Geef ons een kleinere maar diepgaandere staatshervorming

CD&V heeft gelijk met haar keuze voor een kleinere doch diepgaandere staatshervorming, die beleid op maat van de deelstaten echt mogelijk maakt. Het is een valabel spoor om de politieke toestand te helpen deblokkeren.

Het uitbetalen van de kinderbijslag door de deelstaten in plaats van de federale overheid kan bezwaarlijk als een belangrijke stap naar beter beleid worden gezien.

De terechte kritiek leeft al langer bij CD&V en de N-VA dat zo’n overdrachten niets wezenlijks veranderen. Blijft de vraag of bijvoorbeeld cdH-voorzitter Joëlle Milquet, die zich sterk geprofileerd heeft op de kinderbijslagen – un enfant est un enfant – met een blijvende federale uitkering voor de kinderen te lijmen valt om toe te geven op andere punten.

CD&V zat in de hoek waar de klappen vielen nadat ze als eerste had verteld dat ze niet met de zeven onderhandelende partijen rond de tafel wou zitten op basis van de nota van koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte. Dat er in haar eigen rangen geen eensgezindheid bestaat, bracht haar nog meer in moeilijkheden.

De N-VA zat op CD&V’s golflengte en vond eveneens dat het geen zin had om rond Vande Lanottes tekst opnieuw samen te onderhandelen met de Franstaligen. Beide partijen hadden het bij het rechte eind dat het gesprek snel opnieuw zou vastlopen. PS en cdH hadden immers benadrukt dat ook zij fundamentele inhoudelijke bezwaren hadden.

Dat zijn dus vier van de zeven onderhandelende partijen die de Vande Lanottes werkstuk niet zagen zitten. Het is zeer de vraag wat kan veranderen om een vergelijk mogelijk te maken. Zou het trio Vande Lanotte, De Wever en Di Rupo schot in de zaak kunnen krijgen? In weerwil van Di Rupo’s verklaring dat er met de zeven partijen moet worden onderhandeld?

Koning

Ondertussen is er een beetje herrie ontstaan rond de vraag van koning Albert aan ontslagnemend premier Leterme om een tandje bij te steken bij de sanering van de begroting. Het staatshoofd zou dit niet mogen doen. Muggenzifterij, want wat de koning doet is in eenklank met een meerderheid in het parlement. Het is niet zoals destijds met de affaire-Dutroux, toen de koning initiatieven nam en de politici moesten bijbenen. Dat was buiten de grondwettelijke lijntjes kleuren.

De koning heeft groot gelijk om meer saneringsinspanningen te vragen. De symboliek ervan kan helpen om de financiële markten milder te doen stemmen tegenover België. Maar er is fundamenteel veel meer nodig om ons land op het juiste spoor te krijgen.

Het pensioenvraagstuk oplossen en de arbeidsmarkt flexibeler maken. Voldoende economische groei realiseren en een beleid op maat maken dat tegemoetkomt aan de verschillende economische realiteiten in het noorden en het zuiden van het land.

Voor die zaken is een staatshervorming nodig. Het is niet zo dat de staat veranderen een speeltje is voor politici die zich niets zouden aantrekken van de ‘werkelijke’ problemen waarmee de mensen te kampen hebben.

Uitgerekend een staatshervorming moet de toekomst van de bevolking mee helpen veilig stellen. Wie iets anders zegt, dwaalt.

Laten we er dan maar voor zorgen dat die fundamentele vraagstukken een oplossing krijgen via een toekomstgericht veranderingsproces. Het jongste idee van CD&V kan daar zeker een positieve bijdrage toe leveren.