Hotelhouders zonder hotel

Sjoukje Smedts medewerker van Trends

medewerker van Trends 19-04-2007, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:52

Zij geniet in de aprilzon van een Davidoffsigaret, hij geniet aan haar zijde van een sigaar. Wanneer je Martine Van Thillo en Eddy Walravens, uitbaters van hotel La Réserve in Knokke, ziet zitten, geloof je graag dat je met geboren Knokkenaars te maken hebt. Maar de twee zijn zoals zij het noemen ‘aangespoelden’ en zo voelen ze zich na meer dan tien jaar in de badstad nog steeds. We zitten in de patio van La Réserve. Het is hier aangenamer dan in de lobby, waar de doorgezeten stoffen zetels doen denken aan afgevoerde toonzaalmodellen uit Ikea. Het roemrijke hotel is duidelijk aan het uitbollen tot het in september de deuren sluit en de verbouwingen beginnen. La Réserve speelt daardoor wel zijn vier sterren kwijt, zo besliste Toerisme Vlaanderen na een grondige inspectie. Om die reden mag het hotel zich niet langer een hotel noemen en zijn Van Thillo en Walravens geen hoteluitbaters meer, maar kamerverhuurders. Daar laten ze het niet bij. Het koppel stapte onmiddellijk naar de Raad van State. De uitspraak in het kort geding was bij het ter perse gaan nog niet bekend, maar als die in hun voordeel uitvalt, wil het tweetal alle medewerkers van Toerisme Vlaanderen in gebreke stellen. Walravens kan het zich permitteren: hij heeft ervaring genoeg met klachten en rechtbanken, en haalt meestal zijn gelijk. “Het is niet zo dat ik zomaar processen aanspan, maar als ik aangevallen word, verdedig ik mij.”

De hôtelier studeerde aan hotelschool Ceria in Anderlecht en begon zijn loopbaan bij Sofitel. Een leven als zelfstandige in navolging van zijn ouders die restauranthouders waren, zag Walravens niet zo zitten. Hij herinnerde zich de woorden die zijn grootmoeder hem, toen ze op zijn twaalfde samen in La Réserve waren, toesprak: word nooit zelfstandig en zorg dat je een goed pensioen hebt. “Oké, antwoordde ik, tenzij ik dit hotel ooit in handen krijg,” vertelt Walravens. In 1972 begon hij te werken voor de Motor Hotels uit de GB-groep en in 1980 maakte hij de overstap naar het Antwerpse Switel, waar hij directeur werd. Op Walravens’ vraag kwam zijn toenmalige vriendin Martine Van Thillo, intussen zijn echtgenote, de public relations van het hotel verzorgen. Hotelervaring had de zus van mediamagnaat Christian Van Thillo (De Persgroep) op dat moment niet. De gediplomeerde journaliste werkte voor Publipost en had net een nieuw huis-aan-huisblad ontwikkeld toen ze in 1994 de overstap maakte.

Datzelfde jaar sloeg het noodlot toe. Een brand in het Switel kostte op oudejaarsavond het leven aan vijftien mensen. Directeur Walravens en zijn vriendin waren niet aanwezig die avond. Zij vierden Nieuwjaar in … La Réserve. Voor de brand werd Walravens buiten vervolging gesteld, maar drie jaar later zette Queens Moat Houses, de eigenaar van het hotel, hem om dringende redenen aan de deur. Queens Moat diende een klacht tegen hem in voor diefstal, oplichting, schriftvervalsing en misbruik van vertrouwen. Als hoofdaandeelhouder van de nv Société de Management (Soma) zou hij Switel gepeperde rekeningen hebben laten betalen en hij zou Van Thillo een reis naar Atlanta hebben geschonken op kosten van het hotel. “Het stond op de voorpagina van Het Laatste Nieuws ( nvdr – eigendom van De Persgroep),” herinnert Van Thillo zich. “Alsof de zus van Christian Van Thillo zich geen reis naar Atlanta kon permitteren. Dan zou mijn broer mij wel erg in de steek gelaten hebben.”

Walravens werd vrijgesproken en ging onmiddellijk in de tegenaanval. Eerst stapte hij naar de arbeidsrechtbank met een claim van meer dan 2 miljoen euro. Hij won de zaak, maar kreeg het gewenste bedrag niet volledig toegewezen. Later ging hij naar de rechtbank van koophandel van Antwerpen. Vlak voor zijn ontslag had hij namelijk samen met een Nederlandse industrieel een verkoopovereenkomst getekend en een voorschot betaald voor het Switel. Vijf miljoen euro eiste Walravens deze keer. Hij won de zaak, maar kreeg alleen zijn voorschot terug.

Niet veel later konden hij en zijn echtgenote La Réserve uitbaten voor Banimmo (Anhyp, nu Axa) dat toen de exploitatierechten bezat – de gronden waren eigendom van de familie Nellens. Ze kregen voorrang op dertien andere internationale ketens die meedongen naar de managersfunctie. “De buren dachten dat we het maar drie maanden zouden uithouden. Intussen zijn we hier tien jaar.” Een tijdlang liep de zaak op rolletjes. Er kwam zelfs een vijfde ster bij, hoewel die weer werd afgenomen bij gebrek aan airconditioning. Via Soma kon Walravens het exploitatierecht kopen. In 2004 werd dat weer verkocht aan Compagnie het Zoute van de familie Lippens (die intussen ook de gronden bezit), op voorwaarde dat het vernieuwde hotel eigendom wordt van Walravens en Van Thillo. Momenteel zoekt het hotel, dat boekjaar 2005 afsloot met een overgedragen verlies van 1,77 miljoen euro, aansluiting bij een internationale groep.

Enkele jaren geleden gooide Toerisme Vlaanderen voor het eerst roet in het eten. De exploitatievergunning van La Réserve werd afgenomen omdat het hotel niet voldeed aan de voorschriften voor brandveiligheid. Het euvel was snel verholpen, maar vorige week werden dus de vier sterren afgenomen. Volgens de uitbaters is dat een reactie op – jawel – een klacht die ze indienden tegen de Dienst voor Toerisme van Knokke omdat die hun hotel niet langer aanprees. Maar volgens Van Thillo is er één persoon in Knokke (“en het is niet de burgemeester”) die hen viseert. Tegen die persoon legt Walravens binnenkort persoonlijk, hoe kan het ook anders, klacht neer.