Een handelsingenieur die na een halve carrière in consumentenproducten overstapt naar de ouderenzorg. En als CEO van Armonea zat Chris Cools meteen in overnamemodus.
Minder dan een jaar nadat hij CEO werd bij de rusthuisuitbater Armonea mag Chris Cools uitpakken met een grote overname. Armonea neemt Soprim@ (lees: Soprimat) over en verstevigt daarmee vooral zijn positie op de Belgische markt. Na de overname zal het aantal werknemers stijgen van 4200 tot 5100, terwijl het aantal residenten oploopt tot 9200. Gezamenlijk zou de omzet rond 320 miljoen euro draaien.
De fusie steunt op de expansiedrang van Armonea _ zo kondigde Chris Cools kort na zijn aanstelling al aan dat hij Armonea in omvang wilde verdubbelen _ maar is tegelijk het gevolg van een consolidatiebeweging in de sector van de ouderenzorg. Van de Belgische spelers kan enkel Armonea nog gelijke tred houden met de grote buitenlandse en beursgenoteerde spelers als Orpea en Korian-Medica.
De business van de zogenaamde woonzorgcentra draait door de voortdurende stijging van de kosten en de selectievere subsidiëring door de overheid, almaar duidelijker om schaalgrootte om de kosten te spreiden. “Het gaat daarbij niet meteen om almaar grotere woonzorgcentra, maar wel om de schaalvoordelen die je onderhandelingspositie bij leveranciers verbeteren”, benadrukt Chris Cools.
Ambitieuze merkenman
Armonea is eigenlijk al het resultaat van een fusie van twee Belgische rusthuisuitbaters met familiale oorsprong: de groep Van de Brande en Restel Résidences. Dat laatste werd oorspronkelijk opgericht door Isabel Van Milders van de Carestel-familie, maar kwam vanaf 2003 geleidelijk in handen van Verlinvest, het investeringsvehikel van onder andere de families De Spoelberch en De Mevius. Dat zijn de Belgische families achter het Belgisch-Braziliaanse brouwersconcern AB-InBev.
Is het zorgbedrijf via die connectie bij Chris Cools terechtgekomen? “De aandeelhouders waren voor mij zeker een motivatie om de taak van CEO bij Armonea op te nemen”, zegt Cools. “En het klopt dat het initiële contact er is gekomen omdat een aantal van hen mij bij AB-InBev in het vizier had gekregen.”
De 48-jarige Cools heeft, voor hij naar Armonea kwam, zeventien jaar lang bij het brouwersconcern gewerkt. Hij had er vanaf 2005 de verantwoordelijkheid over verscheidene geografische businessunits. Vanaf 2010 was hij verantwoordelijk voor Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. “Ik heb er geleerd dat zelfs in een krimpende markt ergens groei te vinden is”, blikt hij terug.
Voor de uit de Kempen afkomstige handelsingenieur in het Belgische-Braziliaanse bierimperium begon, werkte hij eerst bij Masterfoods en later bij British American Tobacco (BAT). De overstap naar AB-InBev is tekenend voor de ambities van Cools. “Ik dacht dat een multinational met het hoofdkwartier in België meer carrièrekansen zou bieden aan Belgen dan een multinational waarvan het hoofdkwartier in het buitenland lag”, zegt hij. “Natuurlijk is dat ambitieus. Ik voelde me goed bij BAT, maar ik wou aan de andere kant ook wel eens kijken hoe ver ik kon doorgroeien.”
De jaren bij AB-InBev maakten van Cools ook een man die gelooft in merken. Het is een van de redenen waarom hij naar Armonea overstapte. “In de zorg lijken merken misschien minder vanzelfsprekend, maar ik geloof er wel in dat de merknaam Armonea in deze sector almaar belangrijker kan worden.”
Internationalisering
Bovendien vertelde hij in een kranteninterview dat zijn internationale ervaring van pas kwam om de buitenlandse expansie bij de uitbater van woonzorgcentra op gang te trekken. Vooralsnog is Armonea uitsluitend in België actief. Toch wordt er al langer naar opportuniteiten in het buitenland gekeken. Bij voorkeur in Duitsland, het land waar de vergrijzing op Japan na het felst toeslaat. “We moeten het toch niet te ver van ons bed zoeken als de kansen in onze buurlanden liggen?”, zegt Cools
Michel Van Stallen, de CEO van het overgenomen Soprim@, ontdekte ondernemerstrekjes in de Armonea-manager. Beide hebben elkaar niet lang na de overstap van Cools naar het zorgbedrijf leren kennen en merkten al snel een klik. “Toen bleek dat onze bedrijven elkaar aanvulden, stonden de krijtlijnen snel op papier”, zegt hij. “Bij wijze van spreken hadden we op basis van een handshake een akkoord. De details waren daarna voor de specialisten.”
Die reactie herinnert aan een anekdote van aan het begin van de carrière van Cools. Eind de jaren tachtig lagen de jobs niet voor het rapen. De jonge handelsingenieur solliciteerde en ging op gesprek. Toen hij telefonisch had toegezegd bij Masterfoods kreeg hij een aanbod van IBM. Hij wimpelde dat af. Simpelweg omdat hij elders al had toegezegd. “Een woord is een woord voor mij”, blikt Cools terug. “Ook vandaag.”
