Geoorloofde fiscale discriminatie

Minister van Financiën Koen Geens (CD&V) denkt aan een ‘karaattaks’, die de diamantsector belast op zijn omzet, en niet op zijn winst. John Crombez (s.pa) vuurt zijn banbliksem af.

De staatssecretaris van Fraudebestrijding schaart zich dan weer wel achter de door Johan Vande Lanotte (s.pa) uitgedokterde btw-verlaging voor de reissector, die 500 jobs in hun thuisbasis Oostende houdt.

Dit is niet alleen hypocriet, maar ook symptomatisch voor de manier waarop in ons land de fiscaliteit uitgegroeid is tot een oerwoud waar in het beste geval alleen fiscalisten hun weg nog terugvinden. Horecabedrijven, krantenuitgevers, aannemers, bankiers, eersteklassevoetbalclubs,… allemaal hebben ze afwijkingen op de algemene regel bedongen. De oplossing zou zijn: stop de ‘lobbyfiscaliteit’ en verlaag het belastingtarief voor iedereen.

In theorie leidt de afschaffing van discriminatie naar fiscale rechtvaardigheid. In de praktijk kan het nefast zijn. Als België de voordelen voor multinationals, rederijen, farma- of diamantsector afschaft, is een verhuis naar landen als Nederland of het Groothertogdom slechts een kwestie van tijd.

De Europese Unie en de OESO trachten de fiscale concurrentie tussen staten in te dijken, maar boeken amper resultaat. Zonder afdwingbare internationale regels tegen deloyale concurrentie, is de afschaffing van fiscale voordelen een vorm van eenzijdige ontwapening. De overheid moet dus ooit maatregel per maatregel zorgvuldig afwegen, en beslissen of fiscale discriminatie opweegt tegen fiscale correctheid.