Bruno Vanderschueren (Lampiris): de Vlaamse helft van de gloeiworm

Achter het Belgische groene-energiebedrijf Lampiris schuilen twee Bruno’s: de Luikenaar Venanzi en de Kortrijkse Brusselaar Vanderschueren. Een eigenzinnige kijk is wat hen bindt.

Lampiris lanceert vandaag, donderdag, een formule waarbij klanten geen opzegvergoeding hoeven te betalen wanneer ze hun contract opzeggen. “Het gaat niet om een groot bedrag”, relativeert Vanderschueren. “50 tot 75 euro. Maar het is wel symbolisch. We zijn de enigen in de markt die dit doen.”

Niet dat het klantenverloop zo groot is. Lampiris, opgericht in 2003, is de jongste jaren aan een stevige groei bezig. Van 110 miljoen euro omzet ging het naar 231 miljoen eind 2010. Op 30 juni van dit jaar stond de teller op 358.000 klanten. Van hen wonen er ongeveer 80.000 in Brussel, terwijl er intussen bijna evenveel zijn in Vlaanderen (135.000) als in Wallonië (145.000).

Maar het bedrijf doet ook zijn eerste pasjes in Frankrijk. Twee weken geleden kreeg het een licentie om ook bij onze zuiderburen gas te verkopen – die voor elektriciteit was al eerder gegeven. “We willen van een paar honderd klanten nu gaan naar 100.000 binnen drie jaar”, geeft Vanderschueren de ambities weer.

Vanderschueren houdt zich bij Lampiris vooral bezig met financiën en de sourcing, zeg maar het aankopen van energie op spotmarkten, en het afsluiten van langlopende contracten voor bijvoorbeeld de zonnepanelen van Katoen Natie. Bruno Venanzi is de meer commercieel ingestelde van de twee en doet ook het algemeen management. Beiden zijn ze gedelegeerd bestuurder, al laten de twee oprichters ook ruimte voor algemeen directeur Tom Van de Cruys.

In de media voert doorgaans Venanzi of Van de Cruys het woord. Daar voelt de als introvert omschreven Vanderschueren zich perfect bij. Dat hij als medeoprichter geen grote afdeling leidt, deert hem evenmin. “De organisatie is heel informeel, en ik ben absolúút geen peoplemanager”, schetst Vanderschueren zichzelf.

De West-Vlaming onderbrak een traditie van dokters – vader, beide grootvaders, overgrootvader – door aan de KU Leuven te kiezen voor toegepaste economische wetenschappen. “Ik ben per toeval in het ondernemerschap beland. Mijn ouders hebben mij nooit gepusht.”

Na zijn studies was hij vier jaar accountmanager voor IBM, waarna hij salesmanager werd in het telecombedrijf WorldCom van CEO Bernie Ebbers. Hij leerde er Venanzi kennen. Hoewel hun wegen snel scheidden, hielden de twee contact. “Hij was zwaar overtuigd van de mogelijkheden van een eigen bedrijf.”

Nog voor WorldCom na een fraudeschandaal failliet ging en de restanten door Verizon werden overgenomen, was Vanderschueren al vertrokken naar Electrabel. “Ik was er verantwoordelijk voor de internationale accounts: bedrijven die hun stroomaankopen deden voor meerdere landen tegelijk. Het bedrijf Electrabel vond ik een beetje saai, maar ik pikte er veel inzichten op over de marktwerking.”

Dromen
Venanzi maakte intussen een ommetje langs Certipost. Maar eind 2003 was de tijd rijp om hun dromen in realiteit om te zetten. Oorspronkelijk was het doel verkoper te worden voor EdF, met steun van het Nederlandse ONS. Maar nadat Eneco ONS had overgenomen, besloten de twee voor eigen rekening te werken. Aanvankelijk werd energie gecombineerd met andere activiteiten zoals telecom en de organisatie van een energiebeurs, maar die werden snel van de hand gedaan.

Hoewel de Vlaamse markt al sinds midden 2003 was geliberaliseerd, kozen de twee ervoor eerst in Luik te starten. Net zoals nu bewust voor Frankrijk wordt gekozen, en niet voor Nederland of het Verenigd Koninkrijk. “In markten waar de liberalisering nog moet beginnen, kan je makkelijker het verschil maken.”

De naam Lampiris is afgeleid van het Griekse lampyris, lantaarndrager, al was het een glimworm die hen het woordenboek deed induiken. Het bedrijfje doet zijn naam eer aan door regelmatig een nieuw licht te werpen op de energiemarkt. Geen dure reclamecampagnes, maar Twitter en andere sociale media. Eén product in plaats van een resem tariefformules. Het is ook een van de weinige spelers die in Brussel actief is. “Door de vele wanbetalers en hoge klantenbescherming is het geen makkelijke markt, maar het heeft deuren geopend voor partnerships met consumentenorganisaties als OIVO en Test-Aankoop.”

Vorige maand ten slotte trok het de deur van sectorfederatie Febeg achter zich dicht. Vanderschueren: “De dominantie van één of twee spelers op de markt vertaalt zich in eenzelfde dominantie in de federatie. Over milieu, sociale aangelegenheden en de verdediging van de consumentenbelangen denken wij anders.”

“Ik ben heel blij dat ik Lampiris mee heb opgericht. Veel stress heb ik nooit gehad, zelfs niet toen het moeilijk ging. Want in het begin verdien je een pak minder. Bij een grote organisatie blijven, was misschien makkelijker. Maar dan heb je weer kantoorpolitiek. Nu ben je wel altijd bezig, maar het geeft ook veel vrijheid: je hebt je eigen toekomst in handen.”

Luc Huysmans