Vlaanderen is in de ban van het ‘Zesde Zintuig’. Nu parag-nosten allerhande op televisie op onweerlegbare wijze vliegtuigcrashes aanvoelen, zelfmoorden herbeleven, verdrinkingen reconstrueren en zomaar met een pendel te weten komen dat Johan Terryn aan de Leeuw van Waterloo staat, is het ultieme bewijs geleverd. Sommigen onder ons hebben ‘gidsen’ en horen stemmen van ‘gener zijde’ die hen leiden naar een haast onfeilbare waarheid.
Tijd dus voor conclusies voor het management. Als begaafde paragnosten vliegtuigcrashes kunnen aanvoelen, moet een competente manager andere crashes kunnen aanvoelen. En kijk, ik blijk zelf ook al over zo’n ‘zesde zintuig’ te beschikken en ik voel al dat belangrijke headhunters vanaf nu hun kandidaat-CEO’s zullen testen op hun zesde zintuig. Mijn stemmen hebben me een klaar beeld doorgeseind van hoe dat zal verlopen. In het vervolg zullen dus niet alleen de weddes van topmanagers transparant worden, maar ook het al dan niet beschikken over contactmogelijkheden met die andere wereld.
Johan Terryn: “Beste kijker, onze kandidaten zijn geblinddoekt geleid naar een appartement in Ieper, een plaats waarover we allen weten welke drama’s uit het Vlaamse bedrijfsleven er zich hebben afgespeeld. Kunnen onze kandidaten aanvoelen wat er hier in de streek is gebeurd? Professor Marc Buelens volgt alles op een monitor, en zal straks alle kandidaten voor de functie van CEO van Belgacom beoordelen. Zijn scepticisme tegenover al wat paranormaal is, is voldoende garantie voor een objectief assessment.”
Kandidaat A: “Ik voel een hoge toren ( Buelens: dat is Diksmuide, niet zo ver af, dat is niet slecht), mijn stemmen zeggen mij: ‘pas op, pas op, let op voor overdreven zelfvertrouwen’ ( Buelens: daar zouden beter alle managers voor opletten), nu krijg ik sterke signalen door: hoge bonussen, heel hoge bonussen ( kandidaat glundert), neen toch niet, dat is maar in één geval, ik zie twee heren die geen hoge bonussen willen, idealisten, erg met de streek verbonden, Jos, ja Jos en Pol, over één naam ben ik niet echt zeker. En die hoge bonussen, die liggen op fijngeweven katoen, ik zie weefgetouwen.” ( Buelens: ja dit is wel sterk, deze persoon heeft duidelijk aangevoeld wat er zich in het Ieperse heeft afgespeeld, alleen de naam Jos, daar lijkt mij één letter te veel: 8/10)
Kandidaat B: “Ik voel hard werken ( Buelens, schamper: ze hebben meer dan een uur vanuit Brussel gereden, dat is Limburg of West-Vlaanderen, dat is gemakkelijk), ik voel heel hard werken, zich wat miskend voelen, ik voel veel planning, veel ambitie, en ook het Engelse woord ‘demeaner’.” ( Buelens, vaag, veel te vaag 4/10)
Kandidaat C: “Ik voel mathematische modellen, ‘sofisticatie’, beschaafd Nederlands, ik voel taal, veel taal.” ( Buelens: 3/10)
Een dag later. Johan Terryn: “Onze kandidaten zitten nu in een geblindeerde bestelwagen, op welgeteld vijftig meter van het Fortis-gebouw. Kunnen onze kandidaten aanvoelen wat er zich hier heeft afgespeeld?”
Kandidaat A: “Ik voel geld, veel geld. Dat geld verdwijnt, allemaal, heel plots. ( De kandidaat begint onbedaarlijk te schokken; huilt en nestelt zich in foetushouding. ) Zoveel geld, en allemaal weg. ( Buelens: merkwaardig, vooral die emoties, maar toch, weinig concreet, 6/10)
Kanidaat B: “Ik voel hoogmoed, grote ego’s, ik zie mensen die vernederd waren, ik voel peperdure consultants.”
Terryn: “Kunt u namen noemen?”
Kandidaat: “Liever niet. Ik blijf maar torenhoge ego’s voelen en advocaten. Veel advocaten. Ik krijg, net zoals gisteren, een beeld door van een Engels woord demeanor, neen het is slecht gespeld, en mijn stemmen dwingen mij dat woord anders uit te spreken: demienor, maar die stemmen kennen niet veel van ‘haute finance’ die zijn beter in verkrachtingen, zelfmoorden en instortende mergelgrotten.” ( Buelens, concreter, Deminor heel juist, en realistisch, maar is zo’n man dan wel geschikt als CEO? 7/10)
Kandidaat C: “Ik voel mathematische modellen ( Buelens: daar is hij weer, hoe kan je nu ‘mathematische modellen’ voelen?) en ik zie huizen, lange rijen huizen, ze staan leeg, ver van hier. En een pandjeshuis, ik voel een soort vliegtuigcrash, maar tergend langzaam, de piloot, ik voel een naam, Polsen, of zo, ik zie een kalende man, hij doet alles om… ik zie helder 700, een heel groot getal, tiens hij wordt opzij geschoven, een zwarte piloot neemt over. Dat gaat allemaal crashen, ik voel de pijn, iedereen verliest alles. Wat nu? Een magere man, ik voel weer de plaats waar we gisteren stonden, Ieper bleek het gisteren te zijn, een soort witte ridder uit Ieper, die gaat redden, ik krijg een naam door, Terminator, neen, toch iets met Terme, terminaal, ik voel een voornaam, Ivan, Yves?” ( Buelens, niet slecht, kent het begrip ‘White Knight’: 7/10)
Johan Terryn: “Professor Buelens, uw conclusies?”
Buelens: “Ik ben onder de indruk… die helderheid, die details en die doorleefde emoties. Ik was een scepticus, ik geloofde dat het allemaal bijgeloof was, maar nu ben ook ik overtuigd. Onwaarschijnlijk wat die mensen allemaal hebben aangevoeld. Ik kan alle kijkers met ambitie voor topmanagementfuncties slechts één ding aanraden: ontwikkel je ‘zesde zintuig’! (T)
DE AUTEUR IS HOOFDDOCENT AAN DE UNIVERSITEIT GENT EN PARTNER VAN DE VLERICK LEUVEN GENT MANAGEMENT SCHOOL.
Marc Buelens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier