André de Barsy: grote held van kleine beleggers

Vorige week raakte bekend dat de beursexit van Spadel niet doorgaat. Door het verzet van enkele kleine aandeelhouders moet de waterproducent, bekend van de merken Spa en Bru, op de beurs blijven. De holding Sogemindus van André de Barsy is met een belang van 3,41 procent de grootste van die kleine aandeelhouders.

“Ik denk dat het de eerste keer is dat de kleine aandeelhouders erin geslaagd zijn een publiek overnamebod te blokkeren”, zegt André de Barsy in een telefonische reactie. “Bij het mislukte overnamebod op Telenet enkele jaren geleden was er verzet van de onafhankelijke bestuurders. Dat was bij Spadel niet het geval.”

De kranige zeventiger maakt zich ook, los van Spadel, zorgen over de gebrekkige deontologie en ethiek bij bedrijven. “Het lijkt wel of iedereen met alles kan wegkomen. Er ontbreken echte ‘arbiters’ op de markten. De toezichthouders stellen zich tevreden met het controleren van de naleving van de wet, die niet altijd aangepast is aan de realiteit.”

Zijn vader Léon was de broer van Eugène de Barsy, voormalig voorzitter van de Belgische Bankcommissie. “Toen ik nog jong was, heb ik veel met mijn nonkel gesproken over het zakenleven”, zegt De Barsy. Hij vindt het delicaat te zeggen dat het vroeger beter was. “Mijn nonkel was als voorzitter van de Bankcommissie een echte scheidsrechter, maar dat was ook nodig omdat er nog geen wetten waren. Vandaag is alles veel meer in wetten gegoten.”

André de Barsy was samen met zijn vader actief in de mijnbouw. Hij studeerde net zoals zijn vader en nonkel voor handelsingenieur aan de ULB. Daarnaast was hij financieel analist en bezig met het spreiden van investeringen. Hij investeerde geld in allerlei Belgische aandelen, waaronder Spadel. “Ik was er al bij op de AV van Spadel in 1969, toen Artois deelnam aan een kapitaalverhoging”, herinnert De Barsy zich.

Scherpe geest

“Ik ken André de Barsy al 25 jaar”, zegt Bernard Thuysbaert, een van de stichtende partners van het adviesbureau Deminor. De Barsy en Deminor bevinden zich vaak aan dezelfde kant, omdat ze beiden de belangen van de minderheidsaandeelhouders voor ogen hebben. In het dossier-Spadel werken ze voor het eerst ook echt samen.

“Meneer de Barsy heeft ons een mandaat gegeven, omdat hij onze analyse deelde dat 95 euro geen faire overnameprijs is en omdat hij de steun van de andere aandeelhouders nodig had om een verplicht uitkoopbod te vermijden”, stelt Thuysbaert. “De Barsy werkt normaal liever zelfstandig en onafhankelijk. Hij is 77 jaar, maar heeft ongelooflijk veel energie. Hij is scherp van geest en heeft een sterk ontwikkeld analytisch vermogen. Ik ben echt onder de indruk.”

De Barsy zoekt de media-aandacht niet op, maar op vraag van Deminor nam hij onlangs deel aan een persconferentie om nog meer minderheidsaandeelhouders te mobiliseren. Op dat moment vertegenwoordigde Deminor 4,95 procent van de aandeelhoudersrechten. Een maand later hadden Deminor en De Barsy 47 aandeelhouders geronseld, goed voor 5,17 procent van het kapitaal en genoeg om de exit van de beurs tegen te houden. Thuysbaert: “De Barsy is een sterke persoonlijkheid, maar hij is niet onverzettelijk. Wij hadden een duidelijk mandaat om rond de tafel te zitten en tot een oplossing te komen. We vragen enkel een correcte prijs als meneer du Bois de minderheidsaandeelhouders wil verplichten hun aandelen te verkopen.”

Botsen

Spadel wil zijn notering op de beurs van Brussel laten schrappen. Dat kan in principe enkel wanneer de belangen van de beleggers daardoor niet geschaad worden. De beurswaakhond FSMA liet eerder weten dat zij zich niet verzetten tegen een schrapping, wanneer de aandeelhouders vooraf de kans kregen zich tegen een correcte prijs uit het kapitaal van de vennootschap terug te trekken, zoals het geval is bij een succesvol openbaar overnamebod. Het bod van Marc du Bois op Spadel kan je geen groot succes noemen. Hij haalde na twee biedrondes minder dan een kwart van de aandelen binnen waarop hij had geboden.

De Barsy en Marc du Bois botsten al eens eerder, in 2010, toen Spadel een superdividend van 14 euro uitkeerde. Marc du Bois had het geld nodig om een pakket aandelen van zijn zus over te kopen. De Barsy wees toen op de fiscale nadelen voor de kleine beleggers, die 25 procent roerende voorheffing moesten betalen op de winstuitkering. Hij stelde als alternatief een inkoop eigen aandelen voor.

Voor wie regelmatig algemene vergaderingen bijwoont, is De Barsy geen onbekende. Hij is vaak de enige die vragen stelt. Voor de AV van Fortis op 2 december 2008 had hij een waslijst voorbereid. De Barsy oogstte op die woelige algemene vergadering applaus, omdat hij zich de mond niet liet snoeren door voorzitter Jan-Michiel Hessels. Die legendarische AV lokte duizenden misnoegde Fortis-beleggers naar de Heizel, maar meestal komt er slechts twee man en een paardenkop naar de jaarlijkse uiteenzetting van de bedrijven luisteren.

Bestuurders weten hoe laat het is, wanneer De Barsy het woord vraagt. “We kennen hem wel. Als hij op een algemene vergadering is, dan heeft hij alles gelezen en bestudeerd”, zegt captain of industry Etienne Davignon in een reactie aan de telefoon. “Hij stelt lastige vragen, maar altijd op een beleefde manier.” In tegenstelling tot sommige andere Belgische beleggersactivisten blijft De Barsy altijd een heer. Maurice Lippens, de ex-topman van Fortis, loofde hem in een interview als een van de weinige beleggers die zijn huiswerk maakt.

De professionele vraagbaak maakte vooral naam met de affaire-Schneider begin jaren negentig. In 1992 had hij als een van de eersten vragen bij de vreemde constructies en verdachte transacties in het Franse concern. Schneider had inkomsten en activa van dochterbedrijven doorgesluisd naar obscure belastingparadijzen. Het gerechtelijk onderzoek naar die malversaties leidde in 1994 tot de spraakmakende arrestatie van de Schneider-topman Didier Pineau-Valencienne.