Fons Verplaetse – Trends: 1-0

De Beleggerscompetitie begon ruim een maand geleden. Hoog tijd voor een eerste relaas van Fons Verplaetse, die al jaren thuis is in de financiële wereld, en van onze jongste redactrice, Sjoukje Smedts, die “evenveel weet van beleggen als van mannen”. Voorlopig haalt ervaring het op jeugd.

FONS VERPLAETSE

“Ik ben een eigenaardige belegger. Een met een risicoaversie. Daar heb ik zo mijn redenen voor. Op aanraden van een vriend zette mijn vader lang geleden zijn goud om in aandelen van Citibank. Een slechte belegging, zo bleek. Hij verloor heel wat geld en bezwoer ons daarom nooit in aandelen te beleggen. Tot op de dag van vandaag houd ik mij daar aan, ik koop obligaties uit respect voor hem. De enige uitzondering die ik maakte, was bij mijn aanstelling als gouverneur van de Nationale Bank. Toen kocht ik, zoals mij verplicht werd om een goed bestuur te garanderen, vijftig aandelen van de bank. De dag dat ik gouverneur af was, weerde ik ze onmiddellijk weer uit mijn portefeuille. De Nationale Bank zelf heeft in het zeer belangrijke patrimonium dat ze beheert voor de Belgische sociaaleconomische gemeenschap trouwens redelijkerwijze geen plaats voor aandelen.

“Wat zoekt iemand als ik dan in de Beleggerscompetitie? Ik neem vooral deel uit sympathie voor de organisatie, maar dat betekent niet dat ik geen afgelijnde strategie voor ogen heb. Steunend op mijn risicoaversie is mijn wedstrijdportefeuille gevuld met amper vijf verschillende aandelen, allemaal uit de Bel20. Gezien het strakke keurslijf waarin ik me dwing, stel ik alleen als doel om aan het einde van de rit een rendement te halen dat hoger is dan wat ik zou halen als ik een obligatie nam, en niet als laatste te eindigen.

“Sjoukje vertelde me laatst hoe ze te werk gaat. Ze kocht bijvoorbeeld aandelen van Roularta, omdat ze gelooft in eigen huis. En van Galapagos, dat wetenschappelijk onderzoek verricht in haar thuisstad Mechelen. Het grootste verschil tussen ons is dat zij het vooral houdt bij meer risicovolle industriële en commerciële bedrijven. Terwijl ik bij banken en holdings blijf, simpelweg omdat die aandelen het minst risicovol zijn. Waar ik Sjoukje aanraad om meer te gaan speculeren om winst te genereren, moet ik om het beoogde rendement van 0,7 % te halen de aandelen verkopen wanneer ze het goed doen en opnieuw kopen wanneer het even minder gaat. Met die strategie, die misschien verkeerdelijk doet denken aan onrustig gedrag, kan ik het wel halen wanneer de beurzen het even minder goed doen.”

SJOUKJE SMEDTS

“Wat heb ik te verliezen behalve 100.000 fictieve euro? Met die instelling begon ik een week later dan de andere deelnemers dan toch aan de Beleggerscompetitie. Me even een paar mooi klinkende aandelen aanschaffen voor bedragen die mogelijk nooit meer door mijn vingers zullen gaan, en klaar is Kees. Dacht ik. Blijkbaar werd er wel van me verwacht dat ik op zijn minst een serieuze strategie uitkiende. “Waarom deelnemen als je niet probeert te winnen?”, klonk het bij de collega’s. Die winnaarsmentaliteit zit er bij mij niet zo ingebakken. Ik zie beleggen eerder als een bezoek aan een virtueel casino. Mijn enige doel is simpel: het niet slechter doen dan Fons – ik mag toch Fons zeggen? Maar zelfs dat lukt de laatste dagen niet wonderwel. Kan je nagaan. Dat ik me best inschreef onder een schuilnaam, kwestie van het imago van Trends zo min mogelijk schade te berokkenen, vergaten de collega’s me te vermelden.

“Aandelen zoeken die ik met een mooi onderbouwde uitleg kon kopen, was dus de boodschap. Ik ploos kranten, tijdschriften en het internet uit, sprak met onze chief economist en kwam tot zeven aandelen die ik wel zag zitten én kon staven met achtergrondinformatie. Randstad, Endemol, Sipef, Roularta, Galapagos, GBL en Vinci mochten in mijn portefeuille. Inderdaad, een wirwar aan bedrijven uit België, Nederland en Frankrijk, daar viel mijn keuze op. Zelfs als belegger ben ik duidelijk niet in een keurslijf te dwingen.

“We zijn intussen een maand later en ik bezit nog steeds dezelfde zeven aandelen. De schok was groot toen ik zag dat ik na de aankoop slechter genoteerd stond dan voorheen, maar ik kon alleen afwachten. Ik mag dan geen kaas gegeten hebben van beleggen, maar verkopen wanneer het slecht gaat, doe je best niet. En ja hoor, niet veel later ging het beter. De winsten waren miniem, maar alles verliep volgens plan en ik stond nog steeds hoger genoteerd dan Fons. Jammer genoeg maakt winst lui. Mij toch. Ik vergat te verkopen en Fons heeft mij intussen achter zich gelaten. Ik heb er toch al uit geleerd. Niet hoe ik moet beleggen, wel hoe ik me moet verdedigen. Hoe kan je zien of iemand goed kan beleggen in zo’n korte periode? Dat is puur speculeren en daar doe ik niet aan mee.”

Sjoukje Smedts