“Ik wil niet het slachtoffer worden van andermans incompetentie”

Ze leidt het weekblad Dag Allemaal en hoort daarom volgens onze vakkundige jury sinds dit jaar bij Vlaanderens machtigste vrouwen. Tijd voor een gesprek met Ilse Beyers, machtig als hoofdredacteur, manager en vrouw.

De meest waarheidsgetrouwe weergave van de carrière van Ilse Beyers (36) is er een in sneltreinvaart. Eén sollicitatiebrief, een baan als redacteur bij Joepie, een promotie tot hoofdredacteur van het jongerenblad en een tijdelijke overstap naar VT4 – eerst als development manager, later als programmamanager – alvorens halt te houden in het station Dag Allemaal. Dat ze een carrière had, besefte Beyers naar eigen zeggen niet voor iemand haar erover aansprak. “Ik had drie keer op rij een baan in dezelfde lijn en dan heb je blijkbaar een carrière.”

Vier jaar na haar aanstelling bij het grootste weekblad van Vlaanderen duikt Beyers voor het eerst op in onze lijst van de machtigste vrouwen van Vlaanderen. Ze laat dames als Marcia De Wachter en Patricia Ceysens achter zich. Er is dus geen ontkennen meer aan: Beyers heeft een carrière en macht.

Gevleid?

ILSE BEYERS. “Niets menselijks is mij vreemd, dus ik voel me gevleid dat er aan mij wordt gedacht. Ik besef wel dat het een neveneffect is van mijn functie. Daarom, en omdat ik helemaal onderaan de lijst bengel ( lacht), spring ik nog geen gat in de lucht.

Dat ik als hoofdredacteur van Dag Allemaal als machtige vrouw wordt bestempeld, heeft te maken met de kracht van het getal. Ons blad bereikt 1,8 miljoen lezers en dan denken mensen automatisch dat je macht hebt. Misschien is dat wel zo, maar macht is voor mij geen doel op zich. Voor mij is het lezersaantal de meetbare weergave van hoe goed ik mijn werk doe. Bereikt Dag Allemaal volgend jaar meer of minder mensen, dan word ik in mijn ogen daardoor niet machtiger of minder machtig. Dan heb ik mijn werk gewoon beter of slechter gedaan.”

Voelt u zich dan niet machtig?

BEYERS. “Wat wij op de cover plaatsen heeft impact, maar dat zie ik niet als macht. Ik heb vooral het gevoel dat er een zware verantwoordelijkheid op mijn schouders rust. Wanneer we bijvoorbeeld politici aan het woord laten, geven we hun een forum. Daarom laten we, zeker in de aanloop naar de verkiezingen, alle partijen aan het woord. “Ik ga misschien geen medicijn tegen aids ontdekken, maar ik wil mijn baan niet minimaliseren; ik neem ze heel serieus. Bij de hoofdredacteurswissel voelde je dat veel mensen afwachtten welke koers we gingen varen. Dat is nu duidelijk. We zijn geen watjes, wel faire partners die journalistiek correct werken. Wat we niet proberen te zijn, is politiek correct. Dat interesseert ons niet.”

Uw woord is wet?

BEYERS. “Toen ik pas aan het hoofd van Dag Allemaal stond, hoorde ik regelmatig: ‘Ilse heeft dat gezegd.’ Ik was toch maar een van de mensen die wat zei? Omwille van mijn functie kregen mijn woorden een veel grotere draagkracht dan ik zelf besefte. Ik moet er nog steeds aan wennen dat mensen belangrijk vinden wat ik zeg.”

Tegenwoordig worden hoofdredacteurs genomineerd voor Marketeer van het jaar. Bent u ook eerder een marketeer of manager dan een hoofdredacteur?

BEYERS. “Ik ben een journalist in hart en nieren en wil elke week opnieuw goede verhalen binnen onze marktpositionering. Dat is de essentie. Maar ik leid ook een ploeg en kan het me niet permitteren om met de emotionaliteit van een journalist op de werkvloer rond te lopen. Een goede manager is iemand die in de spiegel kijkt wanneer het slecht gaat en uit het raam kijkt wanneer het goed gaat. Bij mij is dat letterlijk het geval ( nvdr – Beyers’ kantoor lijkt op een aquarium in de hoek van de redactie).”

Hoe machtig bent u op de werkvloer?

