Het onverkoopbare is verkocht
“De sector van de informaticadiensten staat aan de vooravond van een concentratiebeweging, en dan vooral in ons land. Wij zullen de kansen die zich in dat verband aandienen zeker te baat nemen,” luidde de boodschap van voorzitter Bernard Vanommeslaghe (67) in het jongste jaarverslag van informatietechnologiebedrijf Bureau van Dijk Computer Services ( BVDCS).
Het was toen al langer duidelijk dat Bureau van Dijck snel de spits zou afbijten van het op til zijnde consolidatieproces in het Belgische IT-wereldje. Eind maart was de notering van het BVDCS-aandeel al enkele dagen geschorst geweest, toen geruchten over een overname door uitzendgroep Creyf’s de ronde deden. De deal sneuvelde toen in het zicht van de finish wegens te duur voor de raad van bestuur van Ackermans & van Haaren, de referentieaandeelhouder van Creyf’s. De onderhandelingen gingen door en zie, eind april werd het aandeel BVDCS opnieuw geschorst. Begin mei volgde dan de officiële mededeling: uitzendkantoor Creyf’s kocht BVDCS. Voorzitter Bernard Vanommeslaghe, gedelegeerd bestuurder Jean-Paul de Nys en bestuurder Alain Liedts kregen 2,8 miljard frank voor hun belang van 52,1% in BVDCS, dat vorig jaar een omzet haalde van 1,2 miljard frank en een nettowinst van 94 miljoen frank. Creyf’s zal daarnaast een bod doen op de aandelen die op de beurs genoteerd staan.
Vanommeslaghe kon niet meer leven met het statuut van small cap. Het aandeel noteert met een korting van pakweg 30%, wat overnames gefinancierd met eigen aandelen veel te duur maakt. Vanommeslaghe: “Er zijn drie miljoen BVDCS-aandelen in omloop maar dagelijks worden er nauwelijks duizend titels verhandeld,” zegt Vanommeslaghe. “Onze aandelen zijn dus eigenlijk onverkoopbaar. Wie een pakketje koopt of verkoopt, ontwricht meteen de koers. Met die onzekerheid kunnen investeerders niet leven. We zochten een oplossing voor een exit. Die bood zichzelf aan toen Creyf’s een bod deed. De chemie met de top van Creyf’s zat ook meteen goed.”
Die andere piste, een fusie met Ariane II en/of Dolmen, de twee andere grote Belgische IT-jongens, was een doodlopende straat die van te klein naar nog altijd te klein leidde. Bovendien, zegt Vanommeslaghe: “Wie zou er van ons drie de baas spelen? Een fusie zou dus een probleem creëren in plaats van een oplossing te bieden. Creyf’s laat het management van BVDCS een grote autonomie.”
Toch lijkt het een bizarre deal: wat moet een uitzendkantoor met een IT-bedrijf? Schaarste op de IT-arbeidsmarkt is een element dat hen bindt. Creyf’s heeft ervaring in het rekruteren van mensen voor IT-projecten, Bureau van Dijk heeft de juiste projectleiders in huis. En vice versa kan Bureau van Dijk een beroep doen op Creyf’s om de nodige IT’ers bij elkaar te sprokkelen. Voor Creyf’s is de zet ook een diversificatie naar een business met minder concurrenten en hogere marges. BVDCS wil op zijn beurt binnen het Europese netwerk van Creyf’s de beoogde groeimogelijkheden vinden.
Bureau van Dijk is een intellectuele spin-off van de Université Libre De Bruxelles (ULB). In 1959 begon Marcel van Dijk met het structureren van een massa gegevens van bijvoorbeeld de Rode-Kruis-bibliotheek. Hij verkocht zijn bureau in 1984 aan Vanommeslaghe en Alain Liedts. Van Dijk telde toen acht consultants. De overname gaf het bedrijf een zweepslag. De cashflow stroomde door drie poorten binnen. Naast BVDCS – dat begin de jaren negentig als eerste in België brood zag in het SAP-gebeuren, groeide ook managementadviesbureau BVD Ingénieurs Conseils (75 personen, 300 miljoen frank omzet, met Alain Liedts als hoofdaandeelhouder), en Bureau van Dijk Electronic Publishing (180 personen, 2,5 miljard frank omzet, met Vanommeslaghe als hoofdaandeelhouder) als kool. Hier kan Vanommeslaghe zijn energie verder kwijt, al denkt hij ook aan een verkoop aan het management of een derde partij. Voor een goed begrip: Creyf’s kocht alleen de entiteit BVDCS.
Bernard Vanommeslaghe studeerde in 1956 als burgerlijk ingenieur af aan de ULB. “Te saai,” was zijn eindconclusie over deze keuze. Hij plakte er in 1957 een licentie economie en in 1960 een diploma handelsingenieur van de ULB Solvay Handelshogeschool bij. Op zijn cv prijkt ook de titel Master of Sciences aan het befaamde MIT in Boston, behaald in 1958. “Dat was werken tegen een hels tempo. Ik kwam in september op MIT aan, maar zag downtown Boston pas met Kerstmis. Tijdens mijn legerdienst het jaar daarop kon ik gelukkig uitrusten,” lacht Vanommeslaghe. Sindsdien rust hij veel minder: vorig jaar beklom hij voor de 43ste keer de Mont Blanc. Ook de Matterhorn staat al veertien keer op zijn palmeres. “Op de top vragen de mensen naar mijn leeftijd. Dat vind ik vervelend,” aldus de verwoede alpinist.
Vanommeslaghe begon zijn professionele carrière in 1960 als eerste werknemer van het studiebureau Sobemap, nu de Sema Group. Hij bouwde de groep uit en leidde in 1984 een equipe van 200 mensen, tot Marcel van Dijk hem zijn bureau aanbood. Ze hadden elkaar leren kennen op de campus van de Solvay Handelshogeschool, waar Vanommeslaghe sinds 1964 micro-economie en bedrijfsmanagement doceerde.
Tussen 1982 en 1999 was Vanommeslaghe ook lid van de Commissie voor het Bank- en Financiewezen ( CBF), als membre de sensibilité liberale – als PRL-afgevaardigde dus. Vanommeslaghe was ook een van de zeldzame economen in het juristennest dat de CBF van oudsher is, tot toenmalig voorzitter Jean-Louis Duplat hem in 1999 vroeg om ontslag te nemen. BVDCS prijkte immers net op de tabellen van de Brusselse contantmarkt. En op zichzelf controle uitoefenen kan niet, besefte ook Vanommeslaghe, die wel erelid van de CBF werd. Bernards broer, de gerenommeerde advocaat Pierre Vanommeslaghe, zat onlangs nog in de raad der wijzen die Eddy Wymeersch als nieuwe CBF-topman naar voren schoof.
Daan Killemaes
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier