Marc Verschueren (61) is de CEO van Probam. Zijn passie is marathons lopen.
“Vijf uur. Zo lang deed ik er zes jaar geleden over om mijn eerste marathon uit te lopen. Ik was pas een jaar daarvoor beginnen te lopen, om wat gewicht te verliezen. Ik was eigenlijk niet goed voorbereid. Het hield me niet tegen om het jaar daarop de originele marathon van Athene te lopen. Dat wilde ik absoluut, omdat die aankomt in het stadion van Panathinaikos, dat volledig uit marmer is opgetrokken. Vooraf beloofde ik mijn echtgenote wel dat het mijn laatste marathon zou zijn. Lang hield ik die belofte niet vol. Ook de marathons van Berlijn en Valencia heb ik ondertussen gedaan. Nu train ik alweer voor de volgende, op de noordpoolcirkel.
“Maximaal 130 mensen verschijnen daar aan de start. Dat ik een van die gekken ben, is een extra stimulans. Ik moet en ik zal, denk ik als ik over zo’n uitdaging hoor. Het is ook met die instelling dat ik mijn bedrijf Probam uit de grond heb gestampt. In het bedrijfsleven kom je tenslotte heel wat hindernissen tegen. Dat is bij het lopen van een marathon niet anders. Nog elke keer kom ik tijdens het lopen op het punt dat ik wil opgeven. Omdat ik weet wat het doel is, raak ik daar na even rusten toch altijd opnieuw voorbij. Daarom is het zo belangrijk in het zakenleven ook naar een bepaalde horizon toe te werken, want waar de eindstreep daar precies ligt, weet je natuurlijk niet.”
Nieuwe bedrijfsstrategie
“Om de eindstreep op de noordpoolcirkel te halen, loop ik ter voorbereiding zo nu en dan in een diepvriesloods van de Metro Group. Ik wil er vooral testen of mijn outfit voldoende is aangepast aan temperaturen van min tien tot min vijftien graden. Mijn bril zal ik alvast moeten vervangen, want die bevriest keer op keer. Met dat soort zaken ben je bezig tijdens zo’n training. Dat maakt het net zo boeiend. Bij het begin probeer ik altijd nog te berekenen hoe snel ik loop en hoelang ik nog te gaan heb. Maar na een tijdje lopen lukt dat niet meer. Op dat moment kun je er alleen nog aan denken dat je die 42 kilometer moet uitlopen.
“Ik ben dan ook niet de man die onderweg een nieuwe bedrijfsstrategie bedenkt. Tijdens het lopen van een marathon ben ik alleen maar met mezelf bezig. In Berlijn vond ik het wel even leuk dat er zo veel ambiance was, maar de laatste tien kilometer wenste ik toch dat alle mensen en het gejoel rond mij verdwenen. Kom ik op zo’n moment mensen tegen die blijven tateren, dan versnel ik. Anderen begrijpen dat niet altijd, maar voor mij staat een marathon net gelijk aan een moment waarop niemand je lastigvalt. Daarom luister ik tijdens het lopen bijvoorbeeld ook niet naar muziek. Dan wil ik alleen mijn eigen lichaam en mijn voetstappen horen.”
Even nadenken
“Elke keer als ik start, loop ik eigenlijk een wedstrijd tegen mezelf. Al zou ik meteen stoppen, mocht ik merken dat mijn hart op hol slaat. Ook dat geldt voor de manier waarop ik mijn bedrijf leid. Het is me veel waard, maar niet mijn leven. Sinds ik ben gestart met lopen, luister ik trouwens beter naar mijn lichaam. Mensen doen dat veel te weinig. Als iets niet lukt in een bepaald tempo, moet je gewoon vertragen en even nadenken.
“Wat niet betekent dat je niet moet doorzetten als het even moeilijk wordt. Zodra je je doel haalt, ben je toch meteen vergeten wat je hebt doorstaan. Daarom kan ik over de marathon op de noordpoolcirkel ook met zekerheid zeggen: als ik aan de start kom, loop ik hem uit. Tegenwoordig doe ik daar trouwens nog maar vier uur en tien minuten over.”
