Glans in het glas

Na de tweede wereldoorlog ging José De Geest als eenvoudige glazenmaker aan de slag. Een halve eeuw later is het ambachtelijke ateliertje uitgegroeid tot Belgisch marktleider in beglazing van grote kantoorgebouwen.

De nu 77-jarige José De Geest, voorzitter van de raad van bestuur van Polypane Glasindustrie NV, is geen man die zijn succes van de daken schreeuwt. Nochtans heeft de ondernemer een zeer succesvolle carrière achter de rug. Hij werd in de jaren tachtig zelfs voorzitter van de Confederatie Bouw Waasland, de vereniging van Waaslandse bouwondernemers, en daarna voorzitter van de Kamer voor Handel en Nijverheid voor het Waasland. Niet kwaad voor een man die na het einde van de tweede wereldoorlog als kleine zelfstandige spiegels en glazen ramen herstelde. Die zaak liet hij op 1 maart 1946 officieel registreren als Miraxvit.

Miraxvit had natuurlijk de tijd mee. Het was de periode van de wederopbouw en het Marshallplan. De zaak werd al snel te klein en verhuisde in 1952 naar een leegstaande schrijnwerkerij aan het Sint-Niklase goederenstation. De Geest nam ook enkele werknemers in dienst.

Een belangrijk keerpunt voor de onderneming kwam in 1968. De Geest was naar de VS op studiereis vertrokken om de mogelijkheden van dubbel glas te bekijken. Dat was een zo goed als onbekend product in die tijd. De ondernemer besloot dubbel glas in zijn gamma op te nemen. En weer zat de tijd mee. Tijdens de oliecrisis in het begin van de jaren zeventig probeerde elke burger de verwarmingskosten tot een minimum te beperken. Sindsdien wordt er in België geen huis gebouwd zonder dubbele beglazing.

Ook in 1968 verhuisde het bedrijf naar een terrein van 13.000 vierkante meter in de gloednieuwe industriezone aan de rand van Sint-Niklaas, vlak naast de E17. De glasonderneming kreeg in die gouden jaren zestig zijn definitieve naam: Polypane. Miraxvit evolueerde tot een afdeling van Polypane die glasramen plaatst en herstelt. Het genereert 15% van de totale omzet, maar heeft de helft van de tachtig werknemers in dienst omdat het werk zeer arbeidsintensief is.

Een nieuwe stap zette het bedrijf eind jaren zeventig. De Geest trok zijn stoute schoenen aan en vertrok met de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel (BDBH) op missie naar onder meer Zuid-Korea en Australië. “Ik kende amper Engels en toen ik uit het vliegtuig stapte, bleken bijna alle glasstalen te zijn gesprongen door de luchtdruk in het vliegtuig. Toch was de missie een succes. We mochten in het Verre Oosten een hele serie grote kantoorgebouwen bekleden. Met deze referenties kon ik hier in België de markt van de kantoorgebouwen benaderen.”

Projecten van Polypane in verre markten waren onder meer het State Bank Centre, het M.B.F. Centre en het City Centre in Sydney (Australië), de ASB Bank in Auckland (Nieuw-Zeeland) en het hoofdkwartrier van BCCI in Karachi (Pakistan). Ook in Tokyo, Singapore en Johannesburg liet Polypane zich zien. Opdrachten in verre landen zijn echter niet meer de hoofdprioriteit van Polypane. De Geest: “Het grote probleem zijn de hoge transportkosten. Veel hangt ook af van de waarde van de Amerikaanse dollar. Staat die op 27 frank, dan is uitvoer naar die landen onmogelijk. Nu hij op 40 frank staat, is er weer ruimte voor export.”

Polypane wierp zich op de Belgische markt van de kantoorgebouwen. Alweer met succes. Dit segment vertegenwoordigt nu ongeveer 50% van de activiteiten van Polypane. De andere helft is voor de particuliere woningbouw. De expansie is voor een groot deel te danken aan de enorme groei die onze hoofdstad de voorbije tien jaar heeft gekend op het gebied van grote bouwprojecten. Van de zestien grote kantoorgebouwen die het laatste kwartaal van 1999 in Brussel uit de grond rezen, werden er twaalf bekleed door Polypane. José De Geest, schertsend: “Ze gaan de rest van de Emile Jacqmain-laan nog een andere naam geven: de Polypane-laan.”

