DEGELIJK BESTUUR

Philippe Bodson stuurt.

” Diamant Boart heeft te lang aan navelstaarderij gedaan,” glimlacht general manager Bernard Goblet. “En de herstructureringen van eind jaren negentig werden niet geschraagd door een dynamische marktbenadering. De kostenreducties van toen volstonden niet, we hadden geen groeistrategie.”

Christopher Spencer, directeur van de Britse kapitaalverschaffer Candover Investments plc., erkent dat een en ander aan het veranderen was nadat Karel VinckUnion Minière (UM) onder handen nam, “maar Diamant Boart hoorde niet bij de kernactiviteiten van UM.” Union Minière verkocht in de zomer van 1999 de producent van gediamanteerde werktuigen aan Candover; het topmanagement participeert voor circa 10% in het risicokapitaal. Candover bracht 1,8 miljard frank vers geld in plus een vendor loan van 1,2 miljard aan UM; daar werd nog eens 2,9 miljard aan toegevoegd om de schulden weg te werken.

Candover vroeg executive searcher Heidrick & Struggles (H&S) een raad van bestuur samen te stellen die zou werken volgens het Angelsaksische corporate governance, “want jarenlang zaten daar bestuurders die pas wakker werden als ze tegen de problemen aanbotsten.” De nieuwe raad van bestuur telt drie Belgen en drie Britten. H&S klopte aan bij Philippe Bodson. Hij werd voorzitter. “Bodson heeft immers ervaring met het succesvol omturnen van ingeslapen oud-Generalebedrijven tot sterke internationale marktspelers,” zegt Patrick Stichelmans (H&S).

Met een knipoog naar degenen die tijdens zijn conflict met hoofdaandeelhouder Suez bij Tractebel beweerden dat Bodson niet wil of kan samenwerken met aandeelhouders, beklemtoont de nieuwe voorzitter van Diamant Boart: “Beslissingen worden genomen in eenieders belang, niet alleen in dat van de hoofdaandeelhouder – dat is ook de mening van Candover.” Hij onderstreept ook dat, hoewel DB bedrijvig is in de oude economie, “de regels van de nieuwe economie evenzeer van toepassing zijn, meer bepaald mondialisering en e-commerce, althans voor de standaardproducten die te koop zijn in de kleinhandel.”

Vice-voorzitter van DB werd de Brit Andrew Simon, gedelegeerd bestuurder van de chemie- en materialengroep Evode. Simon heeft dertig jaar ervaring in bedrijfsovernames. Christopher Spencer is de derde Brit in het bestuur.

Candover Investments, beursgenoteerd in Londen en onafhankelijk van financiële instellingen, werpt zich op als een specialist in grote buy-outs. Het neemt bedrijfsafdelingen over uit multinationale groepen die zich op hun kernactiviteit terugplooien. Ook worden familiale ondernemingen van een zekere omvang bijgeschaafd voor een beursintroductie na drie tot zeven jaar, of doorverkocht aan grote internationale concerns. Dat gebeurt telkens met een financieel engagement van het topmanagement. Het participatiefonds richt zich bij voorkeur op de media, financiële diensten, chemie, logistiek, consultancy, IT en verbruiksgoederen. “Een klein multicultureel team van een tiental financiële experts verwerkt per jaar zo’n tweehonderd overnamedossiers. Daarvan realiseren we er een vijftal, vorig jaar waren het er uitzonderlijk dubbel zoveel. Doorgaans gaat het om financiële operaties van gemiddeld 1,5 miljard frank, waarin Candover gemiddeld 30 tot 340 miljoen euro eigen middelen ophoest,” zegt Christopher Spencer.

In de voorbije twintig jaar realiseerde Candover 87 buy-outs voor een totaalbedrag van 363 miljard frank en bij een gemiddeld rendement van 35% per jaar op 85 miljard aan ingezette middelen. De transacties werden gefinancierd uit zeven fondsen, ten belope van 121 miljard frank sedert de oprichting in 1980. Het meest recente participatiefonds van 1997 bedraagt 56 miljard frank en is voor 70% opgebruikt. “Het stijgende aantal fusies en overnames geeft onze business vleugels. Ook de euro werkt als een katalysator,” vertelt Spencer.

Het fonds is vooral actief in Groot-Brittannië, en sinds vorig jaar in Frankrijk, Duitsland en de Benelux. Diamant Boart was de eerste transactie in België, maar Spencer ziet nog meer mogelijkheden: “Zoals in de dynamische regio rond Kortrijk,” zegt hij fijntjes, “of bij internationale bedrijven in het Brusselse.”

Erik Bruyland