Een goede gewoonte voor 2019

VERGEET DAT geleuter over identiteit, over je ‘ware ik’ die voor iedereen, misschien zelfs voor jezelf, verborgen blijft. Je bent de som van je gewoontes. Iedereen bewondert je boeiende gewoontes en iedereen, inclusief jijzelf, moet maar leven met je slechte. Wat ik je wens voor 2019? Een boeiende, nieuwe gewoonte. Hier volgt mijn driestappenplan.

STAP 1: breid je comfortzone uit. Uit je comfortzone stappen is pijnlijk, zelden leerzaam. Je kunt er af en toe eens over pochen, maar het wordt bijna nooit een gewoonte. Uit je comfortzone stappen betekent bovendien waarschijnlijk mislukken, dat is slecht voor je zelfvertrouwen. Ik weet het, je leert dan veel bij, maar dat zal wel erg cognitief zijn, bijna therapeutisch. Er zijn nog veel te veel stappen naar een goede nieuwe gewoonte. Daarom wens ik je in 2019 toe dat je zo weinig mogelijk uit je comfortzone moet stappen. En tegen al wie roept ‘stap uit je comfortzone!’, zeg je het volgende: oké, je roept dat nu al vijf jaar, al vijf jaar hetzelfde, dat is een slechte gewoonte, stap zelf eens uit je comfortzone en stop daar nu eens een jaar mee. Afgesproken?

In je comfortzone blijven verbiedt je niet die rustig te exploreren (waarom voel je je daar zo goed?) en vooral te reflecteren over hoe je die in alle gemak en comfort een tikkeltje kunt uitbreiden. Welke kleine gedragsveranderingen, welke nieuwe vaardigheden kun je het best aanpakken om die nog wat uit te breiden? Ben ik te abstract? Een voorbeeld. Jouw comfortzone omvat vrij ongestructureerde babbels met klanten. Dus niet: hoe krijg ik de inhoud van die gesprekken in onze business intelligence. Dat is minstens drie stappen te ver, en duidelijk buiten je zone. Maar wel: losse babbels zijn mijn forte, daarmee maak ik klanten loyaler. Babbel dan eens met je baas, een collega of een mentor met de simpele vraag: is er een extra vraag die ik telkens kan stellen bij zo’n contact? Nog een voorbeeld. Jouw comfortzone is orde en netheid. Dus niet: hoe word ik creatiever, hoe kan ik de mythe ‘ontwikkel je rechterhersenhelft’ waarmaken. Maar wel: is er een app die mijn orde nog efficiënter maakt? Of: zou mijn collega van de losse babbels het erg vinden als ik hem wat help met zijn papieren te ordenen? Misschien kunnen we zo leuk samenwerken?

STAP 2: zoek je brandend verlangen. Geen verandering zonder hevig verlangen. Maak je ‘koude’ cognities zo warm mogelijk. Visualiseer je diepste verlangens, stap een zaal binnen waar iedereen luid applaudisseert en je toejuicht omdat je het hebt gehaald, of voor de introverten: ervaar de diepe voldoening als je in je geheime dagboek kan schrijven dat je het hebt gehaald. Kies er eentje waar je warm van wordt als je eraan denkt. Slechte gewoontes afleren zorgen daar niet voor, wel de focus op de leuke. De aanmoedigingen van je partner of je kinderen als je eindigt voor Bart De Wever bij de Antwerp 10 miles, de citytrip naar Berlijn als je telkens vijf euro in je spaarpotje hebt gestopt omdat je iets leuks hebt gedaan dat een heel klein beetje moeite kost. Spreek over je brandend verlangen, maak er een post-it note van, zet het tot vervelens toe (en stop dan) op Facebook, schreeuw het van de daken. Kun je je echt geen brandend verlangen voorstellen? Zoek dan een therapeut en laat je behandelen voor een depressie of een burn-out. Zie je het weer veel te groots, te radicaal, iets waar je al drie keer in mislukt bent? Herlees dan de eerste stap.

STAP 3: maak er een gewoonte van. Vertaal je droom, je brandend verlangen in kleine stappen. Vreemd genoeg moet je alleen maar de energie verzamelen om het eerste kleine stapje te doen. Die eerste stap moet zo dicht mogelijk aansluiten bij je comfortzone. Meer niet, de rest zal wel vanzelf komen. Gewoon je loopschoenen aantrekken en dan beslissen thuis te blijven? Je tong zevenmaal ronddraaien, en dan beslissen toch maar uit te vliegen? ‘s Middags even je smartphone afzetten en die dan toch razendsnel weer opzetten?