DISTRIGAS

TRADING ALS FINETUNING.

De Europese gasmarkt heeft een opmerkelijke winter achter de rug: voor het eerst immers was het Britse gas duurder dan dat uit continentaal Europa. En dus stroomde het gas afgelopen winter in de omgekeerde richting door de Zeebrugse Interconnector: van het vasteland naar het eiland.

Ook Distrigas liet deze kans niet onbenut om arbitragewinsten te boeken door eigen gas in Groot-Brittannië te verkopen. “Maar open posities – de trading pur sang zoals TEMI doet – nemen we op de aardgasmarkt niet in,” zegt Jean Vermeiren, algemeen directeur Trading & Operations van Distrigas. “Onze systemen zijn niet geschikt voor dergelijke tradingrisico’s. Wij waken in de eerste plaats over de bevoorrading van het Belgische net. En die strategische positie zullen we niet in het gedrang brengen voor kortetermijnopportuniteiten.”

De tradingmogelijkheden van Distrigas zijn ook aan handen en voeten gebonden omdat de maatschappij alleen invoerder, en geen producent van gas is. Jean Vermeiren: “Om de bevoorrading te garanderen, werken we met langetermijncontracten. Die vormen het geraamte van onze gereguleerde handel. Toch is er binnen dit kader wat ruimte om nu en dan een zaak op korte termijn te doen, zoals op de Britse markt. De leveringscapaciteit van het transportnet is immers afgestemd op de momenten met een piekvraag. Dat impliceert dat het net buiten die piekmomenten een overschot aan transportcapaciteit heeft. Dat biedt tradingmogelijkheden, temeer daar de vraag naar aardgas zeer temperatuurgevoelig is en dus zeer volatiel.”

Ook de centrale ligging van het Belgische gasnet, gezegend met fysieke verbindingen naar verschillende aardgasbronnen, biedt mogelijkheden om opportuniteiten na te jagen. Met Spanje bijvoorbeeld. Erwin Van Bruysel, verantwoordelijke Gasinkoop en Transit: “De Spaanse markt groeit snel, maar werkt hoofdzakelijk met rigide contracten, wat door de vele schommelingen in de vraag soms prijsfluctuaties oplevert. Bij een opstoot van de Spaanse gasprijs verkoopt Distrigas dan gas aan Spanje en koopt dat meteen zelf elders goedkoper in. Of we verkopen een deel van de eigen voorraad.” Een ander voorbeeld van trading is dat Distrigas met sommige industriële klanten onderbreekbare contracten afsloot. De klanten kunnen bij lage temperaturen en een piekende gasvraag overschakelen op stookolie.

Distrigas wil via deze tradingoperaties niet meteen buitenlandse klanten werven. Jean Vermeiren: “We voeren geen invasiebeleid omdat we geen aardgasproducent zijn. Maar via trading trachten we wél het maximale te halen uit de langetermijncontracten. Noem het finetuning van de bevoorrading. Daarnaast positioneert Distrigas zich op die manier dynamisch in de markt. Dat levert heel wat knowhow op.” In 1998 verkocht Distrigas 2% à 3% van het totaal verhandelde gasvolume via trading in het buitenland. Dat betekende een verdubbeling tegenover 1997. Jean Vermeiren: “Hou er wel rekening mee dat we in België net twee zachte winters hebben gekend en daardoor meer gas in het buitenland hebben verkocht. Volgend jaar kunnen we misschien inkoper zijn.”

Op de behaalde tradingwinsten wil Distrigas geen concreet cijfer plakken. De winsten worden wel naar de klant doorgesluisd in de vorm van lagere aardgasprijzen. Jean Vermeiren: “Dat verstevigt onze concurrentiepositie op de Belgische markt.” Maar vormen de langetermijncontracten geen handicap eens de aardgasmarkten worden gedereguleerd? Jean Vermeiren: “Enerzijds nemen in vrijere markten de risico’s van dergelijke contracten inderdaad toe. Anderzijds is er de tendens dat de gasbevoorrading van steeds verder komt. Wil je de nodige geloofwaardigeheid als leverancier bij de klanten behouden, dan zijn langetermijncontracten een must. In deze industrie, met zijn gigantische investeringen, heb je zekerheden nodig.”

Daan Killemaes