Iedereen zijn rol

We hebben het hier al eerder geschreven en willen het graag nog eens herhalen: 2010 wordt vast en zeker een jaar waarin het erop aan zal komen de juiste keuzes te maken. Stockpicking. Cherrypicking. Neem de kersen van de taart, want de volledige taart zou je wel eens bijzonder slecht kunnen bevallen. Toegegeven, het klimaat speelt de aandelenmarkten op het eerste gezicht niet in de kaart. De jongste weken zijn de beurzen niet de aangewezen plaats voor mensen met een gevoelige maag of een zwak hart. Met elke dag dat de beurzen er niet in slagen om de neerwaartse trend achter zich te laten, neemt de vrees toe dat er misschien wel meer aan de hand is dan een broodnodige correctie, die de voorbije weken de winsten van 2009 afroomde.

De oorzaken voor de bezorgdheid zijn bekend. In de loop van vorig jaar maakten beleggers zich steeds minder zorgen over de recessie en waren ze ook meer bereid om risico’s te nemen. De recessie, en volgens sommigen zelfs de depressie, had immers langzaam maar zeker plaatsgemaakt voor een gewone crisis en op basis van de economische vooruitzichten zou ook die in 2010 alweer achter de rug zijn. Schijnbaar zonder al te veel brokken te hebben gemaakt. Maar tegen die achtergrond is de voorbije weken een nieuw spook door de marktenzalen gaan dwalen. De financiële crisis heeft immers een crisis in de overheidsfinanciën gebaard. Iets wat trouwens helemaal niet zo onverwacht komt als de berichten in de media laten uitschijnen. Maar met Griekenland als triest voorbeeld wordt het steeds duidelijker dat de reddingspogingen van verschillende landen niet zonder gevolgen zijn gebleven voor de gezondheidstoestand van de staatskassen en misschien zelfs voor het overleven ervan. De drenkeling lijkt gered, maar de redder heeft duidelijk meer water dan lucht binnengekregen en moet nu ook dringend gereanimeerd worden. Landen die bovendien al voor de crisis niet over een stevige buffer beschikten, lijken nu zelf onderuit te gaan.

De tering naar de nering zetten, lijkt het nieuwe credo te worden. Maar daar lijkt het nu niet echt het geschikte moment voor. De Europese economieën hebben vandaag nog nood aan een duidelijk helpende hand. Als overheden plots minder gaan uitgeven, de hand op de knip houden, dreigt ook het ontluikende herstel gefnuikt te worden. Een ongewilde en dus geforceerde exit. Voor de financiële markten werd die cocktail de voorbije weken wat te veel om door te slikken. Een te snelle exit, al dan niet onder druk van de falende overheidsfinanciën, zou wel eens tot de gevreesde double dip kunnen leiden. Laten we trouwens ook de sneller dan verwachte monetaire verstrakking in China en het spierballengerol in de VS over de hervormingen in de banksector niet vergeten.

Niet direct rooskleurig allemaal? Zonder de ernst van de situatie te willen onderschatten, blijven we toch positief over de vooruitzichten voor de aandelenmarkten. Ten minste als iedereen zijn rol blijft spelen. Bankiers moeten blijven bankieren. Ondernemers moeten blijven ondernemen. Werknemers moeten blijven werken. Consumenten moeten blijven consumeren. En politici? Die moeten ervoor zorgen dat dat allemaal mogelijk is. Bij de les blijven. Niet roekeloos saneren, maar verstandig snijden waar nodig en zelfs investeren in innovatie. Paniekvoetbal is uit den boze en het is een kwestie van alleen met kennis van zaken de uitwassen uit het verleden aanpakken. Met de informele top in Brussel vorige week lijken ze daar alvast gedeeltelijk in geslaagd. Voor velen, de valutamarkten niet het minst, had het weliswaar wat meer mogen zijn. Maar we moeten toch vaststellen dat de vastberadenheid van de Europese leiders om het probleem aan te pakken, ook heel wat bezorgdheid heeft weggenomen.

En er zijn nog meer elementen die ons sterken in de overtuiging dat 2010 ondanks de zwakke start nog veel in petto heeft. De voorbije weken is na de Amerikaanse ook de Europese resultatenstroom op gang gekomen. In de VS presteerde zowat 79 % van de bedrijven binnen de S&P500 beter dan verwacht. Nu is het de beurt aan de Europese collega’s om het op zijn minst even goed te doen. De eerste lading cijfers leverde alvast bemoedigende signalen op dat de berichten over een eerste economisch herstel op het oude continent geen luchtkastelen waren. Hoopvol is bovendien dat beleggers in de jaarcijfers op zoek gaan naar de lichtpuntjes. En dat wijst er toch op dat er langzaam maar zeker een gezonde portie optimisme in de markten aan het sluipen is. The proof will be in the eating.

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR.

Steven Vandenbroeke

De drenkeling lijkt gered, maar de redder heeft duidelijk meer water dan lucht binnengekregen en moet nu ook dringend gereanimeerd worden.