Entertainer zoekt publiek: ijskunstenaar Frank De Conynck moet overleven zonder evenementen

De winter is normaal een drukke periode voor ijskunstenaar en artiestenmanager Frank De Conynck. Door corona klust hij bij in de bouw. Ook zijn collega’s zijn hard getroffen. “Eigenlijk zou ik een federatie moeten oprichten om de individuele artiesten te steunen. Want er is niemand die zich hun lot aantrekt.”

Frank De Conynck is niet met één woord te omschrijven. Ondernemer, entertainer, kunstenaar, artiestenmanager: hij is het allemaal. Als ondernemer heeft hij bewezen dat hij kansen ziet en zich snel kan aanpassen. Ook in deze moeilijke tijden waarin corona de evenementensector bijna volledig lamlegt, blijft hij nadenken over nieuwe concepten.

Het is niet de eerste keer dat De Conynck zich heruitvindt. Jarenlang was hij commercieel agent bij diverse internationale bedrijven in de voedingsindustrie, onder andere bij ijsfabrikanten. Na een burn-out gooide hij zijn carrière om en paste hij zijn marketingskills toe op zijn hobby: beeldhouwen. En op zijn voorliefde voor ijs. “Naar Engels voorbeeld wilde ik me toeleggen op het aanbieden van ijssculpturen aan traiteurs en eventorganisatoren”, zegt De Conynck. “In Engeland kan een groot feest niet zonder een indrukwekkende ijssculptuur. Maar in België stelde ik na een jaar vast dat de markt daar niet op zat te wachten. Zo’n sculptuur kost tussen 665 en 775 euro. Dat is niet niks. Bovendien smelt ze weg.”

De Conynck bleef geloven in het commercialiseren van ijssculpturen en stelde zijn plannen bij. De evenementensector werd zijn nieuwe doelgroep. “Een ijssculptuur is op zich al ongelooflijk. Maar live zien hoe ze gemaakt wordt, dat is helemaal bijzonder.”

The Rolling Stones

Van het creëren van een ijssculptuur op een festival of een beurs maakte De Conynck een echte show. Zijn grote voorbeeld zijn de Amerikanen van Fear No Ice. In een witte smoking en gewapend met een elektrische kettingzaag creëert hij allerlei figuren in ijs op ijsfestivals, bedrijfsfeesten en vakbeurzen. Ondernemingen die op een beursstand live een sculptuur laten maken, trekken moeiteloos publiek, ondervond De Conynck. Ook het verstoppen en invriezen van producten in ijs is veelgevraagd. Zo verstopte De Conynck ooit een horloge in een gesculpteerde zwaan voor een dealerbeurs van Rodania.

Het zijn niet de minste klanten die bij hem aankloppen. Zo werkte hij voor grote muzikanten als The Rolling Stones en Leonard Cohen, voor de modeontwerpers Dries Van Noten en Marc Lagrange, en voor Disney Parijs, Cirque du Soleil en Justine Henin (zie kader 23 ijsboeketten voor Dries Van Noten).

“De aanwezigheid van het publiek pept me op en stimuleert me bij het maken van mijn werk”, vertelt Frank De Conynck. “Ik speel ook met mijn toeschouwers. Als ik een restje sneeuw overheb, gooi ik dat in het publiek. Of ik bied een kind een blok ijs van 2 kilo aan om mee naar huis te nemen. De meeste van mijn collega’s zijn geen entertainers. Als ik andere artiesten inhuur, zijn ze blij dat ik de vragen van het publiek beantwoord. Zo kunnen zij geconcentreerd werken.” Om het publiek nog meer te entertainen leerde De Conynck vuur spuwen. Als finale, wanneer zijn ijssculptuur af is, spuwt hij soms vuur op zijn werk en zet hij zijn sculptuur in brand.

Door de jaren evolueerde De Conynck van een individuele artiest naar een manager van een bureau van sculpturenmakers. Zo kon hij meerdere opdrachten binnenhalen, die hij verdeelt over zijn wereldwijde netwerk van artiesten. Als ze geen kaas hebben gegeten van marketing, hoeven ze zo zelf niet op zoek te gaan naar opdrachten. Dankzij zijn uitgebreide netwerk kon De Conynck zijn aanbod uitbreiden. Zo legde hij zich ook toe op zandsculpturen. Dat fysiek zware werk besteedt hij wel liever uit aan jongere artiesten.

Postkaarten verkopen

Dat sinds maart alle publieke evenementen zijn afgelast vanwege de coronapandemie, heeft Frank De Conynck hard geraakt. Het afgelopen jaar was een grote tegenvaller. Normaal nemen hij en zijn team in de wintermaanden deel aan meerdere kerstmarkten. Dit jaar was er geen enkele. “Ik heb mijn inkomsten drastisch zien dalen. Vorige winter, van november 2019 tot januari 2020, draaide ik nog een omzet van 70.000 euro, deze winter is het slechts 700 euro. Ik begrijp het niet. Ik zou toch perfect een ijssculptuur kunnen maken voor een stads- of gemeenteplein? Maar op die voorstellen wordt niet ingegaan. Ik klus nu bij in de bouw bij een vriend”, zegt De Conynck.

“Ook voor de artiesten in mijn netwerk is de coronapandemie rampzalig. Zij zitten aan de grond, ze hebben geen inkomsten. Ze spartelen zich door de crisis heen. Ik ken er die nu tekenen en online postkaarten verkopen. Om toch maar iets te hebben. Budgetten om hen te helpen, heb ik niet. Ik probeer hen wel voortdurend nieuwe ideeën te geven. Zelf doe ik ook veel moeite om onder de aandacht te blijven. Eigenlijk zou ik een federatie moeten oprichten om de individuele artiesten te steunen. En het voor hen op te nemen. Want er is niemand die zich hun lot aantrekt.”

De steun van de overheid vindt De Conynck mager. “Ik diende een aanvraag in, maar heb nog geen centen gezien. In België ontvang je als zelfstandige een bijdrage van 10 procent om je vaste kosten te dekken. In vergelijking met het buitenland stelt dat niets voor. Nederlandse collega’s spraken me over steunmaatregelen van 30 procent en Duitse artiesten hadden het over maar liefst 70 procent. Ik was verbaasd.”

Uniek in België

Ondanks de coronapandemie blijft De Conynck aan prospectie doen en nieuwe concepten uitdenken. Zo wil hij zich ook toeleggen op chocoladesculpturen. Daarover is hij in gesprek met een potentiële Duitse klant. Uit Frankrijk kwam voor het eerst sinds maanden een nieuwe aanvraag voor april 2021. Weliswaar onder voorbehoud, maar het geeft hoop dat er weer licht schijnt aan het einde van de tunnel.

De Conynck zoekt ook een partner om zijn bedrijf op termijn aan over te dragen. Niet vanzelfsprekend in tijden van corona. Maar corona heeft niets te maken met het feit dat hij een opvolger zoekt. Hij is tenslotte 67 jaar. Zijn kinderen zijn met andere zaken bezig en tonen geen interesse in het bedrijf. “Het allemaal gewoon stopzetten, dat kan ik niet. Het zou ook geen interessante zet zijn. Ik zie nog zo veel kansen. En wat ik doe, is uniek in België.”