Gorgonzola en olijfolie

Vincenzo Alario verhuisde zijn Italiaans eethuis Cá d’Oro van Oostende naar het landelijke Rumbeke.

Oda Nuyttens werd geboren in de Hoogstraat in het West-Vlaamse Rumbeke. Zij studeerde voor mode-ontwerpster en verhuisde ten bate van haar carrière naar Brussel. Daar liep zij de Italiaan Vincenzo Alario tegen het lijf. Vincenzo was als koksmaatje op jonge leeftijd van Venetië naar Zwitserland getrokken om in het gerenommeerde hotel Kulm in Sankt-Moritz de taal en de stiel te leren. Na tien seizoenen wilde Vincenzo hogerop en hij ging naar Duitsland. Daar kreeg hij het idee om fortuin te zoeken in Engeland.

Op doorreis belandde hij in Brussel, waar hij voor de mooie ogen van Oda bleef. Vincenzo ging daar aan de slag in eertijds vermaarde eethuizen, zoals La Laiterie, het restaurant van het Brussels Hotel, Rôtisserie Ardennaise, Chez Léon en La Trattoria. Hun eerste eigen eethuis opende het duo in de Christinastraat van Oostende : La Cá d’Oro di Venezia. Het restaurant verwierf bij liefhebbers van de Italiaanse keuken snel een goede reputatie. Op zoek naar meer comfort belandden Vincenzo en Oda in Rumbeke. Daar, in haar geboortestraat, opende vorig jaar La Cá d’Oro II.

Ook deze keer heeft de façade niets weg van het beroemde, 15de-eeuwse “Gulden Huis” uit Venetië, waar het restaurant naar werd genoemd. Binnen zit je ruim en comfortabel te midden van hedendaagse rustiek. De toon wordt gezet door zorgvuldig uitgelichte tafels, zitmeubels met stof in bloemetjesmotief en alom aanwezig houtwerk. Uitzicht heb je aan de achterkant over een beschut terras en een wei waarin ganzen scharrelen. Er klinken Italiaanse smartlappen en Alario Vincenzo komt in smetteloos keukentenue de bestelling opnemen.

De keuze valt op een “insalata mista, coppa & gorgonzola” (395 fr.) en een pastabereiding met boschampignons (395 fr.). Als wij om wijnadvies vragen, stelt de “padrone” de huiswijn voor : Alario probeert de prijs niet onnodig op te drijven. De kok installeert zich aan een door koper afgezet gitzwart Molteni-fornuis en wij proeven de huiswijn, een Valpolicella die er inderdaad niet alleen qua prijs best mag wezen (400 fr. per halve liter). Op het bord komt een royale portie gemengde salade, met zekere hand op smaak gebracht met olijfolie, azijn en aceto balsamico en gegarneerd met droog en krokant gebakken plakjes ham en blokjes warme gorgonzola. In huis gemaakte lintspaghetti, groen en wit, volgde : niet zoals op de kaart vermeld met bospaddestoelen, maar met een flinke portieshiitake-paddestoelen. Shiitakes zijn ook lekker en minstens even duur, maar hebben weinig gemeen met de wilde bospaddestoelen waarop wij hadden gehoopt. De smakelijke en gevulde maaltijd werd besloten met een op de tong smeltende tiramisu (160 fr.).

PIETER VAN DOVEREN

Oda Nuyttens en Vincenzo Alario Trokken met hun potten en pannen van Oostende naar Rumbeke.