GOOGLE WORDT EUROPEES

Natuurlijk is het Elio Di Rupo die Google naar zijn kiesdistrict heeft gehaald. Maar ook de beslissing van Google is politiek. Het wereldmerk laat een stuk van zijn arrogantie varen. Niet het koelwater, de stroomvoorziening of de optische vezels verantwoorden de vestigingsplaats, wel de ligging in het hart van Europa. Hoewel communicatiedirecteur D.J. Collins dat niet met evenveel woorden erkent. “De gegevens die in Saint-Ghislain zullen worden verwerkt, komen vanuit de hele wereld, en niet enkel uit Europa,” liet hij weten. “Google beheert dat type informatie niet volgens zijn geografische herkomst.”

Larie natuurlijk. In oktober nog kwam een delegatie van Google naar België om het privacyprobleem te bespreken. “Ik denk dat het een zeer gevaarlijke beslissing zou zijn om te zeggen dat we een bepaalde set van waarden in Europa zouden hebben en een andere elders,” zei Collins toen. China was een apart geval. “Onze Chinese klanten konden google.com niet bereiken, dus we moesten binnen China een aparte firma opzetten. We dachten dat we meer konden doen in China dan buiten,” klonk het.

Op dat moment lag de Swiftaffaire nog vers in het geheugen. Daarbij bleek de Amerikaanse regering meer te weten over de klanten van de Belgische geldkoerier dan de Belgische of Europese overheden zelf. Privacy counsel Peter Fleischer haastte zich om erop te wijzen dat Google zich in een ietwat gelijkaardige zaak met hand en tand had verdedigd tegen de Amerikaanse regering. Die had Google om een miljoen internetadressen gevraagd voor een studie over de effectiviteit van de wet tegen kinderpornografie uit 1996. Uiteindelijk beperkte een federaal rechter de vraag tot 50.000 adressen en 5000 zoektermen en verwierp hij het verzoek om Google te verplichten om (voor zo’n algemene studie) gegevens over de zoekopdrachten van zijn cliënten te geven. Google wees er fijntjes op dat zijn concurrenten AOL, Microsoft en Yahoo! in dezelfde zaak niet hadden geprotesteerd.

“Het is een mythe dat de Verenigde Staten geen privacywetten hebben. Zij hebben massa’s wetten op de privacy – ongeveer 2000, op het niveau van de staten,” zei Fleischer over de verschillen tussen de Europese en Amerikaanse privacywetgeving. Waarna hij onderstreepte dat Google niet zomaar alleen de minimale wettelijke regels volgt. “We opereren aan standaarden waarvan wij denken dat ze goed zijn voor de gebruikers.”

Maar in maart liet hij weten dat Google zijn opvattingen bijstuurde “na gespekken met leidende belanghebbenden inzake privacy in Europa en de VS”. Google zou voortaan zijn gegevens na 18 tot 24 maanden anoniem maken. Tot dan toe werden die voor onbepaalde duur bewaard, hoewel de Europese praktijk is om die zo snel mogelijk te wissen (vandaar dat een Europese richtlijn uit maart 2006 een bewaarverplichting van 6 tot 24 maanden invoerde).

Milward Brown Optimor berekende vorige maand dat Google 48 miljard euro waard is, tegen ‘maar’ 40 miljard euro voor de nummer één uit de vorige rangschikking, Microsoft.

Google doet gewoon wat een wereldmerk moet doen. Globaal denken, lokaal handelen. Een merk vergt vertrouwen, gemeenschappelijke waarden. En vooral geen kreten dat het zelf wel zal beslissen hoe het die waarden invult. Elio Di Rupo profiteert ervan. Microsoft kan ervan leren.

Bruno Leijnse