DE WEG NAAR HET SUKSES. Stop de klaagkultuur

Immigranten moeten losbreken uit het keurslijf van zelfbeklag, verkondigt Imed Baatout. Van arme immigrantenzoon werkte hij zichzelf op tot zelfstandig ondernemer.

Per maand volgen een veertig tot vijftig Vlamingen, tussen dertig en vijftig jaar, seminaries bij Imed Baatout Training. Dertig uren opleiding in twee opeenvolgende dagen. Tijdens die sessies proberen ze klaarder te zien in zichzelf, in welke eigenschappen nodig zijn om hun doelstellingen te bereiken. Zeventig procent van de kursisten zijn bedrijfsleiders, zaakvoerders/eigenaars van KMO’s. En doorgaans reeds suksesvol in zaken. De meesten worstelen echter met emotionele problemen, “een teveel aan stress, te veel moetes, niet kunnen genieten van het leven, tekort aan innerlijke rust. “

“Neen, dit is geen LSP-variant Leading Success People, ” claimt de 28-jarige Tunesiër. In september 1991 startte hij aan de Brusselse Brugmanlaan Imed Baatout Training. Aanvankelijk was het de bedoeling “sukses te verkopen” iedereen kan immers een winnaar worden, daarvan was Imed zelf het levende bewijs. “En ik dacht opgegroeid in armoede met geld koop je alles, emotioneel valt alles dan wel in zijn plooien. Dat was een vergissing. België is een luilekkerland en de mensen hier hebben anders dan in de VS, waar ik mijn eerste opleidingen gevolgd had àndere prioriteiten dan materiële welstand te bereiken of voortdurend te vergroten. Hier is het zich goed voelen in zijn vel een luxe, niet de Porsche voor de deur van een sjieke villa. Ik kreeg dan ook in die eerste periode, toen mijn seminaries nog gericht waren op het uitbouwen van een suksesvolle carrière, heel wat klanten over de vloer die vele malen rijker en suksesvoller waren dan ikzelf. Met vallen en opstaan heb ik uit feedback van de klanten geleerd en ben ik in mijn seminaries geëvolueerd van suksescoach naar relatieterapeut. “

ROLMODEL.

Imed Baatout kwam op zijn negende naar Gent. Vader werkte er als automekanieker en plaatste, op aanraden van zijn broer die gehuwd was met een Vlaamse, Imed op internaat. Als “kleine Arabier” ondervond Imed dat “de vuist het enige kommunikatiemiddel met zijn klasgenoten was”. Aanpassingsmoeilijkheden en achterstand in Nederlands versterkten het minderwaardigheidsgevoel. Via het PMS werd Imed te oud bevonden voor het zesde leerjaar en afgevoerd naar een beroepsoriëntatiejaar, dat zou leiden tot een A4-diploma mechanika. Zijn toekomst leek vast te liggen, in het voetspoor van vader. “Als kind was mijn perceptie : ik moet veel leren van de Belgen, maar op school vormden Belgen en vreemdelingen aparte leefwerelden. En zowel de enen als de anderen remden mijn ambities af. De buitenwereld vertelde mij : je bent een vreemdeling en dat staat gelijk met arbeider zijn. ” Het enige positieve rolmodel vond Imed in zijn oom, die als handelsvertegenwoordiger voor Beaulieu tapijten verkocht in Saudi-Arabië. Imed hoopte daar later veel geld te gaan verdienen en specializeerde zich daarom als industrieel loodgieter in fluïdum (olie, stoom). Maar na die studie belandde hij bij UCO in de fabriek.

Imed herinnert zich dat zeventig procent van de arbeiders laaggeschoolde Turken, Marokkanen en Tunesiërs waren. “Het was een schok. Ik werd er gekonfronteerd met mijn toekomst : mijn ouders en vrienden zegden dat ik al tevreden mocht zijn met mijn salaris. Maar ik wilde hogerop. ” Buiten de uren begon Imed werkhandschoenen te verkopen aan drogisterijen. Hij importeerde de handschoenen uit Tunesië, waar het gezin regelmatig op vakantie ging. “In Tunesië voelde ik me Tunesiër, maar na enkele weken voelde ik me meer Belg. Ginder werd mijn ontluikend individualisme voortdurend gefnuikt, terwijl ik net bezig was aan mijn eigen ontwikkeling te werken. “

Als extra bijverdienste stortte Imed zich op de verkoop aan partikulieren van cosmetica. “Maar ik had geen rijke vrienden en toen ik ging leuren op beurzen en in grootwarenhuizen, werd ik afgewezen. ” Iemand gaf hem het boek Zo leeft u gelukkig en rijk van Og Mandino te lezen. Zijn werkmakkers in de fabriek lachten hem uit. Maar op zijn 21ste trok Imed de fabriekspoort definitief achter zich dicht om verkoper te worden in een dekoratiezaak in Antwerpen. De baas werd zijn grote voorbeeld : hij was aantrekkelijk, reed in een Ferrari, had een jacht en een verblijf in Monaco… en was begonnen als verkoper met een catalogus in de hand. De jonge Tunesiër werkte zich op tot de beste verkoper van de zaak met een royaal salaris.

ALLES OF NIETS.

Op zijn 25ste verkocht Imed Baatout zijn dure auto en trok naar Amerika om bij auteurs van suksesboeken over verkopen, zelfmotivatie en zelfontplooiing, zoals Tracy Brain, een opleiding te volgen. Als een keukenchef, die het receptenboek van zijn leermeester overneemt of in eigen bereidingen verwerkt, ontwikkelde Imed Baatout op basis van die kennis en uit eigen ervaring seminaries voor een eigen Trainingcenter in België. “Ik wilde iets doen waarin ik geloofde en wat ik graag deed : mijn ervaring doorgeven aan anderen. De eerste opdracht bestaat erin te durven geloven in je bestemming, in je resultaat. Wij helpen mensen om zich goed te voelen op professioneel, emotioneel en persoonlijk vlak. “

Vier jaar later is Imed Baatout Trainingcenter een suksesvolle onderneming met een jaaromzet die schommelt rond 16 miljoen frank. Regelmatig gaat Imed Baatout zich in de VS bijscholen bij onder andere Anthony Robbins (auteur van “Unlimited Power”), bij Barbara De Angelis (“Real Moments”), bij de promotoren van Neuro-Linguïstisch Programmeren, Andreas en Steve Connirae (“NLP, veranderen door innerlijke kracht”) (zie kader NLP). “De meeste mensen zijn door hun opvoeding geprogrammeerd voor voorzichtigheid en zekerheid. Zo streven ze naar kontinuïteit, ze klampen zich vast aan het bekende, ” zegt Imed Baatout. En dat geldt ook in het bedrijfsleven waar op dit ogenblik nochtans de nadruk vooral ligt op meer flexibiliteit, maar dit gaat evenzeer op in de immigranten-gemeenschappen. “Immigranten laten zich gemakkelijk inkapselen door tradities en familiale waarden die in de nieuwe leefomgeving niet meer funktioneel zijn. Het is veel moeilijker om een modern islamiet te zijn, die in een andere kultuur een nieuwe toekomst opbouwt, dan zich te laten opsluiten in het eigen getto. Daarin vaak aangemoedigd door welmenende, maar wereldvreemde welzijnswerkers. “

ERIK BRUYLAND

IMED BAATOUT (IMED BAATOUT TRAINING) “Vreemdelingen krijgen kansen tot zelfontplooiing, mits ze het zelf willen doén. “