Het monstersucces

De internetversie van The Wall Street Journal heeft maar liefst 500.000 betalende abonnees. De gedrukte versie heeft daar niet eens onder te lijden, zegt managing editor Rich Jaroslovsky.

Je ziet ze amper zitten achter hun hopen documenten, de 85 journalisten die werken aan de internetversie van The Wall Street Journal. Aan het hoofd van die wroetende mieren staat Rich Jaroslovsky, managing editor.

Www.wsj.com werd heel snel het schoolvoorbeeld van het genre. Het project werd opgestart begin 1993 en schoeide zich aanvankelijk op de leest van de Amerikaanse gigant America Online. In de lente van 1996 was de echte internetversie klaar. Tegen de herfst rekende The Wall Street Journal 59 dollar aan voor een on line-abonnement van de krant, die het hele jaar door, de klok rond wordt geüpdatet. Dat abonnementsgeld bleek een cruciale zet. “Die keuze verplichtte ons ook een service te leveren die interessant genoeg is om ervoor te betalen,” zegt Jaroslovsky. “We hebben gerenommeerde journalisten aangetrokken en de berichtgeving wordt constant opgevolgd. We kunnen natuurlijk ook rekenen op de sterke faam van de krant. Ons doelpubliek, de zakenwereld, is bereid om te betalen voor een service van hoogstaande kwaliteit die bovendien nuttig is voor hun dagelijkse activiteit.”

Heet van de naald

De site wil meer zijn dan een elektronische versie van de krant. De troef is dat ze op twee bronnen steunt: de Dow Jones Newswires en de klassieke WSJ. Daardoor heeft ze haar informatie heet van de naald. Het nieuws verschijnt eerst op het net, maar zo laat mogelijk, zodat de concurrentie niet met de primeurs gaat lopen.

Vreemd genoeg is er geen ‘kannibalisering’ ontstaan tussen beide versies. “De gedrukte uitgave van The Wall Street Journal blaakt van gezondheid en heeft zelfs het aantal abonnementen zien toenemen, terwijl de internetversie bliksemsnel groeide van 0 tot 500.000 abonnees. Toen we met de elektronische versie begonnen, was dat natuurlijk de grote vraag. Het hoofddoel was zo veel mogelijk lezers behouden binnen de grote familie van The Wall Street Journal, wat ook het gebruikte medium zou zijn.”

De gebruikers van de on line-versie zijn doorgaans iets jonger: dertigers of jonge veertigers. De gedrukte editie wordt gelezen door rijpere veertigers of vijftigers. Tot voor kort zaten de abonnees vooral in de technologie-industrie, want daar beschikte men over de beste middelen om het net te raadplegen. Vandaag is dat onderscheid niet meer zo duidelijk. De abonnees zijn actieve en mobiele investeerders. Ze reizen vaak en ver en raadplegen ons via hun laptop of via andere communicatiemiddelen. “We willen ervoor zorgen dat ze altijd en overal op onze site kunnen. In de VS hebben we bijvoorbeeld een link met de Palm Pilot 7. Daarop kunnen abonnees de wsj.com raadplegen als ze hem met hun computer synchroniseren,” aldus Jaroslovsky.

Alarmpjes via e-mail

Daartoe investeert de WSJ onder meer in een nieuwe look en in de architectuur van de site, om de flexibiliteit en de persoonlijke service te verbeteren. Zo is e-mail een heel waardevol hulpmiddel. De ‘alarmfunctie’ heeft een aanzienlijk succes. Op het ogenblik dat een belangrijk financieel bericht binnenloopt, wordt naar de gebruikers een e-mail gestuurd. Wanneer een beursquotering met 300 punten zakt, bijvoorbeeld, wordt die informatie heel bondig naar de klant gestuurd, samen met een link naar de site die daarover meer informatie kan geven.

“De komst van breedband zal heel wat veranderen,” zegt de managing editor. “De internetgebruikers zullen veel sneller toegang hebben tot het net. Samen met onze partner CNBC zouden we kwaliteitsvolle videobeelden over financiële onderwerpen kunnen ontwikkelen en in onze site integreren.”

Plannen te over, maar is al die technologie wel rendabel? Jaroslovsky: “Sommige maanden wel, maar nog niet op jaarbasis. Als we absoluut rendabel zouden moeten zijn, dan kan dat. Maar het moederbedrijf kiest voor de lange termijn en wil meer investeren in de site. Winst komt later wel.”

NATHALIE VAN YPERSELE