GEEF ILLEGALEN WERK

Morgen ligt de nieuwe asielwet op de federale regeringstafel. In Trends (blz. 48) leest u hoe Groot-Brittannië en Frankrijk concrete plannen hebben om (im)migranten op een structurele manier, snel en met een minimum aan papierwerk, binnen te laten. Volgens de behoeften van hun arbeidsmarkt. Dezelfden die tegen zo’n puntensysteem morele bezwaren opwerpen, houden de deur dicht voor arbeidskrachten uit de nieuwe lidstaten (en nog meer voor gelukzoekers van buiten Europa). Zo duwen ze deze mensen in de illegaliteit, bestaansonzekerheid en uitbuiting.

Dubbelzinnigheid alom. Illegale werknemers mogen lid worden van het ABVV en ACV, dienstbetoon van politici draait deels op de regularisering van asielaanvragen, maar opheffing van de immigratiestop? Dat niet! En wat is het resultaat van zoveel halfslachtigheid bij vakbonden, parlementairen en priesters die kerkbezettingen ook niet meer zien zitten? Niemand weet hoeveel illegalen hier aan het werk zijn of ronddolen op zoek naar bestaansmiddelen. Tenzij ze het OCMW aanklagen bij de arbeidsrechtbank omdat het geen steun wil bieden. Zeven op tien gemeenten worden beboet omdat ze asielzoekers dumpen.

Men is emotioneel bezig met randfenomenen en procedures. Alleen minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (VLD) onderscheidt zich door gedurfde voorstellen, maar die verstommen. Een ernstig (im)migratiedebat komt niet van de grond. Dewael pleitte al in 2003 voor gecontroleerde migratie en voor een humaan en efficiënt uitwijzingsbeleid voor afgewezen illegalen.

Zelfs met gecontroleerde economische immigratie zullen illegalen blijven komen. Je kunt ze niet tegenhouden. Ze ongecontroleerd laten rondzwerven in de illegaliteit zonder recht op arbeid of inkomen, dát is pas immoreel. Europese afspraken zijn nodig, maar geef ook werk aan (nog) niet erkende asielzoekers, zonder statuut. Zoek mogelijkheden om ze – verplicht – tijdelijk in overheidsdienst en in privébedrijven (openbare werken, plantsoenen, zwerfvuil opruimen) aan een baan te helpen, tegen een eerlijk loon.

Sommigen zullen dat moderne slavernij noemen, maar is het voor deze mensen niet waardevoller en minder mensonterend dan opgejaagd aan de rand van de samenleving te vegeteren? Met hun loon kunnen ze terug naar het land van herkomst of ingezet worden in ontwikkelingsprojecten in andere derdewereldlanden.

Dewael stelde ooit voor om ontwikkelingshulp te koppelen aan de bereidheid van landen om afgewezen asielzoekers op te nemen. Het ging om Congo. Alweer verontwaardiging alom. Van alle niet-Europeanen vormen de Congolezen het grootste contingent. Waarom mensen vluchten heeft nochtans minder te maken met de fetisj van ‘0,7 % van het bnp’ (voor ontwikkelingshulp) of met schuldkwijtschelding voor arme landen, dan met het creëren van menswaardige levenomstandigheden. Zolang de welvaartsverschillen blijven wat ze zijn, zal er niets veranderen. Congo is een flagrant geval van een systematische leegroof ten koste van 60 miljoen Congolezen. Met medeweten van internationale donoren en van de westerse peetvaders in Brussel, Washington, Londen en Parijs.

Erik Bruyland