Enige erfgenaam van Heineken doorbreekt het stilzwijgen

In haar allereerste interview, op haar zestigste, haalt Charlene de Carvalho-Heineken uit naar haar betuttelende vader. En ze vraagt dat Heineken meer agressiviteit aan de dag zou leggen tegen het ongenaakbare AB InBev.

Eindelijk heeft ze het gedaan. Charlene de Carvalho-Heineken, de dochter van Freddy Heineken, heeft op haar zestigste aan het Amerikaanse magazine Fortune haar eerste interview gegeven. En wat voor een interview. Bijgestaan door haar zeventigjarige echtgenoot Michel de Carvalho spreekt ze uitvoerig over haar jeugdjaren en over haar bezorgdheid over de onderneming. Ze doet enkele spitante uitspraken, die aantonen hoezeer de wereldbrouwer Heineken bezorgd is over zijn achterstand op het absolute nummer één, AB InBev. Haar grootste zorg? “Succes creëert zelfgenoegzaamheid.”

‘Nog meer overnames’

Samen met haar man roept ze de 81.000 werknemers van de brouwerijgroep op om meer agressiviteit aan de dag te leggen. “Als het aan ons ligt, mag Heineken nog meer overnames doen.” De Belgische CEO Jean-François van Boxmeer wordt uitvoerig lof toegezwaaid. Sinds zijn aanstelling heeft de onderneming 49 overnames gedaan, voor 23 miljard euro.

Dat offensief kwam laat. Vader Freddy maakte van de onderneming in 1990 de op één na grootste in de wereld, achter het toen ongenaakbare Anheuser-Busch. Maar die brouwer werd geen twee decennia later opgeslokt door AB InBev. Heineken is nu het nummer drie, op ruime afstand van de Belgisch-Braziliaanse combinatie.

Er klinken verwijten in wat Charlene zegt over haar vader. Ze kon geen economie studeren. “Dat was een vergissing.” Ze kwam te laat in de zakenwereld terecht. “Die studie had me meteen het respect opgeleverd, waar ik nu voor heb moeten vechten.”

Charlene schetst het beeld van een erg betuttelende, autoritaire vader, die zich omringde met jaknikkers. “Delegeren kon hij niet.” Hoe ouder Freddy werd, hoe voorzichtiger en humeuriger hij was. Dat stond in schril contrast tot zijn nog avontuurlijke jongensjaren. “Hij voelde gewoon dat hij niet langer de oppergod kon zijn.” Met als gevolg dat Charlene toen Freddy begin 2002 overleed, plots het bedrijf moest gaan besturen. Toen pas schoot ze wakker, zegt ze zelf. Maar het concern had al veel kostbare tijd verloren in de bierconsolidatie.

‘Een heel gedoe’

Freddy Heineken had liever meer kinderen gehad, maar het bleef bij één _ en zelfs dat was in zijn woorden “een heel gedoe”. In haar jeugdjaren leefde de “erg verlegen” Charlene afgeschermd, maar dat betekende niet dat ze werd verwend. Haar moeder bracht haar met de wagen naar school. “Ik vond het niet leuk dat ik mijn naam op elk café zag hangen.” ‘s Avonds thuis werd een eenvoudige maaltijd gegeten, terwijl het gezin televisie keek. Vader Freddy was tevreden “met spaghetti of gehaktballen. Meer hoefde hij niet.” Op haar zeventiende mocht ze niet alleen op kamers, want dat was te gewaagd. Meetrekken met haar hippievrienden met de rugzak naar India was al helemaal onbespreekbaar. In Leiden mocht ze rechten studeren. “Ik haatte die studie.”

Had vader haar meer gepusht richting brouwerij, als Charlene een jongen was geweest? “Vader wilde niet meer dan dat ik een gelukkig, comfortabel leven kon leiden.” Pas toen ze 47 was, na zijn dood, ging ze zich echt bemoeien met het bedrijf. Ze was weliswaar al bestuurder van de controlerende vennootschap Heineken Holding sinds 1988, maar die aanstelling dreef Freddy Heineken alweer tegen haar zin door. In die tijd had Charlene in vijf jaar evenveel kinderen gekregen. Dat gaf toen zin aan haar leven.

Leuke Nederlandse jongen

Haar vader had aanvankelijk ook bezwaren tegen haar echtgenoot. “In zijn dromen had ik met een leuke Nederlandse jongen moeten trouwen en naast hem komen wonen.” Het werd Michel de Carvalho. Ze leerde hem kennen op skivakantie in het Zwitserse mondaine Sankt Moritz. Hij had toen al een carrière achter de rug als kindsterretje in Hollywood, en later als atleet voor het Brits olympisch team. In de jaren tachtig was hij zakenbankier bij Credit Suisse.

Charlene losweken uit haar vaders greep, “een onbreekbaar verbond”, werd misschien wel Michels ultieme exploot. Tijdens een drie uur durend diner stelde Freddy een spervuur aan vragen over zijn vroegere liefdesaffaires en zijn bankrekening. “Het mooiste compliment dat Charlenes vader me gaf, was dat ik niet uit was op Charlene voor haar geld.”