CEO Anshu Jain wil van Deutsche Bank Europese concurrent van grote Wall Street-huizen maken

Deutsche Bank trekt zijn kapitaal met acht miljard euro op. Topman Anshu Jain gokt erop dat een heropleving van de obligatiehandel de bank op termijn naar hoge winsten zal leiden.

Iets meer dan een maand geleden kreeg Anshu Jain een dringend telefoontje. Zijn secretaresse vertelde de co-CEO van Deutsche Bank dat sjeik Hamad bin Jassim van de rijke golfstaat Qatar, HBJ voor de vrienden, aan de lijn hing. De sjeik meldde dat hij dolgraag in de bank wilde investeren.

Vorige week maakte Deutsche Bank zijn plannen voor een kapitaalverhoging ter waarde van 8 miljard euro bekend. 1,75 miljard wordt onderschreven door Paramount Services Holding, het beleggingsvehikel van de koninklijke familie van Qatar. De overige 6,3 miljard euro wil de bank bij zijn bestaande aandeelhouders halen.

Met de kapitaalverhoging wil Deutsche Bank komaf maken met zijn zwakke kapitaalratio’s, die het vertrouwen van klanten en investeerders aantastten en de beurskoers drukten. De risicogewogen kernkapitaalratio bedraagt momenteel 9,5 procent en de niet-risicogewogen leverage ratio (verhouding tussen eigen vermogen en balanstotaal) amper 3,1 procent. Dat is weinig voor een internationale financiële instelling met een belangrijke zakenbank. Concurrenten, zowel in Europa als de VS, beschikken over een steviger stootkussen.

Obligatiehandel

De timing van de kapitaalverhoging is niet toevallig. Aan het begin deze maand besliste de Britse bankreus Barclays om het mes te zetten in zijn divisie obligatiehandel. Eerder deden andere Europese banken, zoals UBS, hetzelfde. De handel in obligaties, valuta en grondstoffen heeft veel van zijn aantrekkelijkheid verloren. Er is minder handel in exotische producten, de marges staan onder druk, en de regelgevers beperken de grootte van de portefeuilles waardoor de potentiële winsten lager liggen.

En toch wil Jain de positie van Deutsche Bank in de obligatiehandel versterken. Net nu bijna alle Europese banken de handdoek in de ring gooien, ziet de Brit van Indische origine kansen om weer klanten en marktaandeel te winnen. Op die manier wil hij van Deutsche Bank de enige overblijvende Europese concurrent van de grote Wall Street-huizen, zoals JP Morgan en Goldman Sachs, maken. Last man standing: de laatste echte universele grootbank van Europa, zo ziet Jain het graag.

Dat de topman zo sterk gelooft in het potentieel van zakenbankieren, hoeft niet te verbazen. Tussen 2004 en 2012 stond hij aan het hoofd van de zakenbankpoot van Deutsche Bank, die hij uitbouwde tot een heus powerhouse op de obligatiemarkt. Dat hij de zakenbank naar recordwinsten leidde, lag aan de basis van zijn benoeming tot co-CEO in mei 2012. Samen met de bijna gepensioneerde Duitser Jürgen Fitschen nam hij de leiding over van de legendarische Josef Ackermann.

Kwalijke praktijken

Maar Ackermann liet Jain een van de minst gekapitaliseerde banken van de wereld. Bovendien kreeg Deutsche Bank af te rekenen met beschuldigingen en onderzoeken naar de manipulatie van rentevoeten (Libor), wisselkoersen, emissierechten en de goudprijs. Schikkingen en boetes kostten de instelling de voorbije twee jaar al 5 miljard euro.

Voor Jain is dat bijzonder pijnlijk. Nadat hij in 1995 overstapte van Merrill Lynch naar Deutsche Bank ontpopte hij zich tot een specialist in schuldpapier en een succesvolle verkoper van renteswaps. De toezichthouders leggen hem persoonlijk niets ten laste, en een intern onderzoek van Deutsche Bank naar de Libor-fraude pleitte hem volledig vrij. Maar het blijft een feit dat alle kwalijke praktijken gebeurden op afdelingen waarvoor hij verantwoordelijk was. Jain kan dus minstens aansprakelijk gesteld worden.

Het is koffiedik kijken hoe sterk de positie van Anshu Jain is. Komt hij verder in opspraak in de fraudezaken? Hoeveel geld moet Deutsche Bank nog opzij zetten voor betwistingen en schikkingen? Pakt de gok op het opnieuw aanslaan van de winstmotor van de obligatiehandel goed uit? Zien de aandeelhouders geen graten in de strategie? Jain mag dan financieel-technisch heel sterk zijn, het pad dat hij kiest is gedurfd. Hij moet alleszins vermijden zelf de last man standing te worden. De eerste niet-Europese CEO van de bank kan in Duitsland op weinig sympathie rekenen. Op de algemene vergadering werd hij, net als vorig jaar, uitgejouwd en op de korrel genomen.