Honderd om te golfen

De Kortrijkse amateurgolfer Erlend Malfait realiseert deze week een unieke ‘grand slam’. Straks heeft hij in de mooiste honderd golfclubs ter wereld gespeeld. Geen Europeaan, laat staan een Belg, deed het hem voor.

In de riante villa van Erlend Malfait hangt een kader met daarin 99 golfballetjes, afkomstig van evenveel golfbanen. Het honderdste wordt er straks bijgevoegd. Deze week betreedt de Kortrijkse verzekeringsmakelaar het heilige gras van de Augusta National Golf Club in de Amerikaanse staat Georgia, wegens zijn lange traditie (1933) en eerbiedwaardige status zowat het Wimbledonvan het golfcircuit. Anderen dromen ervan, maar Malfait kreeg het onmogelijke voor elkaar: een entreeticket bemachtigen voor de mooiste honderd golfbanen ter wereld.

Niet kwaad voor een golfadept die pas in 1996 zijn eerste balletjes sloeg in het glooiende groen van de Ieperse Palingbeek. “Een aantal vrienden had me al lang gevraagd de sport samen met hen te ontdekken, maar ik stelde het altijd uit. Ik had geen tijd en spelen tegen mezelf zei me ook al weinig. Ik was wel sponsor van de Ieperse club.” Maar de microbe sloeg naderhand ongenadig toe: swingen, uitzwaaien, de juiste grip, het zalige gevoel van het putten, de voeten op het zachte gras. Maandenlang stapte hij ‘s morgens om vijf uur uit zijn bed om de techniek aan te leren. Met het spelplezier kwam ook de ambitie opborrelen om iets unieks te doen: op de mooiste honderd golfclubs in de wereld spelen

Wat op 8 oktober 1999 — de Pine Valley Golf Club van New Jersey was de eerste in de reeks — nog een verre en vooral onmogelijke droom leek, is het veertien jaar later niet meer. Niet zo verwonderlijk voor wie Erlend Malfait kent. Nooit opgeven is zijn levensmotto. Hij bouwde zijn verzekeringskantoor vanuit het niets uit tot een gewaardeerde partner van honderden Vlaamse bedrijven en particulieren. Die wilskracht kwam hem goed van pas om zijn ultieme golfdroom waar te maken. Voor een amateur speelt hij bepaald niet slecht; hij is een single handicap player. Maar dat is niet voldoende om toegelaten te worden tot de prestigieuze golfclubs van deze wereld.

“Om u een idee te geven: in Pine Valley werd zelfs Bill Clinton tot tweemaal toe geweigerd”, zegt Malfait. “Het Republikeins gezinde bestuur zag liever geen Democraat spelen op hun green. Hoe ik er binnengeraakte? Connecties en vrienden, daar draait het allemaal om. In Pine Valley bijvoorbeeld hielp de Amerikaanse advocaat van Willy Deceuninck het pad te effenen.”

Lid voor 2 miljoen dollar

Aan sterke verhalen heeft Malfait uiteraard geen gebrek. In augustus 2012 vloog hij voor nummer 98 naar het Californische Santa Barbara, om er zijn ding te doen op de Valley of Montecito Golfclub. Voor nummer 99 vloog hij een dag later door naar Hawaï om er meteen na afloop weer koers te zetten naar Los Angeles, New York, Parijs en van daaruit terug naar Rijsel en Kortrijk. Een fanaticus kijkt niet op een jetlag min of meer.

“In Denver (Ballyneal Golf Club) en in het Canadese Nova Scotia (Highland Links) kwam ik na uren rijden diep voorbij middernacht aan in the middle of nowhere. Zelfs mijn gsm werkte er niet. Dan ben je blij en opgelucht als er alsnog iemand de deur voor je opendoet. Sand Hills in Nebraska blijft me bij als mogelijk de mooiste club ter wereld, waar je na achttien holes ook nog de beste hamburger ter wereld kan eten.”

“Mijn mooiste souvenir? Moeilijk te zeggen natuurlijk, maar Japan was wel speciaal. Daar heb ik in vier private clubs mogen spelen. In één daarvan kan je lid voor het leven worden, mits je een entrance fee van 2 miljoen dollar betaalt. In Japan is golfen meer dan alleen maar golf spelen. Ze maken er een dag van met alles erop en eraan: ontbijt, vrouwelijke caddies die voor de begeleiding zorgen, afstandsbediening voor de caddywagen, driemaal fijnzinnig aanschuiven aan tafel, afsluiten met een warm bad met massage. De grootste tegenvaller? Dat moet Diamante in Mexico City zijn. Het verkooppraatje vooraf was net ietsje te agressief om aangenaam te zijn.”

Sympathie

Erlend Malfait heeft nog nooit berekend hoeveel tijd of geld zijn hobby gekost heeft. “Dat is ook niet belangrijk”, zegt hij. Wat hij wél weet, is dat dat hij veel plezier beleeft aan het realiseren van zijn droom. Van overal bracht hij ook een aandenken mee: een klapstoeltje van hier, kledij van daar, boeken of foto’s uit een ander land.

De poorten van de Augusta National Golf Club zwaaien op donderdag 7 maart open dankzij de bemiddeling van een Kortrijkse notaris. De kans bestaat dat Malfait straks bij het putten Bill Gates tegenkomt op het feeërieke gazon dat omzoomd wordt door een unieke verzameling bloemen, planten en pijnbomen.

Zelfs de beste golfvrienden van Erlend Malfait geloofden niet echt in het welslagen van zijn ‘Operatie 100’, maar nu weten ze beter. Of hij geen jaloezie ervaart? “Helemaal niet”, zegt Malfait. “Dat is ook het mooie aan de golfsport: er is altijd veel empathie en sympathie voor wat de andere doet. Wie een goede slag realiseert, mag steevast rekenen op felicitaties van de andere. Ik neem aan dat het met deze prestatie niet anders zal zijn.”

KAREL CAMBIEN

Een fanaticus kijkt niet op een jetlag min of meer.