EEN SALOMON VOOR DE KABEL GRAAG

De rechter die zich in de komende maanden in kort geding over de zaak-Telenet versus Interkabel buigt, bepaalt mee de toekomst van de Vlaamse mediamarkt. Telenet eist dat de koepel van de zuivere intercommunales, Interkabel, op zijn digitale Indiplatform geen interactieve tv-diensten aanbiedt, zoals Indi vanaf 4 juli wil doen. Telenet beroept zich daarvoor op contracten uit 1996, waarin het voor vijftig jaar de exclusieve aanbieder van ‘punt tot punt’-telecommunicatie op het netwerk van Interkabel werd. Interkabel (Interelectra, Integan, PBE, WVEM) van zijn kant mocht volgens die contracten de ‘punt tot multipunt’-broadcast tv-toepassingen aanbieden. Dat leek een duidelijke afspraak toen. Vandaag niet meer. De internettechnologie heeft het onderscheid tussen tv en telecom weggevaagd.

Het is begrijpelijk dat Telenet nu langs juridische weg wil verhinderen dat INDI tv-gebonden interactieve toepassingen (denk aan Net Gemist of televoting) aanbiedt. Maar politiek is het een onhandige zet. Interkabel is een publieke dienst en heeft nu de kans om Telenet af te schilderen als een winstmaximaliserend Amerikaans bedrijf dat – we citeren Interkabel – “de facto” een “monopolievorming ten nadele van de kijker” nastreeft. Telenet mag dan repliceren dat het veel investeert in lokale inhoud, door steun aan regionale zenders en programma’s als Time Out of Actua-TV, niet iedereen is vergeten dat de Mechelaars, in tegenstelling tot Interkabel, acht analoge kanalen schrapten uit hun basispakket bij de lancering van digitale televisie. De 110 gemeenten achter Interkabel, één derde van de Vlaamse kijkers, hebben aan de Amerikaanse staat van dienst van John Malone, de baas van Telenet-hoofdaandeelhouder Liberty Global, een stevige motivatie om hun tv zelf te blijven controleren. Een investering van 43 miljoen euro (in de orde van 55 euro per abonnee) in nieuwe interactieve infrastructuur hebben ze daar best voor over.

De vraag is dan of een rechtbank zich als een hefboom zal willen laten gebruiken om een goed draaiende publieke dienst te privatiseren. Want laten we wel wezen, als Interkabel enkel nog grootmoeders televisie mag uitzenden, is het een aflopend verhaal. En zelfs Telenet geeft toe dat de tv-diensten in 1996 aan de zuivere intercommunales werden toegewezen.

Een mogelijke oplossing is dat de rechtbank oordeelt dat zowel Telenet als Interkabel het recht hebben om interactieve tv-diensten op het netwerk van Interkabel aan te bieden. Het zou een interessant precedent zijn. Tot nog toe heeft Telenet namelijk altijd beweerd dat het (in tegenstelling tot Belgacom) zelf geen concurrerende diensten kan toelaten op zijn netwerk, omdat dat technisch te ingewikkeld zou zijn. Maar misschien is op andermans netwerk mogelijk, wat op het eigen netwerk te ingewikkeld is? De rechter zou met zo’n uitspraak in goed gezelschap zijn. Ook de Europese Commissie propageert tegenwoordig de idee van concurrerende diensten over één infrastructuur, al denkt ze daar dan bij voorkeur aan de telefoondraad en niet aan de kabel. Programmamakers, zenders en adverteerders kunnen profiteren van de mogelijkheid om twee aanbieders van interactieve faciliteiten op hetzelfde netwerk tegen elkaar uit te spelen. Een salomonsoordeel in Mechelen zou het begin kunnen zijn van een uniek experiment.

Bruno Leijnse