hebben gezet, is de rigiditeit van de havenarbeid.”
In Zeebrugge kunnen havenarbeiders wel flexibel optreden, in Antwerpen niet.
BRUYNINCKX. “Precies. Ik vind het schrijnend hoe de vakbondsleiders de huidige werkwijze in stand willen houden, in het licht van het verlies aan tewerkstelling. We spreken over 5 procent van de trafieken, maar 40 procent van de jobs van havenarbeiders, en de jobs van morgen.
“Het is aan de bonden om hun verantwoordelijkheid te nemen. Anders vrees ik dat rederijen hun trafieken zullen verplaatsen, en terminaloperatoren elders gaan investeren. De verhuis van Chiquita naar Vlissingen was een eerste hint.
“In ons Totaalplan spraken we altijd over tien plus één acties, waarbij die één staat voor de arbeidsorganisatie. Sinds begin dit jaar zijn er vijf vergaderingen geweest, maar het resultaat is nul.”
Europa heeft België al in gebreke gesteld voor de manier waarop de havenarbeid is georganiseerd.
BRUYNINCKX. “Spanje is zelfs al veroordeeld. En wat is het resultaat? Spanje betaalt boetes, en op de kaaien is niets veranderd. Het gedrag van de bonden is op de grens van het moreel aanvaardbare, bijna wraakroepend.”
Lees het volledige interview deze week in Trends.
