IJZEREN MANAGERS GAAN DOOR HET LAVAVUUR OP LANZAROTE

Het principe ‘mens sana in corpore sano’ is zo rekbaar als een elastiek. De Belgische stichting Ironmanagers2008 wil haar leden motiveren en begeleiden bij hun deelname aan een heuse Ironmantriatlonwedstrijd. “Als de economische raadgever van Barack Obama het kan, waarom wij dan niet?”

Het is kwart voor zeven’s morgens en de trainers Tim en Bart schouwen de troepen bij het olympische zwembad van de Club La Santa. Beurtelings zetten zij de toon terwijl de managers baantjes trekken in het water. “Volhouden en diep ademen”, roept Tim. “De handpalmen langzamer en langer door het water laten glijden”, orakelt Bart. De 22 managers geven beroepshalve meestal zelf de opdrachten, maar nu zijn ze gedurende één stageweek zelf lijdend voorwerp. Hoewel … De achttien heren en vier dames voelen zich opperbest met wat ze doen en de sfeerbarometer is zoals het weer op het zonnige Lanzarote. Hun bruin glimmende en afgetrainde lichamen verraden niets dan gezondheid. Het uurtje zwemmen in het olympische zwembad wordt gevolgd door een continentaal ontbijt, en daarna opnieuw door zwaar werk: een drietal uur koppeltraining, waarbij afwisselend wordt gelopen en gefietst door een zonder meer feeëriek decor van uitgedoofde vulkanen, zwarte lavasteen en zacht glooiende asfaltwegen. De adrenaline stroomt hevig. “Man, wat heerlijk, fantastisch gewoon”, is de meest gehoorde commentaar. Morgen zullen de managers tijdens de ochtenduren een halve marathon lopen. Op LSD-tempo, codetaal voor long-slow-distance.

Vlotte combinatie sport-werk

Club La Santa is met zijn unieke infrastructuur en ligging niet alleen een mekka voor beroepssporters, maar evengoed het ideale oefenkamp voor amateurs die sport hoog in het vaandel hebben. 2008 is het jaar van de eerste grote afspraak voor de vzw Ironmanagers2008 (zie kader). Op 1 november volgt het eerste moment suprême, met een deelname aan de Ironmantriatlon van Florida. Eén zaak staat vast: wie de voorbije jaren consequent het trainingsschema heeft gevolgd, haalt in Florida zeker de eindmeet en de bijbehorende eeuwige roem.

“Ik ben altijd vrij sportief geweest”, zegt Mario Delemarre. “Maar toen iemand me over triatlon sprak, was mijn eerste reactie: je bent niet goed wijs.” Mario Delemarre heeft een bijzonder druk professioneel leven, en is manager van drie beloftevolle kmo’s (het chemischereinigingsbedrijf New ICC, het metaalconstructiebedrijf Chaintec Constructions en de onderhoudsfirma Chaintec Operational Solutions). Nu traint hij al maandenlang tien à vijftien uur per week. “Zonder dat het personeel daar iets van merkt”, lacht de manager. “Trainen gebeurt ‘s morgensvroeg, na de werkuren of uiteraard tijdens het weekend. Of triatlon te maken heeft met grenzen verleggen? Ik denk het niet. Het aangaan van uitdagingen moet al een beetje in jou zitten. Van deze beslissing heb ik nog geen seconde spijt gehad. Inmiddels weet ik zeker dat je van sporten ook mentaal zoveel sterker wordt, en dat komt me ook goed uit als manager. Tijdens het sporten kom ik dikwijls tot inzichten die ik tijdens het werk niet had.”

Ook Tom Ottevaere, die twee bedrijven leidt in de buurt van Oudenaarde, deelt die mening. “Meer en meer begin ik te beseffen dat ik dankzij de sport meer werk aankan. Ik ben nu beter bestand tegen de stress, ben bijna nooit meer ziek en raak minder snel vermoeid.”

