Een van de grote voordelen van wonen in Londen is dat je af en toe de superrijken in actie ziet. Bovendien schrijft de Britse pers graag over het reilen en zeilen van die uiterst kleine maar zeer boeiende groep. Wie droomt er niet van erbij te horen? De dag dat je voldoende wint met de Lotto, moet je wel weten hoe je je moet gedragen. Niets is zo erg als te worden uitgescholden voor nouveau riche.
Regel nummer één. Verhuis naar een land dat niet onder het juk van de Franse Revolutie gebukt gaat. Liberté eis je uiteraard op voor jezelf. Geen overheid die zich moeit met je fortuin, en vooral geen overheid die égalité nastreeft. Stel je voor dat je rijkdom wordt herverdeeld! Over fraternité zul je zelf wel beslissen, maar de moderne rijke voelt zich daar minder door aangesproken dan zijn voorouders. Want de moderne rijke is niet meer verbonden met de lokale bevolking. Hij is een wereldburger geworden, hij ziet wel het nut van Panama, maar niet het nut om lokale scholen, ziekenhuizen of tehuizen te bouwen. Ga dus wonen in een land waar je zonder schroom met een Bentley of een Rolls Royce kunt rijden, of als je van het sportieve type bent, met een Lamborgini. Rijden met zulke auto’s in een gouden versie is trendy, maar toch wat over de top.
Regel nummer twee. Koop lidmaatschappen. Soms zie je hoe het plebs na wat sparen ook gaat eten in driesterrenrestaurants, of een koffie drinkt in een exclusief hotel. Dat vergalt het plezier. Jij bent anders, jij bent superrijk. Clubs voor mannen zijn misschien iets uit het verleden, maar het kan daar best leuk zijn, en ze leiden niet tot huwelijksspanningen.
Regel nummer drie. Laat anderen vertellen hoe je je geld hebt verdiend. Vroeger werd rijkdom geërfd, nu wordt rijkdom verdiend. Door je lichaam te tonen zoals Samantha Fox, of door een Candy Crush-app te ontwikkelen. Laat allerlei bladen de lof zingen van de meritocratie, een samenleving die gebaseerd is op prestaties. Dan is je geld niet verdacht en heb je de morele plicht het netjes te beheren.
Regel nummer vier. Lees de boekjes over gelukkig zijn. En wat lees je daar? Geluk ligt in ervaringen en diensten, niet in bezittingen. Dus: neem je persoonlijke kok, je persoonlijke trainer, je binnenhuisontwerper, je bloemschikker, en als je dan toch gaat shoppen, je shoppingassistant. Let op dat je niet vervalt in goedkoop mecenaat. Heb je echt een huisschilder, een huisdichter of een huisorkestje nodig? Het is misschien wat overdreven, maar als je een echte trendsetter bent, zou ik het niet laten. Wat je alleszins nodig hebt, is een privéregisseur voor de familiefilmpjes. Je nageslacht verdient een grote naam voor zijn vakantiesouvenirs. Uiteraard voor privégebruik, niet voor YouTube. De volgende regel sluit daar naadloos bij aan.
Regel nummer vijf. Toon alleen wat je wilt tonen. De grootste nachtmerrie voor de superrijken zijn de sociale media. Wat bij hen thuis gebeurt, moet daar blijven. In deze multimediatijden moet huispersoneel grondig gescreend zijn op digitale discretie. Geen grotere ramp denkbaar dan dat je telefoonnummer of e-mailadres te grabbel wordt gegooid. Met Facebook ben je uiterst voorzichtig.
Regel nummer zes. Laat je omringen door mensen die niet onder de indruk zijn van rijkdom. Niets is zo vervelend als incompetenten die uit zijn op je geld. De mensen die je helpen met de problemen van het leven, moeten stevig in hun schoenen staan. Ze moeten iets te betekenen hebben, doordat ze zelf een boeiend leven hebben geleid, een hoge status hebben verworven of een schitterende stamboom hebben.
Regel nummer zeven. Geef toe dat angst je grootste probleem is. Superrijk zijn heeft helaas ook zo zijn nadelen. Er is zo veel dat kan mislopen, je kunt zo veel verliezen. Zo veel potentiële valse vrienden lopen vrij los. De ideale coach, de perfecte adviseur die niet te veel opties toont, de privétraining in mindfullness en een perfecte lijfwacht kunnen de angst helpen te verminderen.
Regel nummer acht. Je netwerk omspant de wereld. Je hebt contact met de eerste vluchtelingen die per privéjet in Londen zijn toegekomen. Je kent in Italië de luxehuizen waar je ongestoord de laatste collecties van de grote designers kunt laten showen en je weet waar je even achter het stuur van een F1-bolide kunt zitten. Als je die wereld niet kent, ben je een rijke eenzaat. En wat is daar nu leuk aan?
De auteur is professor-emeritus aan de Vlerick Business School.
MARC BUELENS
De moderne rijke is een wereldburger. Hij ziet wel het nut van Panama, maar niet het nut om lokale scholen, ziekenhuizen of tehuizen te bouwen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier