Een podium voor Belgische componisten

De klassieke muziek heeft beslist betere tijden gekend. De Rode Pomp in Gent verleent een podium aan componisten van eigen bodem.

De vzw De Rode Pomp – tien jaar geleden opgericht door historicus en melomaan André Posman – is allicht het enige kamermuziekcentrum in België dat een forum biedt aan hedendaagse Belgische componisten en musici. Daarvoor beschikt De Rode Pomp over een gezellige concertzaal, die plaats biedt aan 125 muziekliefhebbers. Verscholen onder de statige torens van de Gentse binnenstad worden hier jaarlijks 150 concerten georganiseerd. De klemtoon ligt op het romantische repertoire en de vaak minder bekende Belgische kamermuziek.

“We willen vooral jonge mensen laten kennismaken met de wonderlijke effecten van klassieke, akoestische muziek,” vertelt Posman met een aanstekelijk enthousiasme. “Helaas wordt het genre de jongste jaren uit alle richtingen overstemd. Vooral Belgische componisten dreigen het gelag te betalen. Hoewel er in ons land enorm veel kwaliteit te ontdekken valt, vinden ze vaak geen podium meer. En waarom? Omdat niemand ooit van ze heeft gehoord. Hoe komt dat? Omdat ze geen podium krijgen. Het is een vicieuze cirkel waar je moeilijk uit raakt.”

Bovendien zal de situatie er op korte termijn niet op verbeteren. Vlaams minister van Cultuur Paul Van Grembergen ( Spirit) plaatste enkele maanden geleden nog een valse noot bij de werking van de vzw door een aantal compositieopdrachten niet te honoreren. Het feit dat De Rode Pomp nog tot 2006 structureel wordt gesubsidieerd voor 100.000 euro, vindt Posman niet meer dan een doekje voor het bloeden.

“De inkomsten aan de kassa dekken amper 15 % van de werkingskosten,” zucht Posman teleurgesteld. “En die schatten we op 250.000 euro per jaar. Er zijn leden die ons financieel steunen en we organiseren ook recepties voor bedrijven of privé-feesten, maar daarmee redden we het niet. Weet je wat me nog het meeste kwaad maakt? Dat we het etiket ‘elitair’ opgeplakt krijgen. En nog wel door politici die geen snars begrijpen van het Belgische muziekwereldje. Als er geen duizend man in je zaal zit, is het voor die lui plots geen cultuur meer, maar een snobistisch onderonsje.”

Dave Mestdach

“We krijgen het etiket ‘elitair’ opgeplakt door politici die geen snars begrijpen van het Belgische muziekwereldje.”