In het spoor van Obama

Na uren van pijnlijke grimassen de eindmeet halen in Florida, ongeacht de tijd: dat is de op een na meest gehoorde ambitie. Tijdens de voorbereidende stage in Lanzarote ligt het accent echter op genieten, op het samenhorigheidsgevoel en op de sfeer. Een verjaardag van een van de deelnemers wordt uitgebreid gevierd en de managers lachen flink wat af. Tijdens, voor of na de trainingen hangen er alleen good vibrations in de lucht. Het solidariteitsgevoel is groot, net zoals het aantal schouderklopjes, aanmoedigingen en grapjes. Ongevraagd en om beurten zijn de managers elkaars waterdrager, mental coach, businessadviseur en vriend. “De sfeer is fantastisch”, getuigt Tom Ottevaere. “Iedereen heeft hetzelfde doel en dat stimuleert automatisch het groepsgevoel. In Trends stond onlangs dat Austan Goolsbee, de economisch adviseur van Barack Obama zich toelegt op triatlon. Als hij dat kan, waarom wij dan niet?”

Sterke heren, sterke dames

Tijdens de fietstraining wordt de groep van 22 opgesplitst in twee. Een groepje dat iets trager de kilometers maalt, mag van trainer Tim De Vilder eerst vertrekken. De vier sportieve dames krijgen het gezelschap van één – dolgelukkige – heer.

Lid worden van Ironmanagers2008 is geen privilege voor mannen. Kathleen De Caluwé werkt voor het uitzendbedrijf Randstad en maakte tijdens de Olympische Spelen van Athene deel uit van het fel bejubelde estafetteteam van Kim Gevaert. Na dat sportieve hoogtepunt zocht de blonde atlete een nieuwe, maar ditmaal niet-professionele sportieve uitdaging. Het werd triatlon. “Ik vind het vooral boeiend dat je meer dan één sport aankan en dat je door te trainen ook almaar beter wordt in de verschillende disciplines”, zegt De Caluwé, die ten vroegste volgend jaar hoopt te pieken tijdens een officiële langeafstandswedstrijd. “Trainen doe ik voor of na de uren. Het belet me niet mijn job voltijds te blijven doen.”

Patrick Hermans dan weer is topkaderlid bij Bekaert en stelde aan zijn werkgever voor om voortaan halftijds te mogen werken. “Ik vind dat je consequent moet zijn”, zegt Hermans. “Een volle triatlon is een hele opgave en je moet daarnaar leven. Het Belgische systeem laat helaas niet toe dat je bijvoorbeeld een tijdlang voltijds werkt en dan enkele weken niet of dan weer halftijds. Bij de voorbereiding van een triatlon zou dat nochtans ideaal zijn.”

Drug die sport heet

“De Ironmanagers2008 is vooral geen eliteclub”, zegt trainer Bart De Temmerman, zelf ook een triatleet. “We hebben vastgesteld dat, ongeacht de job, iedereen hier met iedereen op hetzelfde niveau praat. En ja, dat is overwegend over sport. Maar na de uren worden ook al eens businessverhalen en dito ervaringen uitgewisseld. Het zijn tenslotte managers, nietwaar?”

De sportmicrobe wordt ook willens nillens doorgegeven aan anderen. Mario Delemarre stelt vast dat zijn medewerkers alleen maar hunkeren naar nog méér sportactiviteiten in bedrijfsverband. “Ik heb al veel collega’s kunnen aanmoedigen om ook met sport te beginnen”, vertelt ook Anouk Doore, die voor KPMG werkt. De Vlaams-Brabantse is de ideale persoon om anderen in te lichten over de psychologische impact van sport op de hersenwerking en de mentale weerbaarheid: in haar rugzak droeg ze in Lanzarote permanent de bestseller mee van John Ratey en Eric Hagerman: Spark, the revolutionary new science of exercise and the brain.” Wie dat werk leest, weet het zeker: sport is de beste drug voor lichaam en geest.

Of, om het met de woorden van manager John Geernaert te zeggen: “Van alle ongezonde dingen is sport het minst ongezonde.” (T)

Door Karel Cambien, Fotografie Thomas De Boever