Franky Symoens, algemeen directeur en kleinzoon van De Geest: “Wij hebben nu ongeveer 60% van de markt voor grote kantoorgebouwen in het land en doen het in dit segment dus stukken beter dan grote bedrijven als Saint-Gobain en Glaverbel. Het is als David tegen Goliath. De tijd dat de klant zijn leverancier eeuwig trouw blijft, is voorbij. Architecten en bouwpromotoren kijken goed rond en zien wie het best aan hun verlangens kan voldoen. Voor sommigen kan het bekleden van zo’n mooi gebouw een prestigezaak zijn, voor ons is het echter het dagelijkse werk waar wij telkens voor moeten knokken.”

Het lijstje van

verwezenlijkingen van Polypane in België oogt indrukwekkend. De fameuze glazen koepel van het Vlaams Parlement staat op zijn naam, evenals de bekleding van het Europees Parlement, het Consciencegebouw en het Graaf de Ferraris-gebouw van de Vlaamse Gemeenschap. Ook Borealis en Belgacom in het Brusselse Noordkwartier lieten hun kantoorgebouwen door Polypane bekleden. Het Schumangebouw van de Europese Unie in de Wetstraat, thans in volle renovatie, zal ook door Polypane van glas worden voorzien.

Hebben de overzeese activiteiten aan belang verloren, dan is Europa des te belangrijker geworden. In Warschau mag Polypane het Poolse hoofdkwartier van Daewoo beglazen, een gebouw van 140 meter hoog. In Londen werden het Ambassador House en de Holiday Inn bekleed en in de Docklands de Western International University en de South Quay Plaza I-III.

Het voorbije jaar was zeer succesvol. De omzet steeg van 440 miljoen frank naar 525 miljoen frank (+19,3%) en de winst voor belastingen van 30 naar 36 miljoen frank (+20%). De toekomst ziet men bij Polypane gerust tegemoet. Niet voor niets investeert het bedrijf 250 miljoen frank in een nieuwe fabriek van 37.000 vierkante meter in Temse. Met de nieuwe orders voor Daewoo in Warschau, Schuman in Brussel en het winkelcentrum Braehead in Glasgow lijkt het orderboekje voor 2000 weer goed gevuld. Franky Symoens: “Glas is nu al het derde bouwproduct en wordt steeds belangrijker. Het isoleert even goed als de klassieke spouwmuur maar biedt architecten meer mogelijkheden dan andere bouwproducten. Het geeft ruimte en licht en transparantie.”

Polypane plukt

de vruchten van een economie die in Europa en in België op dit moment zeer gunstig is. Symoens wijst echter op enkele nadelen van de euro en de eengemaakte Europese markt. “De prijszettting in Europa is nu veel doorzichtiger, waardoor handicaps sneller merkbaar worden. Frankrijk bijvoorbeeld heeft lagere sociale lasten dan België. Wat concurrentiekracht betreft, hebben we daar flink ingeboet. En toen de Duitse bouwmarkt door een dal ging, kwamen onze Duitse rivalen hun producten hier tegen dumpingprijzen verkopen.”

Om zich beter te wapenen tegen de concurrentie heeft Polypane zich in 1994 aangesloten bij een internationale groep van onafhankelijke Europese glasbedrijven: HWS moet de ondernemingen de nodige slagkracht geven tegen de grote spelers in de glasmarkt.

Een ernstig probleem is het nijpende gebrek aan gespecialiseerde arbeiders. De Geest: “Het beroep van schrijnwerker of textielarbeider kun je overal op school leren. Maar nergens bestaat een opleiding tot glasbewerker. We moeten dus zelf de nodige training geven. Het gebrek aan goede arbeiders begint de groei te hypothekeren.”

willy van damme