DOSSIERS OP TAFEL

HANGIJZERS.

De loonnorm is nog niet in kannen en kruiken. We zetten de problemen ter zake, samen met enkele andere hete hangijzers, nog eens op een rijtje.

Loonnorm. De CRB heeft een technisch verslag gemaakt, de sociale partners moeten nu beslissen welk cijfer ze adopteren (zie hoofdtekst). Daarbij kan discussie ontstaan over de vraag welke elementen moeten worden meegeteld in de loonkosten: vorming, arbeidsherverdeling, gevolgen van de gelijkschakeling tussen man en vrouw in de functieclassificatie. Bereiken de sociale partners geen akkoord, dan verschuift het dossier naar de regering.

Loonkostenverlaging. De regering heeft beslist om de loonkosten, gespreid over zes jaar, met 108 miljard frank te verlagen. Dat komt neer op 18 miljard frank per jaar, maar meestal wordt gesproken van 2 keer 9 miljard. Van die 108 miljard frank is 13,2 miljard frank bestemd voor de non-profit.

– De eerste 9 miljard frank wordt lineair toegekend, dat wil zeggen aan alle werkgevers. Althans in principe, want in realiteit wordt een aantal bestaande maatregelen (Maribel, lagelonenmaatregel, enzovoort) geïntegreerd. Op die manier zullen bedrijven die nu al van andere potjes profiteren, minder krijgen (zie verder bij Maribel).

In ruil voor deze verlaging moeten alle werkgevers hun inspanningen voor vorming optrekken. Totnogtoe gold daar een bedrag van 20 miljard frank over diezelfde zes jaar, maar de middenstandsorganisatie NCMV heeft onlangs verklaard dat het juiste cijfer 8,1 miljard frank zou bedragen (zie Trends, 17 september 1998).

– De tweede 9 miljard frank is afhankelijk van de inspanningen die sectoren leveren voor de tewerkstelling (via arbeidsherverdeling). Deze 9 miljard frank komt dus alleen ten goede aan sectoren die een tewerkstellingsakkoord afsluiten. Ofwel laat men de sectoren volledig vrij, ofwel laat men ze kiezen uit een menu van maatregelen (vierdagenweek, loopbaanonderbreking, deeltijdse arbeid, beperking van overuren…).

Arbeidsherverdeling. Bedrijven die arbeidsherverdelingsakkoorden sluiten, hebben recht op een “aanvullende” bijdrageverlaging. In totaal mag echter het beschikbare budget van 18 miljard frank per jaar niet worden overschreden. Echt “aanvullend” is dit dus niet.

Klassieke themata van een interprofessioneel akkoord.

– veralgemening van de 38-urenweek;

– verbetering van het statuut van de deeltijdsen;

– dubbel vakantiegeld voor de derde dag van de vierde vakantieweek;

– syndicale aanwezigheid in de kmo’s.

Maribel. De terugvordering van de verleende Maribel-bis- en -ter-steun is geen echt discussiepunt, maar wel een dossier dat op de achtergrond sluimert. In december 1996 besliste de EU-Commissie dat de Maribel-steun (een lastenverlaging voor bepaalde groepen en sectoren) onterecht was en moest worden terugbetaald door de bedrijven. De regering heeft sindsdien hemel en aarde bewogen om daar onderuit te raken. Waarschijnlijk komt er een compromis waarbij bedrijven die in het verleden onterechte steun kregen, in de toekomst minder loonkostenverlaging zullen ontvangen.

GUY CLEMER GUIDO MUELENAER