BEYERS. “Ik kan iedereen aannemen en ontslaan. ( lacht) Nee, het zou wel erg zijn als ik het gevoel zou hebben dat ik hier boven iedereen sta. Ik weet heel goed van wie ik afhankelijk ben: de mensen waar ik alle dagen mee werk. Zij zijn mijn kapitaal. Dat ik zelf kan kiezen met wie ik samenwerk, is een enorme luxe. Als ik je een ettertje vind, moet je al een extreem groot talent zijn om bij Dag Allemaal te kunnen werken. Ik zoek – als het even kan – naar getalenteerde mensen die ik ook graag heb. Een people manager volgens de letter van het boekje maakt me dat niet. Het maakt wel dat ik mij minder moet forceren om een people manager te zijn. Je moet als manager voorts heel eerlijk zijn tegen je mensen. Als het goed is, maar zeker ook wanneer het dat niet is.”

Bent u veeleisend?

BEYERS. “Uiteraard. Dat kan ook niet anders, Dag Allemaal is de marktleider van de Belgische print. En natuurlijk durf ik moeilijk te doen. Waarom niet? Liefst wil ik dat iedereen me graag ziet, maar dat kan helaas niet. Ik zie mezelf nog steeds het liefst en ik wil niet het slachtoffer worden van andermans incompetentie of luiheid. Werk je voor mij, dan zorg ik ervoor dat je het fantastisch hebt. Tot je me tegenwerkt. Dan is het gedaan.

“Tachtig procent van de redactie heb ik ontslagen toen ik hier begon. Is dat verkeerd in een bedrijf dat een beetje in een crisis verkeert? Dat hoort zo, dat is mijn job. ( heftig) Je kan niets aan de buitenkant veranderen, als je de binnenkant niet aanpast. Ik vind het wel erg wanneer ik mensen moet ontslaan. Al vermindert dat elke keer. Een argument dat me helpt, is dat het ook voor diegenen die je laat gaan beter is.”

U wordt daardoor wel als harde tante bestempeld.

BEYERS. “Dat kan ik wel begrijpen. Wanneer je iemands leven ontwricht door zijn of haar baan op te zeggen, is dat erg. En dan ontstaan er verhalen. Voorts staan er wekelijks 200 bekende Vlamingen in Dag Allemaal. Daar zijn er enkele bij die mij niet moeten, dat is logisch. “Een man zou in dezelfde situatie misschien als een goede manager worden omschreven, maar mannen zullen dan weer met andere vooroordelen kampen, zeker? Het is trouwens soms een voordeel om vrouw te zijn. Buit ik dat uit? Ik ben nu eenmaal een vrouw en gedraag mij daar al mijn hele leven naar. Nee, ik begin niet te huilen in een vergadering. Wanneer ik binnenwandel met een zware tas, zal Christian ( nvdr – Van Thillo, gedelegeerd bestuurder van De Persgroep) die wel voor me dragen. Net zoals ik de koffie zal halen. “Ik had het nooit moeilijk omdat ik een vrouw was. Het was veel moeilijker om als jonge journalist hoofdredacteur van Joepie te worden. Ik kende het vak niet, wist met moeite wat een hoofdredacteur was.”

Zou u vandaag Humo kunnen leiden?

BEYERS. “( Denkt lang na) Een goede hoofdredacteur kan elk blad leiden. Maar: ik houd zo veel van Dag Allemaal en er is nog groeipotentieel. Het zou op dit moment emotioneel en intellectueel onverstandig zijn om weg te gaan. Ik ben niet op zoek naar een andere baan.”

Moet een hoofdredacteur heilig overtuigd zijn van zijn of haar grote gelijk?

BEYERS. “Wel van zijn of haar structurele gelijk en visie. Als je ervan uitgaat dat ik de juiste persoon op de juiste plek ben, moet ik die visie kunnen doorduwen. Anders deed De Persgroep een miskoop. Het klinkt megalomaan, maar een verhaal dat ik een goed idee vind, moet met voldoende vakkennis ook vertaald kunnen worden naar een artikel dat iedereen het lezen waard vindt. “Binnen de aparte fragmentjes van het bladmanagement heb ik wel eens een slecht idee. Soms is er iemand nodig die me dat zegt en dan luister ik. Of het commentaar nu komt van de poetsvrouw of van de directeur-uitgever, maakt niet uit. Maar ik luister nooit onmiddellijk. Ik kan absoluut niet tegen kritiek. De mensen waarmee ik werk, weten dat ze de kritiek moeten faseren. Anders ben ik in staat de kamer uit te lopen. Ook dat is wel verbeterd met de jaren.”

