‘Als je echt moeilijke dingen moet doen, geef jezelf leuke beloningen’

Zoek een beloning. Als je een budgetmeeting hebt gehaald, mag je Trends lezen. Dat zegt Marc Buelens, professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

Vorige week zijn we onze speurtocht begonnen, met het boek Finish van Jon Acuff in de hand, naar het geheim van de afwerking. Hoe vermijd ik de puinhoop van half afgewerkte projecten?

Op pagina 39 valt mijn oog op een notie die mij aanspreekt. ‘Ontwikkel je strategische incompetentie.’ Dat is wat Proximus zo goed doet met de aanpak van de vervallen huur voor vaste telefoontoestellen. Zorg ervoor dat je tegen iedereen kan vertellen dat je niet bekwaam bent om tijdig je mails te beantwoorden, naar verplichte nummertjes te luisteren of je auto te wassen. Dan komt er tijd vrij om aan de dingen te werken die je anders toch nooit rond krijgt. Dat maakt het gemakkelijker om neen te zeggen, want zoals je wel weet, het vermogen om neen te zeggen tegen afleiders, trivialiteiten en dooddoeners is de kern van strategie, ook voor een bedrijf.

Ik heb mij sindsdien strategisch incompetent verklaard om in de tuin te werken, te koken, wetenschappelijke artikels te beoordelen, strategische vergaderingen bij te wonen (gelukkig word ik er nooit op eentje uitgenodigd, maar ik smacht naar het moment om neen te kunnen zeggen), cadeaus in te pakken, naar schoolfeesten te gaan. Probleem: ik dreig te vereenzamen. Wat heb ik aan een reeks keurig afgewerkte projecten als ik daarover met niemand een gezellige babbel kan doen?

Ik heb meer last met het advies van de auteur: als je iets niet kan afschaffen, vereenvoudig het dan. Ik begrijp wat hij bedoelt. Als je elke dag lekkere verse groentesoep maakt, vereenvoudig. Koop voorgesneden soepgroenten. Maar laat me nu eens concreet zijn. Veronderstel, wat ik helemaal niet van plan ben overigens, dat ik ‘een wekelijkse column voor Trends schrijven’ wil vereenvoudigen. Hoe moet ik dat aanpakken? Vul maar je eigen voorbeelden in: een budget opstellen, een scrum meeting houden, de lean-principes toepassen op je bedrijf. Hoe ga je dat vereenvoudigen?

Ik kan perfect zeggen hoe ik een column schrijf. Ik denk al wandelend aan een thema. Met de grote lijnen in mijn achterhoofd, ga ik achter mijn computer zitten en schrijf ik de column. Alle adviezen om dat te vereenvoudigen zijn welkom. Wat voor soep kan werken, werkt misschien toch niet voor management- of professionele taken.

Een volgend raad uit het boek. Zorg ervoor dat je doelstellingen leuk zijn. De expert in mij beseft dat we dicht bij de grote doorbraak zitten. Doelstellingen spreken de neocortex aan, het executieve brein. Dat is de wereld van het saaie, het abstracte, de moetens, het redelijke. Leuk is dopamine, je zoogdierbrein.

Als je die twee eens zou verzoenen! Het beste van twee werelden. Het gerichte van doelstellingen en het motiverende van het leuke. Maar in de vertaling naar de praktijk schiet ik tekort. Budgetmeetings leuker maken? Met een muziekje van K3? Werken aan mijn magnum opus leuk maken? Aan de cybernetische feedbackloops van de vrije markt is echt niets plezants te ontdekken.

Naast onzin dat ook de vrees om je doel niet te halen of voor schut te staan een vorm van plezier is, leer ik toch bij. Als je echt moeilijke dingen moet doen, geef jezelf leuke beloningen. Telkens Acuff voor het werk een auto moest huren, trakteerde hij zich op een upgrade. Een splinternieuwe Volvo voor 15 dollar extra. Leuk zeg.

Dat idee nemen we mee. Zoek een beloning. Als je een grappige tv-show hebt gemaakt, mag je tien flirterige sms’en sturen. Als je een budgetmeeting hebt gehaald, mag je Trends lezen. Ik vrees alleen dat de dames en heren van de budgetafdeling niet zullen lachen als je huurauto of je hotel plots duurder is geworden. Zij worden betaald om net dat type plezierige dingen uit je werk te houden. Flirten is voor thuis, niet voor op het werk.

Ik vrees dat ik opnieuw naar de oosterse wijsheden moet overstappen om mijn half afgewerkte rampen tot een goed eind te brengen. Maar midden in mijn speurtocht naar de oosterse inzichten ben ik er mee gestopt. Dan maar een westerse: in de marathon van het leven, is er geen eindmeet (Bill Courtney).