Hof Ter Leie

Veerman-kok Jérôme De Vriese verbouwde ‘t Oude Veer tot Hof Ter Leie.

Jérôme De Vriese was drie jaar lang de rechterhand van wijlen Willy Slawinski, de vooruitstrevende kok uit Gent. Jérôme begon in het hart van Gent voor zichzelf met een gastronomisch restaurant en een imitatie-Slawinskikeuken. In 1993 verhuisden potten en pannen naar het huis van de veerman in het schilderachtige Sint-Martens-Latem. Daar, in een bocht van de Leie, bevindt zich een steiger vanwaar een veerpont mensen naar de andere oever brengt. Bezoekers die van de overkant van de Leie het restaurant benaderen, hoeven maar te bellen en de veerman-kok stapt in het bootje om zijn passagiers op te halen. Het veerhuis fungeerde al als uitspanning toen de boten op de Leie nog werden voortgetrokken door paarden.

Jérôme De Vriese en zijn echtgenote Greta Van Mensel maakten van het veerhuis het restaurant ‘t Oude Veer. Drie jaar geleden werd het huis aangekocht. Vorige winter ging het restaurant gedurende zeven maanden dicht. In die periode werd ‘t Oude Veer getransformeerd in Hof Ter Leie, een eethuis op maat gemaakt voor de verwende bewoners van de kapitale villa’s uit het schildersdorp. In de zomer is het terras een uitverkoren plek om buiten te tafelen. In de winter is het knus aperitieven en tafelen bij een van de drie houtvuren in de warm gedecoreerde vertrekken.

De nieuwe inrichting is landelijk elegant met veel oude eik in natuurkleur, een zwarte leien vloer en oude stenen schouwen. Vanuit de lederen armstoelen in de eetzaal hebben de gasten een riant uitzicht op de Leie. Ze kunnen ook in de keuken kijken en de chef bezig zien aan de teppanyakiplaat of aan het nieuwe spit.

Hof Ter Leie heeft een spijskaart met zes voorgerechten (gemiddeld 25 euro), zes hoofdgerechten (gemiddeld 30 euro) en nagerechten (12 euro): voor dergelijke prijzen mag je kwaliteit verwachten! Als tegemoetkoming naar lieden die minder goed bij kas zitten, zijn er menu’s van 30 tot 68 euro.

De wijnkaart vermeldt vooral groot geschut: onder 40 euro is de keuze beperkt. Wij kregen als – klassieke – hapjes vooraf een oestertje in holle schelp en roerei met gerookte zalm in eierdop. Er waren twee smakelijke voorgerechten: slaatje van kort gebakken sint-jakobsschelpdieren van uitmuntende kwaliteit, weliswaar een beetje te rijk geparfumeerd met truffelolie en opgediend met fijngehakte groenten (26 euro) en gebakken ganzenlever van goede kwaliteit met in suiker gebakken ananas en een sausje van braadvocht, rode wijn en fond (26 euro). Het hoofdgerecht was hazenrug ‘Arlequin’ in moderne versie (60 euro voor twee). Het vlees, dat optimaal van smaak was, kwam versneden op het bord met bospaddenstoelen, witlof, gestoofde appel, in de wijn gekookte peer en wildsaus. Het glas werd gevuld met een La Folie des Frères, vieilles vignes 2004, een aangename maar koppige (15 % alcohol) Côtes du Rhône. Deze wijn, gemaakt door een Gentse wijnbouwer, was met 22 euro de goedkoopste van de prestigieuze wijnkaart. Wij sloten af met een stukje kaas, afkomstig van een goed gevulde kaasplank (10 euro) en meringue met vanille-ijs, geklopte room en gehakte pistaches (12 euro).

Jérôme De Vries behandelt zijn eersteklas producten met respect. Zijn klassieke bereidingen zijn zonder verrassingen, maar zijn evenwichtig en hebben smaak.

Pieter van Doveren