EUROPESE KWALITEIT

De zopas naar Brussel uitgeweken Fransman komt in zijn nieuwe job – chief executive officer van de European Foundation for Quality Management (EFQM)- ruimschoots aan zijn trekken. Alain de Dommartin ziet er de elite van de Europese ondernemingen de revue passeren. In 1989, bij de stichting van de EFQM, onderschreven veertien Europese topbedrijven het charter voor meer kwaliteit binnen de eigen bedrijfsmuren. Vandaag is het ledenaantal gegroeid tot meer dan 800 en het blijft maar aangroeien. “Onze organisatie bepaalt over de nationale grenzen heen wat de universeel geldende normen zijn voor kwaliteit,” zegt de Dommartin. “Uiteraard gebeurt dat in nauw overleg met de nationale instanties die opkomen voor kwaliteit.” Of de EFQM er niet vooral is voor de grote bedrijven, zoals Renault, Siemens of Bekaert en Solvay in eigen land? De Dommartin: “Steeds meer sijpelt het belang van de integrale kwaliteitszorg ook door bij kmo’s. Ook kleine bedrijven die zich wenden tot de EFQM, geven meer en meer te kennen dat ze op alle niveaus vooruit willen komen.”

Alain de Dommartin is de eerste CEO van de organisatie. Tot hiertoe heerste het stelsel van secretaris-generaal. De EFQM, die in Brussel over een vaste staf van 35 mensen beschikt, wil zichzelf meer en meer op de voorgrond plaatsen. En daar werkt Alain de Dommartin gretig aan mee.

Hij studeerde burgerlijk ingenieur, volgde een vervolmaking ( master of sciences) in Stanford en kwam vanaf begin jaren zeventig met beide voeten in de ondernemerswereld terecht. Na korte ervaringen bij onder meer L’Oreal gaat hij vanaf 1977 aan de slag bij Renault. Hij werkte er ononderbroken op hoog niveau: eerst voor de productiecel – “de Safrane beschouw ik zowat als een eigen kind” – dan voor de commerciële staf en, sinds 1989, voor het Institut Renault, dat binnenskamers de radicale weg richting kwaliteit predikt en begeleidt. De Dommartin droeg er een zware eindverantwoordelijkheid en rapporteerde rechtstreeks aan Renaults kopstukken, Raymond Lévy en de welbekende Louis Schweitzer.

Vandaag woont de Fransman nog in een hotelkamer in het Brusselse, in afwachting van een vaste stek. “Maar het eerste contact met Brussel en met de Belgen was een meevaller over de hele lijn,” zegt de Dommartin. “Maar dat wist ik van vroeger: kwaliteit is hier lang geen onbekend begrip.”