Het andere gevecht van Remmery

De doodsbedreigingen aan het adres van Rik Vannieuwenhuyse en zijn werkneemster Naïma Amzil zijn al maandenlang voorpaginanieuws. Maar de bedrijfsleider van delicatessenzaak Remmery voert nog een tweede gevecht: hij wil weer meerderheidsaandeelhouder van zijn bedrijf worden.

Rik Vannieuwenhuyse klinkt hees en oogt vermoeid. De zeven dreigbrieven die hij sinds november 2004 heeft ontvangen, laten steeds diepere sporen na bij de gedelegeerd bestuurder van delicatessenzaak Remmery. Twee kogels in je post, je zou van minder onder de indruk zijn. Bovendien is het moeilijk vechten tegen een spook. Rik Vannieuwenhuyse verlangt niets liever dan te kunnen terugkeren naar de orde van de dag, maar een legertje journalisten en televisieploegen uit Duitsland, Italië, Slovenië en zelfs Japan verhinderen hem dat. De media hebben zodanig beslag gelegd op zijn agenda, dat hij deze morgen al om vier uur naar zijn kantoor is gekomen.

Aan de muur hangen drie Trends Gazellen-diploma’s. De omzetgrafieken ogen fraai, al bleef de rentabiliteit de jongste jaren wel wat achter. Vooral 2002 was op dat vlak een slecht jaar. “Een inschattingsfout met zware gevolgen,” slaat Vannieuwenhuyse mea culpa. “We investeerden volop in de ontwikkeling van het innovatieve aardappelproduct flower potatoes. Ook de vakmensen geloofden er sterk in, want ze bekroonden ons concept met de prestigieuze Gouden Tavola. Maar die trofee bleek geen garantie voor commercieel succes. Het bezorgde ons een financiële aderlating van op zijn minst een half miljoen euro.”

Samenwerken met de grootste concurrent

Eind jaren tachtig begon politieagent Rik Vannieuwenhuyse met de kweek van escargots. Omdat zijn naam voor Franstaligen zo goed als onuitspreekbaar was, noemde hij de zaak naar zijn vrouw Rita Remmery. De zaak ondervond al vlug grote concurrentie van importeurs die de diertjes onder meer uit Turkije haalden, waar ze in de vrije natuur voor het rapen liggen. Maar de vooruitziende ondernemer had intussen al zijn assortiment uitgebreid. Momenteel zijn kipproducten goed voor ruim de helft van de omzet – in het hoogseizoen rollen er per dag tot 300.000 kippenvleugeltjes over de transportbanden. De rest komt van bereide voorgerechten, voornamelijk vis. Alle grote ketens zijn klant aan huis bij Remmery. Zelfs topchef Yves Mattagne van Sea Grill, het tweesterrenrestaurant van het Radisson SAS-hotel, laat zijn gerechten voor Delhaize in Ledegem bereiden.

Rik Vannieuwenhuyse is het prototype van de hardwerkende West-Vlaamse ondernemer die continu op zoek gaat naar het gat in de markt. Zodra de marktomstandigheden ongunstig worden of de concurrentie te dichtbij komt, zoekt hij een lucratieve uitweg. Meer dan hem lief was, kwam Vannieuwenhuyse op de markt het beursgenoteerde Floridienne tegen. Al vlug zag hij in dat hij het van zo’n concurrent nooit kon halen en hij zocht toenadering. Het kwam tot een samenwerking, waarbij Remmery volop kon profiteren van het uitgebreide distributienetwerk van de internationaal vertakte groep. Intussen bouwde de holding een meerderheidsbelang op van 60 % in Remmery.

Hoewel hij de grootst mogelijke autonomie krijgt, droomt Vannieuwenhuyse ervan om ooit opnieuw baas in eigen huis te worden. “51 %, maar het mag ook meer zijn,” laat de vurige supporter van Club Brugge in zijn kaarten kijken. Philippe-Jean Boonen, bestuurder bij Floridienne en verantwoordelijk voor de afdeling Seafood, ontkent dat er onderhandelingen aan de gang zijn. “Dankzij de geografische complementariteit is Remmery een strategische participatie die we niet zomaar van de hand zullen doen. Bovendien is Remmery een sterke speler op de versmarkt, terwijl onze bedrijven vooral actief zijn in het diepvriessegment.”

“Wij zijn geen OCMW”

Amper 20 % van de productie gaat naar het buitenland, maar dat percentage neemt wel jaarlijks toe. Vannieuwenhuyse klaagt over de beperkte slagkracht van de verschillende overheidsdiensten die de export moeten stimuleren. “Ik zie het nut niet in van een federale, een Waalse, een Brusselse en een Vlaamse dienst voor buitenlandse handel. Bovendien mag je zoiets niet overlaten aan de politiek. Waarop wachten ze om eindelijk eens een echte ondernemer aan het hoofd van die dienst te benoemen?” Remmery profileert zich als een ambassadeur van de Belgische gastronomie. Made in the Gourmet Kingdom of Belgium prijkt op de webstek en op sommige verpakkingen.

Dat de dioxinecrisis van ruim vijf jaar geleden nog altijd niet vergeten is bij buitenlandse klanten, merkt Vannieuwenhuyse nog bij prospectiebezoeken. De dreiging van de anonieme briefschrijver om de Remmery-producten te vergiftigen met kwik, heeft bij hem dan ook indruk gemaakt. Dat meer dan 90 % van de productie onder private label gebeurt en er geen directe verwijzing naar het bedrijf op de verpakking staat, is een onverhoopte meevaller. Het zal het er de misdadiger niet makkelijker op maken om zijn dreigement uit te voeren. “Er hebben nog geen klanten afgehaakt. Onze investeringen in voedselveiligheid werpen nu hun vruchten af. Na de dreigende taal zijn de mensen van het Voedselagentschap op bezoek geweest en die hebben ons proficiat gewenst.”

Zoals wel meer bedrijven in de regio rond Kortrijk, heeft Vannieuwenhuyse het moeilijk om personeel te vinden. In het hoogseizoen – wanneer het aantal werknemers oploopt van 40 tot 60 – moet hij in Frankrijk personeel zoeken. De ondernemer is vooral geïnteresseerd in laaggeschoold personeel met de juiste ingesteldheid. “Wij zijn geen OCMW. Er moet hier gewerkt worden. Wie dat niet doet, gaat er onherroepelijk uit. Met of zonder hoofddoek,” kan er toch een knipoogje af.

Dirk van Thuyne

Zelfs topchef Yves Mattagne van het tweesterrenrestaurant Sea Grill laat zijn gerechten voor Delhaize bij Remmery bereiden.