Als algemeen directeur van Ford Genk wist Guy Martens de voor dood verklaarde Limburgse autofabriek weer op de kaart te zetten. Dat is op de Amerikaanse hoofdzetel niet onopgemerkt gebleven. Vanaf volgend jaar mag hij vier fabrieken in Noord-Amerika rechttrekken.
Dit is een historische dag voor Ford Genk en de hele provincie Limburg.” Die uitspraak typeert Guy Martens. De algemeen directeur deed ze eind september vorig jaar naar aanleiding van het akkoord dat in de fabriek werkzekerheid garandeert tot 2020 via de bouw van nieuwe modellen Galaxy, Mondeo, S-Max. In ruil werd 12 procent bespaard op de personeelskosten.
Het is een op maat van Guy Martens gesneden akkoord. “Guy is beenhard, maar ook zeer rechtlijnig en correct”, vindt Ludo Copermans, hoofdafgevaardigde van ACV Metea bij Ford Genk. “Hij legt de lat zeer hoog. Dat moet van de Ford-directie. Maar hij is ook enorm begaan met de tewerkstelling in Genk. Want Guy is geboren en getogen in Hasselt.”
De vakbondsman heeft veel respect voor de selfmade man. Maar de relaties blijven professioneel. “Ik kan wel eens op de tafel slaan. Ook Guy kan harde woorden laten vallen. Maar na de werkuren kunnen we als vrienden omgaan.” Een gemeenschappelijke hobby vergemakkelijkt de omgang. Beiden zijn motorrijders. Aan Trends meldde Guy Martens in 2005 dat hij zowel een Honda als een Harley-Davidson in de garage stalt. Herstelwerk doet hij eigenhandig. “Hij gaat soms een week weg voor een motorvakantie. Met enkele vrienden en een tentje”, weet Ludo Copermans.
Want de 57-jarige directeur houdt niet van franjes. “Guy staat heel dicht bij de realiteit. Hij houdt de vinger aan de pols”, zegt Paul Vanvuchelen. Als algemeen directeur van de producent van roestvrij staal Aperam is hij de buurman van Guy Martens op het immense bedrijventerrein van Genk-Zuid. “Guy is to the point. Hij draait niet rond de pot. Dat appreciëren zijn Amerikaanse bazen.” Martens en Vanvuchelen ontvouwden ook samen initiatieven, bijvoorbeeld om meer leerlingen naar de technische scholen in Genk te lokken.
Maniakaal stokpaardje
Techniek is het stokpaardje van Guy Martens. Op het maniakale af. Hij kan in vervoering raken door een bepaald proces in de lakstraat. Of door het geluid van een autodeur die dichtslaat na de inplanting van een nieuwe, geruislozere, veer. Voor Guy Martens is Audi hét rolmodel. “Ik spiegel me persoonlijk aan Audi. Vijftien jaar geleden was dat nog een gewone auto, nu een prestigieuze wagen”, liet hij in 2005 aan Trends verstaan. Die weg ging hij ook op met Ford Genk. In 2003 leek de fabriek wel dood. 3000 van de 8000 banen gingen verloren. De productie verdween naar lagelonenlanden. Genk had bovendien een kwaliteitsprobleem. Op de reuzenparkings stonden duizenden onafgewerkte wagens te wachten op onderdelen. Met een op de twee wagens die van de band rolden, was er iets mis.
De ingenieur elektronica pakte begerig het hete hangijzer aan. De fabriek kreeg er vanaf 2005 weer zin in met de productie van de Galaxy, de Mondeo en de S-Max. Complexere wagens uit de hogere middenklasse, en dus met ruimere marges. Bovendien worden de drie modellen op één assemblagelijn gemonteerd, wat vrij uitzonderlijk is. Genk stapelde de jaren erna de interne prijzen op. Zo kreeg de vestiging in 2006 de prijs van de meest kwalitatieve fabriek van Ford Europa. En met 715 miljoen euro investeringen is ze bovendien een van de modernste in de groep. Met goed verkopende modellen. De hoofdzetel in Dearborn (Michigan) keurde de metamorfose goed. Het model S-Max wordt in het jaarverslag 2010 uitdrukkelijk geprezen.
Nu mag Guy Martens het gaan bewijzen op de hoofdzetel, als baas van vier fabrieken in Noord-Amerika. Tot drie keer toe wimpelde hij de voorbije jaren een aanbod af om de leiding te nemen over een andere fabriek. Niet door een gebrek aan internationale ervaring. Vanaf 1993 trok de one company man (in 1979 begon hij bij Ford Genk) naar Portugal, de Verenigde Staten en Duitsland. In 2005 kwam hij terug naar Ford Genk. Maar eerst wou de Limburger de toekomst voor Genk verankeren. Daar is hij in september vorig jaar in geslaagd. Nu is de Limburger klaar om wereldburger te worden.
Wolfgang Riepl
