Galapagos schrapt zijn volledige celtherapietak, waardoor 365 banen verdwijnen. Het aandeel verloor dinsdag uiteindelijk bijna 6 procent, nadat het koersverlies eerder op de dag zelfs was opgelopen tot 18 procent. Beleggers twijfelen opnieuw aan de toekomst van het ooit zo beloftevolle biotechbedrijf.
Drie jaar geleden kondigde de voormalige CEO Paul Stoffels een ambitieuze herlancering aan: via celtherapie moest Galapagos een tweede leven krijgen, na de mislukking van het reumamedicijn filgotinib in de Verenigde Staten. Vandaag sterft ook dat plan een stille dood. De nieuwe CEO, Henry Gosebruch, laat weten dat er geen haalbare biedingen kwamen voor de activiteiten, en dat het bedrijf zijn kapitaal voortaan wil inzetten op “domeinen met onvervulde medische behoeften”. Beleggers reageren ontgoocheld: ondanks een kaspositie van ruim 3 miljard euro is het vertrouwen zoek.
De geplande afbouw van de celtherapietak treft zo’n 365 van de in totaal 400 medewerkers van Galapagos. Daarbij staan vestigingen in Leiden, Bazel, Princeton, Pittsburgh en Shanghai op de tocht, terwijl ook op de hoofdzetel in Mechelen naar schatting vijftig banen verdwijnen. Wat blijft er over van Galapagos, en wat leert dit dossier over biotech in het algemeen? Danny Reweghs, directeur van Trends Beleggen en kenner van de sector, geeft duiding. (lees verder onder de video)
Galapagos leek tien jaar geleden nog een toekomstig succesverhaal. Wat is er misgelopen?
DANNY REWEGHS. “In het vorige decennium leek Galapagos inderdaad een van de meest beloftevolle biotechbedrijven van Europa te worden. Er zaten toen drie potentiële blockbusters in de pijplijn, het bedrijf haalde miljarden op en sloot een megadeal van 5 miljard euro met Gilead Sciences. Uiteindelijk is er maar één middel op de markt geraakt: filgotinib, een ontstekingsremmer tegen reuma. En zelfs alleen in Europa, want in 2020 weigerde de Amerikaanse FDA het goed te keuren. De verkoop bleef beperkt tot enkele honderden miljoenen, waarna het product is overgedragen. Dat was het begin van een reeks tegenslagen.”
Onder Paul Stoffels moest de celtherapietak voor een nieuwe start zorgen. Waarom is dat mislukt?
REWEGHS. “Celtherapie, en meer specifiek de CAR-T-technologie, werd enkele jaren geleden gezien als de heilige graal in de kankerbestrijding. Voor bepaalde kankers werkt dat inderdaad spectaculair goed, maar voor veel andere totaal niet. Galapagos wou het bovendien toepassen op relatief kleine indicaties, waar de slaagkansen sowieso lager liggen. Ze zijn daar nooit ver mee geraakt. De ontwikkeling zou nog jaren duren vooraleer er überhaupt een middel op de markt kon komen. En nu stoppen ze ermee omdat er geen koper is gevonden. Daarmee zijn ze eigenlijk terug bij af.”
Henry Gosebruch, de nieuwe CEO, heeft een achtergrond als dealmaker bij JPMorgan en AbbVie. Kan hij het tij keren?
REWEGHS. “Hij wil duidelijk opnieuw deals maken, maar voorlopig heeft hij nog niets kunnen bewijzen. Dit eerste dossier is alvast geen goede binnenkomer. De markt ziet vooral mislukkingen en waardevernietiging. Het zal tijd kosten om vertrouwen terug te winnen.”
Heeft het bedrijf nog wetenschappelijke troeven? Kan de technologie nog iets opleveren?
REWEGHS. “Er blijven nog enkele onderzoeksprojecten in immunologie over, bijvoorbeeld rond lupus en darmontstekingen. Maar ook daar wordt verder afgebouwd. De voorbije vijf jaar zie je eigenlijk een constante uitholling van de wetenschappelijke kern. Dat verklaart waarom het enthousiasme in de sector de voorbije jaren is afgekoeld.”
Lees verder onder grafiek
‘Speculatief’
Wat blijft er nog over van Galapagos?
REWEGHS. “Vooral de cashpositie: ruim 3 miljard euro eind juni. Maar dat is tegelijk het probleem. Het bedrijf kondigt aan te willen investeren in ‘baanbrekende domeinen met onvervulde medische behoeften’, maar wat dat concreet betekent, blijft onduidelijk. Na zoveel mislukkingen geloven beleggers niet zomaar dat daar plots iets waardevols uit zal komen.”
‘Investeren in domeinen met onvervulde medische behoeften’ klinkt mooi, maar is dat niet gewoon biotechtaal om tijd te kopen?
REWEGHS. “Dat hoor je wel vaker. Maar het zijn natuurlijk ook de moeilijkste domeinen, want als niemand er tot nu toe in geslaagd is iets te ontwikkelen, is dat zelden toevallig. Het kan natuurlijk spectaculair zijn als het lukt, maar de slaagkansen zijn klein. Het blijft dus erg risicovol.”
De beurswaarde ligt ver onder de kaspositie.
REWEGHS. “Galapagos heeft nog niet aangetoond dat het met die cashberg iets rendabels kan doen, terwijl de afbouw van de celtherapietak nog eens 150 tot 200 miljoen euro zal kosten. Die korting is dus terecht. Er is momenteel geen enkele aanwijzing dat het bedrijf zichzelf wil liquideren, maar veel aandeelhouders zouden dat waarschijnlijk verkiezen boven nog eens jaren van dure experimenten zonder resultaat. Het vertrouwen is grotendeels verdwenen, al blijft er een duidelijke onderwaardering tegenover de kaspositie. Zolang de nieuwe CEO niet concreet aantoont wat hij met dat geld van plan is, blijft Galapagos een speculatief dossier.”
Ziet u een overname als mogelijke uitweg?
REWEGHS. “Dat kan, al is het dan vooral om de cash te bemachtigen. In de huidige biotechsituatie, waarin financiering moeilijk is, zou dat een manier kunnen zijn voor een grotere speler om geld met korting in huis te halen. Maar dat blijft puur speculatief.”
Wat leert het verhaal van Galapagos ons over biotech, zeker in vergelijking met een succesverhaal als argenx?
REWEGHS. “Het toont hoe moeilijk de sector blijft: successen zijn zeldzaam en teleurstellingen de regel. Argenx heeft zijn platform stap voor stap uitgebouwd en de veiligheid en klinische kansen van zijn middelen zorgvuldig onderbouwd. Galapagos heeft te snel willen gaan, met te weinig wetenschappelijke onderbouwing. Dat wreekt zich nu, en bewijst opnieuw hoe dun de lijn is tussen een biotechsucces en een mislukking.”