Een slechte eigenschap voor iemand die een blad leidt dat zoveel kritiek krijgt.

BEYERS. “De honden blaffen en de karavaan reist verder, luidt het spreekwoord. Ik was vroeger een blaffende karavaan. Liefst wilde ik iedereen persoonlijk overtuigen van zijn grote ongelijk. Tja, we slepen de geschiedenis van het merk mee. Dag Allemaal is een sterk merk, maar een dat vooroordelen oproept. We zijn de laatste jaren wel kwalitatief gegroeid en onze penetratie wordt in alle doelgroepen groter, ook in de hogere sociale klassen. Dat is het gevolg van een vernieuwde redactie in combinatie met sterke marketingstrategieën. Als je een perfecte symbiose kan bereiken met je marketingafdeling, ben je niet te kopiëren.”

Lezen bedrijfsleiders Dag Allemaal dan ondertussen ook?

BEYERS. “Een blad dat de microkosmos is van Vlaanderen, een doorsnede van wat er hier leeft, negeren zij niet.”

Toch komen ze maar weinig aan bod.

BEYERS. “Wij werken met een aantal parameters voor onze verhalen: onze vier E’s. Een verhaal moet emotioneel zijn, eerst in de markt, eerlijk en exclusief. Elk verhaal moet daar zoveel mogelijk aan voldoen. Lukt dat niet met het verhaal van een bepaalde bedrijfsleider, dan maken we geen artikel. Elk stuk moet de mensen fundamenteel raken, of het nu gaat over economie, politiek dan wel kanker.

“Zodra economie een weerslag heeft op het leven van mensen is dat voor ons een mogelijk coverthema. Brengen we een verhaal over Jacky Lafon die ontslagen wordt bij Familie, dan gaat dat in wezen toch over economie? Ons jargon is enkel van een ander kaliber. “Het laatste verhaal uit de ondernemerssfeer zal dat van Marc Coucke geweest zijn. Nog voor hij meedeed in het televisieprogramma De Bedenkers, had hij al een link met het wielrennen. Sport en de bijhorende emoties hebben een duidelijk raakeffect.”

Heeft u bedrijfsleiders in uw vriendenkring?

BEYERS. “Ja, ik heb geen natuurlijk wantrouwen tegenover bedrijfsleiders. Met hen champagne drinken op recepties doe ik zelden, maar je vindt me ook niet vaak op showbizzfeesten. De beste manier om te netwerken, is je afspraken na te komen. Daar hoef je niet dagelijks voor te gaan feesten. “Omdat Dag Allemaal alle facetten van het leven beslaat, lees ik nagenoeg alle media, ook De Tijd. Het zou maar erg zijn als ik niet op de hoogte zou willen zijn van de economische situatie in ons land. Er is niets erger dan onverschilligheid. Ik zet economische informatie niet om in cijfers. We vertalen ze in Dag Allemaal op een emotionele manier, naar concrete verhalen recht uit het leven. Het recente bericht dat een op zeven mensen in Vlaanderen onder de armoedegrens leeft, is zo’n cijfer dat om hertaling schreeuwt.”

Is geld dan belangrijk voor u?

BEYERS. “Het is niet onbelangrijk, maar het is geen structurele drijfveer. Ik doe niets tegen mijn zin. Ik houd van een minimum aan luxe. Dat ik de trui kan kopen die ik wil en dat ik zonder zorgen over geld de slaap kan vatten. Ik hoef geen drie Ferrari’s. Welke auto ik heb? Een BMW, en dat is een bedrijfswagen. Eigenlijk heb ik niets. Alles wat ik heb, is van De Persgroep. Behalve mijn huis. Dat is van de bank. ( lacht)”

Is succes dan uw drijfveer?

BEYERS. “Ik ben heel arrogant in mijn ambitie en in mijn dromen. Ik ben even onzeker als iemand anders, maar ik wil waardevolle dingen doen.”

Als wij nu journalisten van Dag Allemaal waren, wat hadden we u dan zeker moeten vragen?

BEYERS. “Hoeveel ik verdien. Dat had ik persoonlijk wel willen weten.”

En?

BEYERS. “Tja, jullie werken niet voor Dag Allemaal.” (T)

Door An Goovaerts en Sjoukje Smedts/Foto’s Karl Bruninx