Hij wordt binnenkort 74, maar het woord pensioen staat niet in het woordenboek van Guido Vandermarliere. Met de familiale holding GT&CO nam hij de koekjesbakker Jules Destrooper over. Een overnamebedrag is niet bekendgemaakt.
Guido Vandermarliere is wel in voor een grapje. Maandenlang al verstopte hij in zijn kantoor een grote blikken koekjesdoos met Magrittes Ceci n’est pas une pipe op het deksel. “Tabak en koekjes, geef toe, het ligt allemaal niet ver uit elkaar”, zegt Vandermarliere, die zijn roltabakbedrijf Gryson in 2012 voor 475 miljoen euro verkocht aan Japan Tobacco International. “Het zijn fast moving consumer goods with a brand. Met de sigaren hebben we bewezen dat we dergelijke producten naar de markt kunnen brengen. Het is de bedoeling dat het met koekjes ook vlot loopt.”
Hij geeft een opgeluchte indruk nu hij met Jules Destrooper zijn eerste grote private-equityslag heeft geslagen. “De buitenwereld mag het weten”, zegt Vandermarliere. “Er zal nog wel iets volgen.” Na de verkoop van Gryson is hij blijven kijken naar wat de markt te bieden had. Hij had al enkele grote, rendabele vastgoedprojecten op zijn conto, maar droomde vooral ook van een grote deal en een grote naam.
Het verwijt vanuit bepaalde hoek dat hij op zijn fortuin zou zitten, bezorgde hem slapeloze nachten. Vandermarliere wist wel beter. Liefst honderd dossiers kreeg hij sinds 2012 voorgeschoteld en hij heeft ze allemaal grondig bestudeerd. Maar de gedreven ondernemer wachtte op die ene vonk die zijn ondernemershart in lichterlaaie zou zetten. Die kwam er met het dossier van de koekjesproducent.
“De 160 werknemers in Veurne en Ieper kunnen op hun twee oren slapen. Ze blijven aan de slag”, zegt de nieuwe eigenaar. “Een familiebedrijf dat een familiebedrijf overneemt, dat is altijd de beste oplossing. We spreken eenzelfde taal en kijken niet naar de exit bij de blijde intrede. We willen blijvers zijn en Destrooper doen groeien. Mogelijkheden genoeg.”
Vandermarliere deed het al een paar keer eerder. Hij bracht de onooglijke tabakbedrijfjes J. Cortès en Gryson tot in de top tien van de wereld. Van twintig miljoen sigaren per jaar naar een half miljard nu, met export naar bijna 80 landen. De roltabakproducent zag zijn productie groeien van 90 naar 4000 ton. Hij bouwde ook met succes fabrieken in Sri Lanka en Indonesië.
Familieman
De overname van Jules Destrooper is overigens niet enkel het werk van de ondernemer Vandermarliere. Want hij is ook een familieman, die met de koekjesproducent niet alleen zichzelf, maar ook de volgende generatie een cadeau wil doen. Hij heeft maar één wens: dat zijn kinderen in gesloten slagorde zijn levenswerk voortzetten. Toen hij naar Ieper en Veurne trok om de deal aan het personeel en de ondernemingsraad te melden, stond hij erop dat zijn vrouw Thérèse en zijn kinderen Katrien, Sofie en Fred meegingen.
De pater familias hecht een groot belang aan zijn voorbeeldfunctie. Werkdagen van 12 tot 15 uur per dag zijn op zijn 73ste nog altijd geen uitzondering. Zijn generatie is opgegroeid met de stelling dat plichtsbesef altijd moet primeren. Dat principe geldt niet alleen binnen zijn bedrijf maar ook daarbuiten.
Al heeft zijn vrouw, die ook zelf overigens ook uit een typisch ondernemersnest komt, soms haar twijfels over de loodzware agenda van manlief. Haar meest terugkomende oneliner luidt dan ook: “Ga jij nu echt werken tot in de put?” Maar zijn pensioen staat nog niet in zijn agenda, net zomin als in 2001. “Mijn werk heb ik nog nooit ervaren als werken. Ondernemen is puur een hobby en mijn grootste bron van plezier”, zei Vandermarliere toen in een zeldzaam interview.
Nochtans is het voor hem ook niet all work and no play wat de klok slaat. Hij kan als geen ander genieten van zijn optrekje aan de Franse Azurenkust, waar de deur altijd openstaat voor uitgebreide familiereünies of warme contacten met vrienden bij een glas wijn. Met een obligate sigaar in de hand, en straks ook met een koekje op tafel.
