Een toelatingsproef, geen instapproef

De kwaliteit van het onderwijs ligt in de eerste plaats in de handen van de leraars. Zij moeten dus goed opgeleid, gemotiveerd en correct betaald zijn.

Uit een internationale vergelijking bleek onlangs echter dat de lerarenopleiding in Vlaanderen niet goed scoort. Bovendien verlaat een derde van de beginnende leerkrachten binnen de vijf jaar gedemotiveerd het onderwijs, wat betekent dat een en ander fout loopt met hun carrière- perspectieven. Voka vraagt een instapproef voor de lerarenopleiding. De werkgeversorganisatie sluit zich aan bij de adviezen die een werkgroep met afgevaardigden uit de onderwijskoepels, het hoger onderwijs en de vakbonden vorige week formuleerde.

Iedereen akkoord, dus moet het wel een goed idee zijn? Toch niet. Een instapproef verplichten maar aan de uitslag geen gevolgen koppelen, is verspilling van middelen en tijd. Een echte toelatingsproef daarentegen verhoogt wel het niveau van de leraren, blijkt in het buitenland. Zo’n bindende proef is misschien discriminerend, maar heeft het voordeel van de duidelijkheid.

De Vlaamse werkgevers weten maar al te goed dat een instapproef niet volstaat. Daarom pleiten ze ook voor een herziening van de lerarenloopbaan, waarbij de vaste benoeming wordt vervangen door evaluaties. Om de pil te vergulden moeten er ook promotiemogelijkheden en stages in het buitenland of in het hoger onderwijs komen.

De vaste benoeming van de leraars moet inderdaad in de prullenmand. Een flexibele lerarenloopbaan is geen pesterij, maar een middel om de kwaliteit van het onderwijs te verhogen. Het is slechts weinigen gegeven is om dag na dag, tot aan hun pensioen, met evenveel vuur les te geven. De volgende minister van Onderwijs mag het weten: uitgebluste leraren die een zitpenning opstrijken in afwachting van hun redelijk riante pensioen, zijn geen garantie voor het beste onderwijs van de wereld.