De pvc-producent Deceuninck kan met dank aan de miljoenen euro’s van Francis Van Eeckhout zijn expansiedromen realiseren. “Deceuninck fascineert mij al jaren’, zegt Van Eeckhout, die begon als betonproducent.
Eens ondernemer, altijd ondernemer. In 2011 verkocht Francis Van Eeckhout het familiebedrijf, Van Eeckhout Beton, voor een pak geld aan de Ierse multinational CRH. Op enkele kleinere participaties na, bleef het nadien stil rond Francis Van Eeckhout.
Vorige week kwam zijn moment suprême. Met de 41 miljoen euro die hij in streekgenoot Deceuninck pompt, wordt de kleinste aandeelhouder in één klap de grootste en komt hij in de raad van bestuur. En Van Eeckhout is een ‘man met een plan’. “Het bedrijf fascineert me al jaren”, zegt hij. “Nu wil ik me helemaal verdiepen in pvc. Ik wil er alles over weten, en ook de werkvloer opzoeken. Hoe meer je weet, hoe beter dat is voor de beslissingen die je moet nemen.”
‘Mijnheer Roger’
De stap naar Deceuninck komt niet uit de lucht gevallen. De Roeselarenaar noemt Roger Deceuninck – de peetvader van het bedrijf die tien jaar geleden overleed – een van zijn mentors. “Van mijn ontmoetingen met Mijnheer Roger kreeg ik altijd kippenvel”, zegt Francis Van Eeckhout. “Hij woonde naast ons. Elk gesprek met hem was een beleving. Een combinatie van inzicht en gezond verstand, sociaal voelend, een man die één doel voor ogen had: problemen oplossen. Was er een probleem? Roger kwam altijd met drie oplossingen. Hij leerde me ook dat waarde creëren het allerbelangrijkste voor een ondernemer. Dat ik nu geld pomp in Deceuninck, is een puur rationele overweging, maar toch ook een hommage aan een groot man. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Ik heb gemerkt dat onder de bestuurders van Deceuninck nog altijd een diep respect leeft voor Mijnheer Roger. Tien jaar na zijn dood. Dat zegt toch iets.”
Met een portfolio van dik 50 miljoen euro, verzameld na de verkoop van het familiebedrijf, kon Francis Van Eeckhout ogenschijnlijk alle kanten op. Aan mooie voorstellen geen gebrek. Maar een stap in het onbekende is zijn ding niet. Dus maakte hij alleen een substantieel bedrag vrij voor een instap in Lotus Bakeries, het bedrijf van zijn schoonvader Karel Boone. “Investeer alleen in wat je goed kent en begrijpt. Al de rest is een kwestie van focus,” luidt zijn motto, hem ingefluisterd door Karel Boone. De idealist in hem maakte alleen uitzondering voor de bouw van een schooltje in Madagaskar of dotaties aan humanitaire initiatieven in Litouwen (“mijn tweede vaderland”). Straks wil hij ook steun geven aan een drinkwaterproject in Haïti.
Als ondernemer draagt Francis Van Eeckhout nog altijd de principes van zijn vader Antoon mee (in de streek bekend als Tone Beton): “eerlijk duurt het langst”, “alleen hard werken leidt naar welvaart” of “toon altijd dat je wil luisteren”. Het resulteerde in een idealistische no-nonsense-aanpak.
Dat bleek toen hij samen met zijn broer het familiebedrijf in handen kreeg. Liever dan de speelbal van de betonmultinationals te worden, voeren zij een eigengereide koers. Dat betekende fors investeren in eigen cementfabrieken in Litouwen, Gent, Antwerpen, Marseille en Xi’an (China). “Maar ik maakte één grote fout,” zegt hij nu. “Ik had onafhankelijke bestuurders moeten verzamelen rondom mij. Mensen die dienen als klankbord, gefundeerd tegengas kunnen geven, frisse ideeën aanbrengen. Ik kon mij visie niet genoeg toetsen. Die les heb ik geleerd. Familiebedrijven beseffen te weinig hoe belangrijk het is om eens een andere en gefundeerde mening te horen. Onafhankelijke bestuurders worden nog te veel beschouwd als pottenkijkers.”
Bergop fietsen
Van Eeckhout zweert bij stevige structuren en afgelijnde strategische plannen. “Elke kmo heeft er belang bij, maar sommige vinden dat maar niets”, zegt hij. “Ten onrechte. Bij Deceuninck ligt het draaiboek klaar en duidelijk op tafel. Meer marktaandeel en kasstroom is de grote ambitie. Het ontbrak de groep de jongste jaren aan geld om haar ambities waar te maken in groeilanden als Turkije, de VS of het Verenigd Koninkrijk. Nu liggen de zaken anders. Het wordt een tocht bergop. De fietser en kwarttriatlonatleet in mij weet dat die lastig is, maar ook dat de top halen een mega-ervaring is. Het zal met Deceuninck niet anders zijn.”
