Byebye Albert Frère, byebye Belgique de papa

Met het vertrek van Albert Frère als topman van Group Bruxelles Lambert (GBL) wordt het hoofdstuk economische geschiedenis van het Belgische kapitalisme oude stijl afgesloten.

Frère was een trader, eerst in staal, later in aandelen en bedrijven. In de eerste fase van zijn carrière kon hij zich met politieke steun van minister van Economie Willy Claes (SP) opwerpen als redder van het Waalse staal. In realiteit kwam de verlieslatende staalproductie terecht bij de overheid, terwijl Frère-Bourgeois Commerciale winst nam op de staalverkoop.

Ook bij de aankoop van het toen erg wankele GBL/BBL van Léon Lambert kreeg hij in 1982 politieke dekking in zijn rol als Belgisch anker. Met GBL en de steun van het Franse Paribas en het Canadese Power Corp werkte de Waalse zakenman zich in Belgische parels als Petrofina, Tractebel, Royale Belge en de invloedssfeer van Generale Bank/AG/Fortis.

Meer dan eens wierp Frère zich op als de redder van de Belgische economie om zijn greep op een onderneming te versterken. Uiteindelijk kwamen alle strategische onderdelen van zijn imperium terecht in buitenlandse, meestal Franse, handen. Dat maakte hem niet geliefd bij de klassieke haute finance, noch in Laken, waar koning Boudewijn Frère jarenlang de adellijke titel weigerde.

Frère perste het oude francofone Belgische kapitalisme eerst uit als een citroen om het later met een achteloos gebaar achter zich te laten. De verkoop van Fortis aan BNP Paribas (naar verluidt ook met de steun van Frère) betekende de finale doodssteek van la Belgique de papa en de klassieke haute finance. De vraag is of we daar ongelukkig over moeten zijn.