Option bekende vorige week dat het vers kapitaal nodig heeft. De vermarkting van CloudGate en de omvorming van het bedrijf nemen meer tijd in beslag dan gedacht. CEO Frank Deschuytere blijft er kalm bij.
Frank Deschuytere, de CEO van Option, is niet het type dat graag in een comfortzone zit. “Hij gaat niets uit de weg. Hij is een goede kandidaat als je iemand zoekt om iets recht te trekken”, zegt Wim D’Hooghe, de voormalige CEO van OTN Systems, over zijn vroegere researchdirecteur. Deschuytere is een ingenieur telecommunicatie. Voor Option zat hij 25 jaar in onderzoek en ontwikkeling (O&O). Luc Van Aken, de vicepresident operations van Icos Vision Systems, werkte met hem bij Agfa en Xeikon: “Hij geeft niet op. Een O&O-directeur is een beetje een Don Quichote. Hij moet bewijzen dat iets kan, waarvan anderen zeggen dat het niet kan. Anders hadden ze het al lang zelf gedaan.”
Deschuytere noemt Van Aken zijn voorbeeld van hoe je een ontwikkelingsteam ‘transparant’ en ‘beheersbaar’ leidt: “Dat is heel toepasselijk bij Option. We moeten hier binnen een voorspelbare tijd en kostprijs een hoop bijkomende functionaliteiten ontwikkelen rond CloudGate (de gateway voor machine-naar-machine communicatie, nvdr). Dat is typisch voor een jong product zo kort na de lancering.” Sinds de komst van Deschuytere is de koers van het aandeel fors gestegen.
Te vroeg naar de markt
Deschuytere begon in O&O bij Agfa-Gevaert in 1989. Hij gaf er zijn doctoraat voor op. Een decennium later stapte hij over naar Xeikon, waar hij op zijn 35ste de leiding van de ontwikkeling van de eerste vellendrukpers kreeg, een programma dat toen al liep. De introductie in 2000 was een succes. Toen kwamen de pannes. Uiteindelijk moest Xeikon de machines terugroepen. Het bedrijf ging failliet. Deschuytere: “Een harde leerschool. Als ingenieur moet je heel eerlijk zijn met jezelf als je naar de markt gaat: is dit product echt stabiel of niet? Wij waren te optimistisch. CloudGate hebben we ontwikkeld tot het heel betrouwbaar was.”
Na de overname van Xeikon door Punch, het bedrijf van Guido Dumarey, bleef Deschuytere nog zeven jaar chief technology officer. In 2004 en 2008 vernieuwde hij de productenportefeuille. Toen de drukindustrie in 2009 in de lappenmand lag, bezocht hij met Dumarey hun grootste klanten in Europa. “Dan zie je hoe belangrijk het is om van de eindklant zelf te horen wat zijn dagelijkse problemen en zijn investeringscriteria zijn. Dat geeft je een competitief voordeel”, zegt Deschuytere.
Ruimte geven
Toen de relatie met Dumarey moeilijker werd, verkaste hij begin 2010 naar de Herentalse netwerkingspecialist OTN Systems, om er een nieuw productengamma te ontwikkelen. “Een omgeving met een hoge instapdrempel. Net zoals bij Option. Je kunt je alleen inwerken met de hulp en de expertise van het team.” Eind 2012 riep Xeikon hem terug, deze keer als CEO. Kort nadien deden Bencis Capital Partners en Gimv-XL een bod op het bedrijf. Deschuytere had liever een industriële overnemer gezien. Toen de deal op 20 september 2013 werd beklonken, zat hij zonder werk.
Jan Smits, de voormalige financieel directeur van Punch én van Option, is de link naar Jan Callewaert. Zelf zal Deschuytere “een substantieel bedrag als privépersoon” in Option investeren, zegt hij. De voorwaarde was dat uitvoerend voorzitter Jan Callewaert hem ruimte gaf als CEO. “Wat hij ook doet”, verzekert Deschuytere.
Hoog mikken
In zijn vijf maanden als CEO van Option is hij anderhalve maand op de baan geweest in de Verenigde Staten, Japan en laatst Europa. Hij wilde relaties smeden met technische partners en klanten en de eisen van hun toepassingen beter begrijpen. Een weekje skiën met Nieuwjaar zat er nog in. Trainen om in juni de Stelvio op te fietsen, is wat anders. Thuis zien ze een invasie van gadgets: machine-naar-machinecommunicatie in de praktijk.
CloudGate bracht in 2013 amper 1,9 miljoen euro binnen. De verkoopcycli schommelen tussen acht en achttien maanden. Hoe motiveert Deschuytere zijn 120 medewerkers? Ownership is het antwoord, vindt Deschuytere: “Je hoeft geen democratie te zijn, maar je moet collega’s wel ruimte geven om verantwoordelijkheid te nemen voor hun beslissingen. Je moet ambitieuze doelen stellen die net haalbaar zijn voor de organisatie. En je moet heel duidelijk zijn in wat je een succes of een mislukking noemt. En van mislukkingen – want die zijn er altijd – mag je geen eindpunt maken. Het zijn kansen om beter te doen.”
