Eureka Europa – geen sombere dag voor Unie

Het is geen sombere dag voor Europa. Het potverterende Griekenland moet zijn rekeningen in orde brengen en als het dat niet kan, is er een financieel vangnet gecreëerd, geen hangmat. Zo hoort het. Gevaarlijker voor Europa is de terechte Franse boosheid over het Duitse economische beleid.

Het klopt dat het eurocompromis over Griekenland geen schoonheidswedstrijd kan winnen. Dat is altijd het geval wanneer water en vuur moeten worden verzoend. Het Frans-Duitse vergelijk heeft trouwens opvallende Belgische trekken. Uiteraard, wanneer een Belgische president van Europa, Herman Van Rompuy, mee in de cockpit zit.

De Franse president Sarkozy wou niet weten van het IMF en Duits bondskanselier Merkel wou geen Europese vrijbrief voor het over de balk gooien van geld. De Fransman verwonderde, de Duitse niet. Solidair zijn met iemand die de regels buitenmatig overtreedt, kan niet zonder dwingende voorwaarden. De doorgaans bedaarde Merkel ging wel als een furie tekeer omdat er in eigen land verkiezingen op til staan. Het was er echt over.

Het vergelijk is een goed compromis. Waarom zouden we het IMF niet gebruiken als deel van de oplossing? Omdat het niet louter Europees is? Kom nou, Europese landen hebben een grote inbreng in het IMF waar Fransman Dominique Strauss-Kahn aan de top staat. Het IMF heeft bovendien de kennis en kunde in huis om een situatie zoals in Griekenland te beheren, en de mogelijkheid om het land dwingende voorwaarden op te leggen.

De eurozone staat niet met de broek op de enkels. Lidstaten die het wensen, kunnen Griekenland geld lenen. Tenminste als ook Duitsland akkoord gaat. Dat laatste gaat te ver. Alsof de andere eurolanden de Grieken zomaar massa’s geld zouden lenen. Duitsland is heus niet het enige land dat zijn financiën in de gaten houdt. Het hield zich trouwens niet altijd aan de Europese budgettaire regels. Al was dat onder de leiding van socialistisch bondskanselier Schröder. Toch hangt er een vleugje hypocrisie aan het Duitse optreden.

Dat is des te meer het geval wanneer we het economische beleid van onze oosterburen onder ogen nemen. Het fors in de hand houden van de lonen en het verhogen van de BTW deed de consumptie in Duitsland dalen, maar verhoogde de competitiviteit van het land ten koste van de andere EU-lidstaten. Het is niet te verwonderen dat de Franse minister van Economische Zaken, Financiën en Werk, Christine Lagarde, het heftig aan de stok kreeg met haar Duitse collega van Financiën Wolfgang Schäuble.

Het akkoord over Griekenland doorstaat de kritiek, maar het Duitse geloof in de Europese Unie staat ter discussie. De hereniging van Duitsland ging twintig jaar geleden gepaard met de inbedding van het land in de EU, met een Europees Duitsland. Het land moet aantonen dat het niet van koers is veranderd en geen Duits Europa nastreeft.

Boudewijn Vanpeteghem